Soms zijn er van die dagen dat alles meezit. Iedereen die je moet spreken, krijg je te pakken, je hebt gedurende de dag lekker de wind in je rug en als klap op de vuurpijl staat er in de krant een artikel waarvan je enorm blij wordt. Maar dan ook echt heel blij.
Gisteren had ik zo’n dag. Ik bracht mijn boenders naar de bootcamp, fietste als een dolle terug naar huis en verheugde me op een koffie en de krant. De zon scheen, dus ik kon mooi buiten zitten. Zoals ik al zei: soms zijn er van die dagen dat alles meezit. Ik sloeg de krant open en op pagina 4 stond het. Het bericht dat mij deed grijnzen. “Diëtisten en deskundigen op het gebied van eetstoornissen maken zich zorgen om het toenemend aantal meisjes en jonge vrouwen dat zich laat beïnvloeden door gezondheidsblogs.” Na het lezen van deze eerste zin, stond ik op scherp. Interessant! Of ik de doelgroep was -meisje zeker niet en wat er onder een jonge vrouw wordt verstaan weet ik niet zo goed- maar doelgroep of niet: ik vrat het artikel.
Lees ook: Wat heeft Ka toch steeds in die Bibliotheek te zoeken?
Wat is er aan de hand? Voor al diegenen die nog nooit een calisthenics-park of sportschool hebben gezien: er is een rage gaande. Vooral Instagram staat vol internetplaatjes van afgetrainde, bruine en ultrafitte vrouwen. Ja, zegt een deskundige, de magere trend maakt plaats voor de gespierde. Ze voegt er aan toe dat er weinig mis is met sporten, maar wie dagelijks in de sportschool doorbrengt om het perfecte lichaam te krijgen, moet zich afvragen of het nog wel gezond is. Logisch.
Maar dan, dan komt mijn nieuws van de dag. Mijn nieuws van de dag wordt gebracht door een hoogleraar in eetstoornissen, dus hij weet waar hij het over heeft. Deze man zegt dat mannen dun en gespierd willen zijn en dat vrouwen een wasbordje wensen. Een wasbordje? Ja, die willen ook een sixpack. Vervolgens helpt hij al deze ploeterende vrouwen, die dagelijks honderdduizend sit-ups en nog veel meer schuine buikspieroefeningen doen, genadeloos uit de droom. Want, zo zegt de hoogleraar, een wasbordje voor vrouwen is maar zelden haalbaar. Ik slaak een zucht van verlichting. Nou heb ik nooit de intentie gehad om een wasbordje te creëren om de simpele reden dat ik daar de bijbehorende discipline en lichaamsbouw niet voor heb, maar het is fijn om uit de mond van een deskundige te horen dat ik het vooral ook niet moet proberen. Het wordt nog leuker. Want een diëtiste is het roerend met de hoogleraar eens. Ze kan niet genoeg benadrukken dat vrouwen hun wasbordje-droom moeten laten varen. Dat het zonde van hun tijd is. Want ja, je moet er keihard voor trainen en talloze buikspieroefeningen voor doen. En als je dan uiteindelijk je sixpack hebt, zit er 90 procent van de tijd een trui overheen, haalt de diëtiste haar schouders op. Ik ga stuk. Een vrouw naar mijn hart.
Helemaal als ze ook nog zegt dat vrouwen geen ‘droog’, oftewel vetloos, lijf kunnen hebben. Helemaal niet realistisch, wappert de diëtiste met haar handen. Vrouwen hebben nu eenmaal vet op hun heupen.
Wat een goed nieuws. Eigenlijk moet ik het vet op mijn heupen koesteren; over een paar maanden doe ik mee aan de City Swim in Amsterdam en spring ik de gracht in om twee kilometer te zwemmen. Ik weet nu al dat ik god op mijn blote knieën dank dat ik een randje vet bezit. Hetzij voor de kou hetzij voor het drijven, maar dat randje heupvet ga ik nodig hebben. Een geen paniek: ik zet er geen foto van op Instagram. Dat beloof ik.
Karin van Leeuwen (44 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
