Denk jij er vaak over na wat je allemaal zou doen wanneer we weer naar het ‘oude normaal’ gaan? Regelmatig fantaseer ik over alle restaurants waar ik weer eindeloos zou willen natafelen, de vrienden die ik allemaal tegelijk aan een lange tafel wil hebben en bovenal: mijn dochter eind augustus op haar eerste schooldag in de klas afzetten. Om dit met z’n allen weer te kunnen en mogen doen, is het belangrijk om mee te werken aan het corona-vaccinatieprogramma. En laat ik nou nét afgelopen zaterdag mijn eerste prik hebben gekregen.
Weg voor een prik
Met een opgeheven hoofd en een licht gevoel van positieve zenuwen zit ik afgelopen zaterdag op de fiets naar de GGD vaccinatielocatie. Toevallig vierden we die dag ook een Covid-proof verjaardagsfeest voor Helena, die aankomende week 2 jaar oud wordt. In een andere tijd had ik mij niet kunnen voorstellen dat ik de verjaardag van mijn eigen kind zou verlaten om een prik te halen, maar in deze tijd kon ik gewoon niet anders. De vrijheid, restaurants en lange tafels met vrienden lonken al maanden en dus verkoos ik de prik boven het feestje van mijn dochter. Nou ja, voor een half uurtje dan 😉
Goed geregeld
Want waar ik door berichten op social media nogal ‘bang’ was geworden voor de hoge mate van on-georganiseerdheid omtrent het vaccineren, viel het mij onwijs mee. In de eerste plaats was het systeem van uitnodigen uiterst handig. Ik kon een afspraak maken op een moment en locatie waarop het mij goed uitkwam. Na het ontvangen van de brief kon ik binnen één week, gewoon hier in Bussum, terecht. Super!
Snel de naald in mijn arm
Op de vaccinatielocatie bleek ook alles tiptop in orde. Bij het naderen van de locatie rezen diverse duidelijke wegwijsborden op, welke je efficiënt het terrein lieten betreden. Op de grote parkeerplaats was voldoende ruimte en ook mijn fiets kon ik makkelijk kwijt in een ruim-opgezette fietsenstalling. Bij binnenkomst kreeg ik een kwak desinfecterende gel in mijn handen, meldde mij aan en had nog geen twee minuten na binnenkomst de naald in mijn arm zitten. “Neem nog even plaats in de wachtruimte. Hier wordt u door het Rode Kruis in de gaten gehouden.”
Allergische reactie
Het wachtkwartier -bedoeld om mensen die een allergische reactie op het vaccin krijgen snel te kunnen helpen- babbelde ik weg met de vriendelijke vrouw van het Rode Kruis. “Ik heb nog niet meegemaakt dat iemand een allergische reactie van het vaccin kreeg hier. Wel worden sommige mensen wat draaierig van de spanning, die kunnen hier dan even tot rust komen”, vertelde ze toen ik vroeg hoe vaak artsen moesten ingrijpen. “Het valt allemaal echt reuze mee!”, verzekerde zij me.
Chapeau
Na een gezellig kwartier stapte ik weer op mijn fiets en reed met een gevoel van trots weer naar het feestje thuis. Met elke trap realiseerde ik me dat we het echt wel goed hebben in Nederland. Ja, het vaccineren op gang krijgen kostte tijd, maar man: wat doen we het nu goed! Alle medewerkers van de vaccinatielocatie doen zo hun best en zorgen ervoor dat iedereen zich veilig en goed voorgelicht voelt tijdens het ontvangen van de prik. Chapeau!
Wat zijn jouw plannen?
De dag na mijn vaccinatie werd ik met een stijve arm wakker. Niet prettig, maar ik kan zeker zeggen dat de bijwerkingen in mijn geval reuze meevielen. Op 20 juni krijg ik de tweede prik en dan ben ik er (voorlopig) vanaf. Ik hoop echt dat heel Nederland zich net zo snel, soepel en prettig kan laten vaccineren als ik. Nog heel even en dan kan er gewoon weer veel meer. Wat zijn jouw plannen als Nederland weer terug gaat naar het oude normaal? Ik ben heel benieuwd! Praat met ons mee in de reacties onder dit artikel.
