fb

Mara’s Zwangerschapsdagboek: Echo gone wrong

Vorige week maandag was een van de meest leuke, maar ook hectische dagen uit mijn leven. Het was namelijk de dag waarop we de sleutel van ons nieuwe huis kregen, we vast wat spullen bij de Ikea en Gamma gingen shoppen én we de 20 weken echo van onze kleine liefdesbaby hadden. Tussendoor heb ik ook nog gewerkt, hebben we het huis geïnspecteerd en zijn we bij de notaris geweest. Toen we om 21:30 uur thuis waren ben ik met mijn kleren aan in slaap gevallen. Je kunt je vast wel voorstellen waarom. 

Onze dag was hectisch, maar daar zal ik jullie verder niet mee lastig vallen. Ik spoel meteen door naar het spannendste onderdeel van die dag: de 20 weken echo. Met een maag vol McDonalds eten (niet echt verantwoord, maar wel lekker snel) en een blaas vol Cola light racen we richting de echo kliniek. Bij mijn vorige echo’s was de baby steeds slecht zichtbaar en dit kwam mede doordat ik dan te weinig had gedronken en mijn blaas de baarmoeder dus niet genoeg naar boven drukte. Gelukkig verkochten ze bij de Mac enorme bekers drinken en deze kwamen dus goed van pas.

Licht opgefokt zaten we in de wachtkamer. Ward omdat hij een hekel aan meubelshoppen heeft en hier nog van moest bijkomen, ik omdat ik heel nodig moet plassen. “Sorry, we lopen een paar minuten uit” zegt de echoscopiste wanneer ze een ander stel uit de wachtkamer haalt. Shit, denk ik. “Hoe lang ongeveer? Ik moet echt ontzettend nodig plassen…” vraag ik de vrouw. Ze denkt dat het wel meevalt en geeft ook meteen aan dat het bij een 20 weken echo niet meer nodig is om met een overvolle blaas te verschijnen. De extra minuten gebruik ik dus om die liter Cola Light (waar ik flink mijn best op heb gedaan om hem naar binnen te krijgen) weer uit te plassen.

Afwijkingen

Iets minder opgefokt dan tien minuten eerder zijn Ward en ik aan de beurt. De echoscopiste spuit wat ijskoude gel op mijn snel groeiende buik en zet hier het echo apparaat op. Al snel zie ik ons dochtertje door het beeld zwemmen. Wat wordt ze al groot en wat is ze druk! Geweldig om te zien. Ward en ik zitten enorm te genieten, maar bedenken ons snel weer waar deze echo voor is: het Structureel Echoscopisch Onderzoek, waarbij naar eventuele afwijkingen bij de baby wordt gezocht. De echoscopiste zal kijken of ze een open ruggetje of open schedel heeft en wordt er verder gekeken naar het hart, de hersenen, nieren, maag, buikwand, ruggetje, blaas, armen, benen en botten.

Mara's 20 weken echo

Al snel blijkt dat alles dik in orde is en dat onze baby het goed naar haar zin heeft in mijn buik. Maar, wat ook al snel blijkt, is dat de kleine eigenlijk steeds niet in de juiste positie blijft liggen. Alles moet gedocumenteerd worden en dat lukt nu niet. Na een half uur geeft de echoscopiste het op en we krijgen de vraag of ik volgende week terug wil komen voor een herkansing. Natuurlijk wil ik dat, leuk juist! Vooral omdat we nu weten dat alles goed is, maar dat ze alleen wat extra foto’s wil maken. Donderdag ga ik samen met mijn moeder naar de echo, leuk dat zij haar kleinkind vast kan zien.

Hoe ging dit bij jou?

Hoe is jouw 20 weken echo verlopen? Was hij in één keer goed of moest jij ook nog een keer terugkomen? Ik ben heel benieuwd! Laat een reactie achter in de comments van dit artikel.

Reageer ook