Dat mijn buik nu wel echt groter begint te worden, werd me pijnlijk duidelijk toen ik mijn favoriete paar pumps onder ons bed vandaan probeerde te pakken. We waren aan het verhuizen en ik moest binnen veel te weinig tijd al mijn spullen in een doos mikken en zo snel mogelijk wegwezen.
Dag, zelfstandigheid!
De nieuwe huurder was al onderweg, maar ik kon simpelweg niet bij die schoen. Terwijl het zweet me uitbrak en ik kreunend over de grond rolde kwam Ward binnen. “Wat ben je aan het doen? De nieuwe huurder komt zo!” zei hij alsof ik geen idee had waar ik mee bezig was. “Ik… Kom… Niet…. Bij… Mijn…. Schoen….” pufte ik terug. Lachend schoot hij me te hulp en gooide mijn laatste paar in de doos. “Kom, we gaan.”
In het verhuisbusje onderweg naar ons nieuwe huis bleef het erg stil. Ward concentreerde zich op de weg, ik baalde van mijn buik. En waarom? Op de inhoud van die dikke buik ben ik natuurlijk helemaal verliefd, ons kleine meisje zit er veilig in verstopt. Maar, ik baal ervan dat ik steeds minder kan. Niet meer tillen, niet meer onder het bed kruipen voor mijn favoriete paar pumps en tot overmaat van ramp kan ik dat favoriete paar momenteel niet eens aan. Ik heb het gevoel dat ik een stukje van mijn zelfstandigheid kwijt ben. En dat is heel lastig als je middenin een verhuizing zit.
Verbouwen of verhuizen
Het besluit om te verhuizen kwam eind vorig jaar, toen ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Voordat ik zwanger werd waren we van plan om ons huis te verbouwen, ook met oog op de mogelijke gezinsuitbreiding die eraan zat te komen. Deze uitbreiding kwam wat sneller dan verwacht en het doen van een ingrijpende verbouwing zagen we absoluut niet zitten. Verhuizen dan maar, naar een mooier en groter huis. Ook geen straf.
Nee, een straf is het niet. Maar handig is anders. Ik ben inmiddels 22 weken zwanger en mijn buik begint nu toch wel écht groter te worden. Hoogzwanger kan je het nog niet noemen, maar ik pas in ieder geval niet meer onder het bed, haha! Uiteindelijk is alles goedgekomen en zijn we nu helemaal gesetteld in ons nieuwe huis. Aan de babykamer zijn we nog niet begonnen, deze gebruiken we nu als dozen-opslagplaats. Deze zomer transformeren we hem tot échte babykamer, zodat alles ruim voor 28 augustus klaar is voor haar.
Hoe was dit bij jouw zwangerschap?
Heb jij ooit zwanger een verhuizing meegemaakt? Hoe heb jij dit ervaren? Was je al erg hoog zwanger, of heb je het vroeg in de zwangerschap gedaan? Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen, verhalen en tips 🙂 Praat met ons mee in de comments onder dit artikel!
margareth -
Wij zijn niet verhuisd toen ik zwanger was, maar we gingen we verbouwen. Toen we gestart waren met de verbouwing bleek ik zwanger te zijn van ons eerste kind. We waren superblij, maar echt genieten van de zwangerschap was er niet bij. Wat was het een drukke tijd. Er werd een stuk aangebouwd aan de achterkant, de kelder die er zat werd twee keer zo groot, en hebben we zelf uitgegraven. Maar dat kwam grotendeels op Martijn en de buurman neer. We hebben zelf de oude keukenaanbouw afgebroken. Op de nieuwe aanbouw kwam een nieuwe kinderkamer. Afijn, we hebben maandenlang in een stukje voorkamer gebivakkeerd, totdat de aanbouw wind en waterdicht was. Ik weet nog goed dat 4 januari 1997 de elfstedentocht gereden werd. Die dag moest onze hele benedenverdieping geverfd worden, en 23 januari was ik uitgerekend. Uiteindelijk ben ik 31 januari bevallen van een prachtige dochter en kon ik gaan genieten van ons verbouwde huis en dochter.
Reageer ook