14 jaar oud, was Kim toen ze begon met roken. “Iedereen deed dat toen. Mijn eerste sigaret rookte ik op het schoolplein. Tegenwoordig zijn de pleinen van de meeste middelbare scholen rookvrij, maar 30 jaar geleden was dat niet het geval. Ik vroeg gewoon een vuurtje aan mijn docent Frans en als ik mijn sigaretten was vergeten, kon ik altijd bij meneer de Boer van wiskunde terecht. Dat is nu ondenkbaar”, vertelt de 43-jarige Kim. “Maar ondanks dat ik dit jaar dus precies 30 jaar een tabaksverslaving heb, heb ik het tot nu toe altijd geheim weten te houden voor mijn ouders.”
Rijlessen cadeau
Ook 30 jaar geleden was al bekend hoe schadelijk roken is. “Mijn ouders wilden mij daar absoluut voor behoeden. We hadden altijd de afspraak dat zij mijn rijlessen zouden betalen als ik niet zou gaan roken. Tja, dat was dus even goed mislukt. Sommige zussen en broers van vriendinnen hadden al rijlessen en klaagden over hoe duur het was. Ik wist dus wel dat ik écht niet tegen mijn ouders zou gaan zeggen dat ik rookte.”
Stoppoging
Op het moment dat Kim met roken begon, had ze het idee dat ze er elk moment gewoon mee kon stoppen. “Niet dus. Mijn eerste serieuze stoppoging ondernam ik toen ik vier weken met mijn ouders naar de camping ging. We zouden de hele vakantie samen zijn en dus was een sigaret opsteken geen optie. Ik dacht dat het mij makkelijk zo lukken, maar dat bleek heel erg lastig. Na zes maanden elke dag gerookt te hebben, was ik al hartstikke verslaafd. In het winkeltje van de camping kocht ik een pakje sigaretten en als mijn ouders sliepen rookte ik stiekem een sigaret. Dan was ik weer even rustig en kon ik lekker slapen.”
Weten het nog steeds niet
Als Kim 18 jaar oud wordt, weten haar ouders niet dat ze rookt. “Ik kreeg dus een pakket met rijlessen voor mijn verjaardag. Ze meteen daarna vertellen dat ik wél rookte voelde niet goed en ik besloot het dus nog een jaar stil te houden. Dat jaar werd twee jaar en die twee jaar werden 30 jaar… Mijn ouders weten nog steeds niet dat ik elke dag een paar sigaretten rook.”
Geen kettingroker
Kim rookt ongeveer vijf sigaretten per dag. “Ik ben heus geen kettingroker. Mijn rookmomentjes zijn bij de koffie na het ontbijt, na de lunch, tussen de middag, na het avondeten en voor het slapengaan. Als we een feestje hebben of op een terrasje zitten is het soms wat meer, maar als mijn ouders er zijn dan rook ik niet. Zelfs als ik een borrel op heb, lukt het mij om mijn geheim een geheim te houden. Toch lukt het me niet om helemaal te stoppen.”
Spelen het mee
De man en kinderen van Kim weten wel dat ze rookt. “Die zien mij dat elke dag doen natuurlijk. Ik rook in de tuin, maar ook dat kunnen ze gewoon zien. Zij weten dat mijn ouders van niks weten en spelen het spelletje gewoon mee. Ergens is het heel erg dat mijn kinderen er tegenover mijn ouders over moeten zwijgen, maar het opbiechten vind ik nog veel erger.”
Het niet vertellen
Het verzwijgen van het roken ziet Kim als een leugentje om bestwil. “Mijn ouders zijn dik in de 70 en mijn vader heeft kanker. Hij heeft niet lang meer en ik wil het mijn ouders niet onnodig zwaar maken door ze nu te vertellen over mijn rookverslaving. Dat geeft ze alleen maar verdriet en ik weet zeker dat mijn moeder zich zorgen gaat maken. Ook lijkt het me niet prettig om te moeten vertellen dat ik dit al 30 jaar voor ze heb verzwegen. En dat terwijl we verder eigenlijk alles tegen elkaar vertellen!”
Vrienden in het complot
De vrienden van Kim moeten vaak lachen om haar geheim. “Die vinden het hilarisch. Welke 43-jarige vrouw vertelt nou niet tegen haar ouders dat ze rookt. Een vriendin noemde mij laatst een volwassen puber en daar heeft ze ergens wel een beetje gelijk in. Ook zij zitten in het complot en mogen mij tijdens een verjaardag geen sigaret aanbieden. Zodra mijn ouders naar huis zijn steek ik er direct een op. Het geeft best wat stress om dit verborgen te moeten houden.”
Praat mee
Wat zou jij doen als je Kim was? Zou jij het opbiechten of wil je het juist weghouden bij je ouders? We zijn heel benieuwd. Praat met ons mee in de reacties onder dit artikel. Vinden we gezellig!
Afbeelding: Lily Vasilevska via Unsplash
De kinderen van Magda moeten ‘u’ zeggen tegen oma: “Ze vinden haar kil”
Tutoyeren of vousvoyeren: hoe maak jij de keuze? Mensen die ouder zijn dan ik en mensen die ik niet ken spreek ik in principe met ‘u’ aan. Bijna altijd, zeker in een informele setting, wordt er dan aangegeven dat ik ook wel ‘jij’ mag zeggen. Heel prettig, want zo voelen beide partijen zich op hun gemak in het contact. Maar wat als de andere persoon níét aangeeft dat je wel ‘jij’ mag zeggen? Dat is het geval bij de schoonmoeder van Magda. Zelfs nu ze elkaar al 15 jaar kennen, wil de schoonmoeder van Magda met ‘u’ aangesproken worden. “En niet alleen ik mag geen ‘jij’ zeggen, ook onze kinderen moeten ‘u’ zeggen tegen oma… LEES VERDER!
