Kim en haar man Henrik hebben een zeer traditionele rolverdeling thuis. “Wij doen het net zo als onze ouders. Henrik vertrekt elke ochtend vroeg naar zijn werk en ik blijf thuis om voor de kinderen en het huishouden te zorgen. Jarenlang heb ik dat vol liefde en toewijding gedaan, zonder er iets voor terug te verwachten. Maar nu Henrik mij de schuld van de slechte cijfers van onze zoon Philip geeft, begin ik te twijfelen aan onze verdeling. Was dit wel zo’n slim plan…?”
Geen liefde op het eerste gezicht
Liefde op het eerste gezicht was het niet tussen Kim en Henrik. “Ik was net klaar met mijn studie rechten en ging aan de slag bij het advocatenkantoor waar Henrik al vijf jaar werkte. Hij mocht mij wegwijs maken en begeleiden. In het begin vond ik hem een arrogante kwal, maar tijdens een van de vele avonden overwerken sloeg toch de vonk over. We kregen een relatie, gingen samenwonen, stapten in het huwelijksbootje en kregen onze eerste zoon.”
Thuis
Waar veel vrouwelijke collega’s na het krijgen van kinderen gewoon doorwerken, besluiten Kim en Henrik dat zij het anders gaan doen. “Wij zijn allebei opgegroeid in een gezin waarbij de moeder thuis was en vonden dit heel prettig. Ik kon altijd bij mijn moeder terecht en ik heb die jaren thuis als heel veilig en warm ervaren. Bij Henrik was dit net zo en dus was het zo klaar als een klontje: we wilden één ouder thuis voor de kinderen. De vraag was alleen: Henrik of ik?”
Geen makkelijke beslissing
Na een jarenlange studie en slopende uren op kantoor, wil Kim haar werk niet zomaar opgeven. “Vroeger was het de vrouw die thuis bleef, waarom nu niet de man? Henrik en ik hebben daarom alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen. ‘Ik verdien meer en ben verder in mijn carriere. Is het niet logisch, ook financieel, als ik blijf werken?’, zei hij. Ik heb er toen mee ingestemd dat ik de thuisblijfouder zou worden. Dat was geen makkelijke beslissing. Het voelde als falen en opgeven…”
Nooit verveeld
Wanneer eerst Philip en twee jaar later Ewoud worden geboren, verdwijnt het gevoel van falen als sneeuw voor de zon. “Ik vond het moederen heerlijk! Elke dag plande ik gezellige activiteiten, ging heel wat dagjes naar het strand en de dierentuin en vond deze tijd met de kinderen zo waardevol. Ook toen ze allebei naar de basisschool gingen, zat ik niet stil. Ik meldde me aan als klassenmoeder, luizenmoeder, voorleesmoeder en ging aan de slag in het schoolbestuur. Later kwamen hier het geven van de hockeytrainingen en vrijwilligerswerk op de club nog bij. Ik heb me al die jaren nooit verveeld.”
Ach, boeie
Op de school doen Philip en Ewoud het erg goed. “Ewoud zit in groep zeven en Philip gaat sinds dit schooljaar naar de eerste van het gymnasium. Het is een slimme jongen, maar momenteel is de motivatie ver te zoeken. Hij heeft geen zin om te leren en is geregeld aan het spijbelen. Zijn mentor belde ons voor de meivakantie om te vertellen dat Philip op deze manier niet op het gymnasium kan blijven en volgend jaar dus naar een andere school moet. Daar zijn Henrik en ik heel erg van geschrokken, maar Philip leek het niks uit te maken. ‘Ach boeie, na het atheneum kan ik toch nog steeds naar de uni’, was zijn reactie.”
Verschillen van mening
Kim is het deels met haar zoon eens. “Het atheneum is ook hartstikke knap! Als hij daar beter op zijn plek is en meer plezier krijgt in school, moeten we wat mij betreft daar op inzetten. Henrik is het daar helemaal niet mee eens. ‘Als die jongen ook maar één uur per dag aan zijn huiswerk zou zitten, haalt hij het jaar met twee vingers in zijn neus’, is zijn mening. Dat geloof ik ook, alleen vind ik dat deze motivatie uit hem zelf moet komen. En daar verschillen mijn man en ik behoorlijk in van mening…”
Gebrek aan begeleiding
Henrik vindt dat Kim elke middag met Henrik aan zijn huiswerk moet. “Jij bent thuis met de kinderen, dus jij moet ze begeleiden. Dat Philip slechte cijfers heeft komt door jouw gebrek aan begeleiding. Stop lekker met al dat vrijwilligerswerk op de hockeyclub en zet je eens wat meer in voor de schoolresultaten van je zoon. Je bent niet gestopt met werken om vrijwilligerswerk te doen”, zegt Henrik. “Dat vind ik heel moeilijk om te horen en ik ben het niet met hem eens. Philip is 12 jaar oud en moet leren dat als hij iets wil, hij er zélf voor moet gaan. Als hij dat niet doet, dan gaat hij naar het atheneum. En volgens mij is daar nog niemand slechter van geworden.”
Afbeelding: Unsplash
Peer -
Dat kind is zwaar minderjarig. Natuurlijk is het nauwelijks de erantwoordelijkheid van dat kind of het zijn huiswerk maakt. En deze moeder werkt niet eens, dus kan ze alsjeblieft wat energie steken in de toekomst van haar spruit?
En wat betreft het repareren van een auto. Drie YouTube filmpjes en je bent er als weldenkend mens. Dat geldt helaas niet voor beroepen die hoger opgeleiden beoefenen.