Laatst hoorde ik iemand zeggen dat ze jaloers is op mensen die egoïstisch zijn. Ze was in de veronderstelling dat alles in het leven zo een stuk makkelijker zou worden. Je hoefde nooit meer op te staan in de tram, geen geld meer te doneren en al helemaal niemand te woord staan waar je geen zin in hebt. Het gesprek was vrij snel afgelopen, maar ik begon me af te vragen hoe het zou zijn om een dag zo te leven. Eén dag alleen maar aan jezelf denken, met niemand rekening houden en alleen maar doen waar je zelf zin in hebt. Ik besloot het een dag te doen en kwam in de volgende situaties:
Situatie: Oma stapt bomvolle tram in, ik sta niet op om haar te laten zitten.
Gevoel: Vreselijk.
Situatie: Ik sta in de rij voor de kassa met heel veel spullen. Ik laat de man achter mij die maar één pot pindakaas heeft niet voorgaan.
Gevoel: Niet leuk, maar niet half zo pijnlijk als de oude vrouw in de tram.
Situatie: Man op straat vraagt de weg naar het station. Ik loop door zonder antwoord te geven.
Gevoel: Ik schaam me voor mijn eigen gedrag.
Situatie: Samen met een vriendin eet ik een lekkere lunch. De bediening was erg goed maar ik geef geen fooi.
Gevoel: Ik durf daar nooit meer naartoe terug gaan.
Situatie: Ik pas heel veel kleding in de H&M en laat na het passen alles op de grond van het pashokje liggen.
Gevoel: Ook daar kom ik nooit meer terug.
Conclusie: het was vreselijk. Echt helemaal niet leuk. Eén les heb ik zeker geleerd: egoïstisch zijn is NIET leuk. Alleen misschien als je dat van nature al bent. Zou jij het een dagje willen proberen?
