Man van Pien is rijbewijs kwijt: “Erger voor mij dan voor hem”

Elke vrijdagavond staat Koen, de man van Pien, met zijn vrienden op de tennisbaan. “Ik vind dit nog weleens irritant, want op vrijdagavond zou ik liever wat leuks met hem samen doen. Een keertje naar de bioscoop of eten bij vrienden bijvoorbeeld. Maar ach, het zij zo. Koen doet al jaren vooral waar hij zelf zin in heeft en nu de kinderen uit huis zijn, heb ook ik weer meer mijn eigen dingen. Daar geniet ik best van; zo wandel ik veel, ga een hapje eten met vriendinnen of ga met een van de kinderen naar het theater.” Sinds een paar weken is Pien een deel van deze vrijheid kwijt. “De reden? Koen is gepakt met een borrel te veel op achter het stuur. Hij mag voorlopig niet zelf rijden en dus moet ik hem overal naartoe brengen. En eerlijk gezegd is dat een grotere straf voor mij dan voor hem…”

Rijbewijs kwijt

Het is elke vrijdag hetzelfde liedje: Koen gaat tennissen en Pien kijkt tijdens het strijken een romcom op tv. “Rond elf uur komt hij thuis, we kijken samen het late journaal en we duiken ons bed in. Drie weken geleden ging het echter helemaal anders. Om kwart voor elf kreeg ik een telefoontje van Koen, met de vraag of ik hem wilde ophalen. Hij mocht zelf niet meer rijden omdat hij zojuist zijn rijbewijs heeft moeten inleveren.”

Viel mij enorm tegen

Pien is woedend en fietst kwaad richting Koen. “Koen zag er gewoon heel normaal uit. Hij oogde niet dronken, maar had blijkbaar wel een promillage van 1,3 procent. Hoeveel biertjes hij precies op had wist hij niet, maar duidelijk is dat het er te veel waren. Ik nam plaats achter het stuur en reed naar huis. We hebben geen woord met elkaar gewisseld. Als geen ander geloof ik hoe belangrijk het is om fris en nuchter de weg op te gaan. Het viel mij dan ook enorm van hem tegen dat hij met zo veel bier op achter het stuur is gaan zitten. Zelfs als je goed tegen alcohol kunt, dien je je aan de wettelijke maximale hoeveelheden te houden.”

Naar werk brengen

Koen baalt duidelijk van de hele situatie en schaamt zich ervoor. “We spraken af het tegen niemand te vertellen. Zeker niet tegen zijn baas en de kinderen. Koen werkt 30 kilometer verderop en daarom rijd ik hem nu elke dag naar zijn werk. Dat rijbewijs is hij voorlopig nog wel even kwijt en dus fungeer ik de komende tijd als zijn persoonlijk chauffeur. Is dat gezellig? Zeker niet. Elke keer als we samen in de auto zitten, moet ik naar zijn gezeur luisteren. En dat niet alleen; het kost me heel veel tijd om hem twee keer per dag op en neer te rijden. Ik heb geen baan, maar dat betekent niet dat ik niets te doen heb.”

Thuis met de kinderen

Niet alleen rijdt Pien elke dag op en neer naar het kantoor van Koen, ze moet hem ook naar zijn tennistraining en de repetities met zijn band rijden. “Als ik zeg dat hij ook gewoon kan gaan fietsen of dat hij een van zijn vrienden hiervoor kan bellen, is zijn reactie onverbiddelijk: ‘ik heb jou jarenlang financieel onderhouden, nu mag je dit voor mij terugdoen’. Dit maakt me heel kwaad, maar ik heb er niet van terug. Dankzij Koen heb ik altijd lekker bij de kinderen kunnen blijven. Zelfs toen zij heel zelfstandig waren, kon ik thuisblijven en had ik het alles behalve zwaar. Ik snap dat hij wil dat ik dit nu voor hem doe.”

Geen bedankje

Hetgeen wat Pien vooral kwaad maakt, is dat er al drie weken lang geen bedankje afkan. “Als hij op zijn werk is stapt hij uit, smijt de deur achter zicht dicht en weg is hij. Onze kinderen waren vroeger nog dankbaarder als ik ze ergens afzette. Voor Koen gaat er een soort vanzelfsprekend uit dat ik dit voor hem doe. Enerzijds is het vanzelfsprekend, maar anderzijds zou ik er ook wel een bepaalde waardering voor willen.”

Vervelender voor mij

Pien heeft het gevoel dat de rijontzegging voor haar vervelender is dan voor Koen. “Op zijn leven heeft het geen enkele invloed. Sterker nog: voor hem is het hartstikke relaxt. Hij gebruikt de tijd in de auto om e-mails te beantwoorden, podcasts te luisteren, een dutje te doen of te zeuren over de situatie. En omdat hij niet meer hoeft te rijden, houdt hij zich nog minder in bij de borrel na de tennistraining. Ik haal hem regelmatig pas laat en erg dronken op. Eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot hij zijn rijbewijs weer terug heeft.”

Meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel of op onze Facebookpagina. Damespraatjes is een veilige plek waar altijd ruimte is voor discussie. Wij vragen iedereen wel dit op respectvolle wijze te laten plaatsvinden. Haatzaaiende en beledigende reacties zullen door ons worden verwijderd. Een reactie gezien die niet bij ons past? Je kunt ons altijd even mailen op [email protected]. Heel erg bedankt!

Tamar zette haar zoon uit huis: “Ik koos eindelijk voor mijn eigen geluk”

Als ik naar mijn dochtertje kijk, wil ik er niet over nadenken dat ze over een jaar of 18 haar vleugels uit zal slaan. Ik vind het zo lekker dat ik haar elke dag nog uitgebreid mag knuffelen en dat wanneer ze pijn heeft, ze het aller liefste door mama getroost wil worden. Toch zal ik er op een dag aan moeten geloven dat dit stopt… En dat maakt me stiekem best verdrietig. Bij wie het precies andersom is, is bij Tamar. Haar zoon van 33 wilde graag bij haar blijven, maar Tamar was het zat. Ze zette hem eruit… LEES VERDER!