“Zo! Vakantie geboekt! Nog 216 dagen en dan gaan we.” Zomaar een tekst van een van mijn vele Facbookvrienden. Het is potverdorie eind december en ze heeft haar vakantie voor de zomer al veilig gesteld. In die tijd kan wel zo verschrikkelijk veel gebeuren. Oma terminaal in Voor Anker, kind met een vreselijke besmettelijke ziekte zodat ‘ie vier weken lang in een afgesloten tent moet verblijven en visite zich moet hullen in maanmannetjespakken, een vechtscheiding of gewoon geen zin meer in die bestemming. Ik verzin maar wat. Maar nee hoor, het aftellen is begonnen.
Stiekem, heel stiekem zie ik gewoon groen van jaloezie. Want hallo, het is nu juni, mijn boenders hebben over vier weken vakantie en we hebben nog niets. De Man en ik komen niet verder dan de oneliner: ‘oh jah, we moeten ook nog even een vakantie verzinnen he?’. En daar blijft het dan bij. Willen jullie dan niet weg? Jawel. Dat willen wij wel. Maar dat zoeken en boeken, man, wat een toestand. Voor ik het weet raak ik verstrikt in vakantiesites.
De een schreeuwt nog harder dan de ander. Ik vermoed addertjes. Talloze addertjes. De moed zakt in mijn schoenen. Ik wil namelijk ook niet uren rijden met die twee lawaaipapegaaien op de achterbank die om de tien minuten vragen of ‘we er al bijna zijn’. Dus het moet niet te ver zijn. Ook wil ik mooi weer. Sterker: ik wil een mooi-weer-garantie. Niet dat ik op mijn vakantiebestemming twee weken in de zeikregen zit. Ook wil ik niet op een plek zijn waar niks voor mijn boenders is te doen. Water om in te zwemmen en een speeltuin zou ik wel erg op prijs stellen. Geen enge hoge speeltoestellen waar we mijn kleinste steeds uit moeten hijsen, maar gewoon een schommel en zandbak. Zoiets. Op gasten die metersdiepe kuilen graven, zit ik ook niet echt te wachten. En het zou fijn zijn als er een beetje Engels wordt gesproken. Stof ik mijn steenkolen Engels met plezier af.
Enfin. Op de bank fantaseer ik over wuivende palmbomen, een zongebruind lijf in een vrolijke bikini waarin mijn eindeloze benen zo fijn in uitkomen. De Man die twee weken lang vrolijk en blij is, twee boenders die mij op een voetstuk plaatsen en mij dagelijks drie keer de hemel in prijzen omdat ik zo’n goede vakantiebestemming heb uitgekozen. Maar met fantaseren is nog steeds niets geboekt.
Wat fijn toen ik Kidsproef Kamperen zag liggen. Wat? Kamperen? Nou, nee, een soort van. Ik ben van de glamping. Wat? ‘Glamping is slapen onder tentdoek, maar dan wel in een boxspringbed’ zo legt de ANWB uit. Jaaaa! Dat willen wij. Niet op een halfzacht luchtbed een hernia kweken, welnee, lekker knorren op een boxspring. Een luxe safaritent huren in Frankrijk. Ik ben om! Kidsproef Kamperen is mijn bijbel. Al dagen sjouw ik het overal mee naar toe en blader ik er in zodra ik kan. Heerlijk.
Nog steeds hebben we niks geboekt, maar zijn nu wel heel dichtbij. Ik voel aan alles dat het gaat lukken. En zo niet: dan heb ik via Kidsproef Kamperen een vrolijke virtuele vakantie gehad. Wel neem ik me nu al vast iets voor voor het nieuwe jaar. Op 3 januari wil ik “Zo! Vakantie geboekt! Nog 216 dagen en dan gaan we” op mijn Facebookpagina schrijven. Ik kijk er nu al naar uit.
Kidsproof Kamperen –de leukste campings in Frankrijk
Kidsproof Kamperen is uitgegeven door mo’media en kost € 14.95. Het handige boekje is onder meer verkrijgbaar bij www.bol.com
De gids bevat circa tachtig, veelal kleinschalige, campings door heel Frankrijk. Allerlei soorten campings passeren de revue. Allemaal hebben ze iets extra’s waardoor jij en je kinderen je er welkom voelen. In deze gids vind je bovendien veel praktische informatie. Over hoe je met een baby of je puber kunt kamperen, over hoe je de auto effi ciënt inpakt en hoe je het leuk houdt op de achterbank. Maar ook tips voor een actieve vakantie of een tussenstop in Parijs. Kortom: hoe zorg je ervoor dat je vakantie kidsproof is, maar ook leuk voor jezelf!
Karin van Leeuwen (41) jaar is in between jobs, maar drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft nog steeds veel. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
De andere blogs van Karin op Damespraatjes vind je hier
Lees hier de persoonlijke blog van Karin: www.kaleeuw.blogspot.com
