Je moeder is de eerste persoon met wie je in je leven een relatie hebt en hoe die relatie is kan heel bepalend zijn voor hoe je met anderen omgaat. Het is voor een vrouw bovendien een klus om met je moeder als eerste voorbeeld toch je eigen identiteit te gaan ontwikkelen en niet een kloon van haar te worden. Soms is dat best een lastig proces dat niet door iedereen even makkelijk wordt aangegaan. Het is mogelijk dat jullie met elkaar een bepaald patroon in je communicatie hebben opgebouwd waar je onbewust snel in terug kan schieten en dat invloed heeft op hoe je met elkaar omgaat.
Volwassen in verbinding
Zelf heb ik de band met mijn moeder diepgaand onderzocht en een hele stap kunnen zetten in mijn ontwikkeling en in relatie tot haar. Ik kan wel zeggen dat ik nu als volwassen vrouw met mijn eigenheid in verbinding naast haar kan staan. Dat konden we ultiem testen in de Moeder-Dochter-workshop die we op 5 oktober samen gaven. Hoe grappig was het dat we juist in de voorbereiding van die dag zelf ook weer even klem kwamen te zitten in een van onze patronen.
Teken afspreken
Mijn moeder kan nog wel gemakkelijk ruimte innemen en snel reageren op wat er gezegd wordt. Ik kan daarbij het gevoel hebben: waar blijf ik dan? Mijn eerste neiging zou zijn om net zo hard mee te gaan doen met haar gedrag om überhaupt nog aan bod te komen. Maar dat wil ik niet en in een workshop vind ik het ook belangrijk om stiltes te laten vallen en een duidelijke verdeling te hebben wie over welk deel regie neemt. Omdat ik eerder in een situatie, waarin ik me ergerde aan het feit dat mijn moeder te snel en veel reageerde, haar wat bits had afgekapt in het bijzijn van anderen, dacht ik dat nu voor te zijn door met haar afspraken te maken over welk teken ik haar kon geven als het weer gebeurde.
Terug in oud patroon
Zonder de hele toelichting erbij zei ik haar dat ik een teken wilde afspreken om haar duidelijk te kunnen maken: “nu even niet!”. Tijdens het smeren van de sandwiches trok haar gezicht strak en keek ze zuur voor zich uit. Zonder dat ze iets zei, dacht ik: ik heb teveel gezegd en wat ik wil doet er kennelijk niet toe. We zaten zonder er erg in te hebben weer in een oud patroon van ons! Gelukkig weten we inmiddels ook weer hoe we daar uit kunnen komen.
Op zoek naar onderliggende behoefte
Mijn moeder werd in eerste instantie door mijn felle woorden getriggerd op een oude overtuiging dat ze het nooit goed kan doen en trok zich terug uit ons contact. Maar daarvan terugkomend ging ze onderzoeken welke behoefte er onder mijn voorstel zat. Toen ik die toelichting erbij gaf, en zij kon vertellen welke pijn er bij haar werd geraakt, konden we de onderliggende gevoelens erkennen en komen uit wat zij de Oneindige-Klus-Lus is gaan noemen. We spraken af wat we in de workshop konden doen en hadden meteen een heel mooi voorbeeld om aan de andere moeders en dochters in de workshop te geven. Daarmee zaten weer in de opwaartse spiraal: de Plus-Lus.
Niet weg, wel op te lossen
Wat dit voorbeeld bovendien mooi duidelijk maakt, is dat een ingesleten patroon niet direct uit je relatie is verdwenen als je eenmaal door hebt hoe het werkt. Wat het wel doet, is dat je er bewust samen uit kunt stappen als je merkt dat je er in zit. Dat werkt zeker weer verbindend. Eveneens in je andere relaties. En de workshop? Die verliep heerlijk organisch waarbij iedereen – inclusief de deelneemsters – uitgebreid aan bod kwam.
Herken jij dat je ook makkelijk in zo een negatief patroon kan komen met je moeder of partner?
Mayke Smit is een ervaren trainer en coach die mensen begeleidt in hun professionele leven en/of relaties. Over de emotionele verwerking die komt kijken bij scheiding heeft zij de roman Los geschreven. In Los lees je hoe Floor zichzelf na haar scheiding weer terugvindt in de training ‘Je leven na een echtscheiding’. Een herkenbaar en inspirerend verhaal over relaties. Over de zoektocht op Ibiza naar het effect van de intieme band met haar moeder op haar eigen leven, relaties en seksualiteit, schreef Mayke samen met haar moeder Alice Altink ‘Van je moeder moet je het hebben, van je dochter kun je het krijgen’. Een waargebeurd avontuur dat zich laat lezen als een roman en dat de moeder-dochterrelatie beschrijft vanuit het perspectief van zowel de dochter als de moeder.
