Josje: ‘Mijn nichtje heeft mij onlangs enorm op mijn ziel getrapt’

Natuurlijk kun je niet altijd bepalen wat een ander doet. Dat wil Josje ook helemaal niet. Maar haar nichtje Renske heeft een vervelende gewoonte en hierdoor heeft ze Josje onlangs flink pijn gedaan…

Josje en Renske zijn samen opgegroeid. “Onze moeders zijn zussen en schelen maar anderhalf jaar. Veel mensen denken dat ze een tweeling zijn en dat snap ik heel goed. Het grappige is dat ze ook gelijk zwanger werden en ik ben vier dagen ouder dan mijn nichtje Renske. Rens en ik zijn eigenlijk onze hele leven al met elkaar verbonden en net zoals bij onze moeders, denken velen dat ook wij zusjes zijn.”

Altijd die telefoon

Omdat zowel Josje als Renske enig kind zijn gebleven, zoeken ze elkaar vaak op. “Ik kan onaangekondigd bij Rens binnen vallen en andersom ook. Dat is geen probleem. Een soort van probleempje vind ik wel dat ze de vervelende gewoonte heeft om altijd met haar telefoon bezig te zijn. Ook neemt ze altijd, waar ze ook en met wie ze ook is, haar telefoon op. Soms is dat zo niet gepast. Ik heb daar al verschillende keren wat van gezegd, maar dan in plagende zin. Renske lacht dan en gaat vervolgens door met het checken van haar telefoon.”

Heb je even voor mij?

Laatst appte Josje naar Renske of het gelegen kwam of ze mocht langskomen. “Doe ik normaal niet, maar ik wilde iets met haar bespreken en wilde zeker weten dat ze tijd voor me had. Ze stuurde een berichtje dat de koffie klaar stond.” Josje haast zich naar Renske om haar hart te luchten. “Wat ik met haar wilde bespreken, was dat ik een verdacht knobbeltje in mijn borst had gevoeld en dat ik de week erop voor een mammografie naar het ziekenhuis moest. Ik had het nog niemand verteld en was nerveus. Toen ik mijn verhaal nog maar net was begonnen, biggelden de tranen al over mijn wangen. Op dat moment ging de telefoon van Renske.”

Zij lachen, ik snotteren

Je zou verwachten dat iemand in zo’n situatie de beller wegdrukt en aandachtig verder luistert. “Dat zou je denken toch? Maar Renske deed dat niet. In plaats van de beller weg te drukken nam ze op. Het was een collega en Renske begon een gezellig gesprek met haar. Ze moest steeds heel hard lachen, terwijl ik maar zat te snotteren.” Dat gesprek met haar collega duurde minstens een kwartier. “Het was zo’n bizarre situatie. Renske lag steeds maar in een deuk en ik ging kapot van verdriet. Ik trok de hele situatie niet meer en ben overstuur weggegaan. Ik was boos en snap nog steeds niet dat het Renske niet uitmaakte dat ik zo upset van alles was.”

Ik steunde haar wel

Verdrietig fietst Josje naar huis. “Ik voelde me beroerd en had Renske gebeld in de hoop dat ze een begrip voor me had. Dat had ik namelijk wel toen haar moeder, mijn tante, ziek was. Renske belde me soms midden in de nacht en dat maakte me niks uit. Nu ik haar steun even heel hard kon gebruiken, was ze er niet voor mij.” Een half uur nadat Josje naar huis is gefietst, belt Renkse haar met de vraag waar ze nou was gebleven. Ze zouden toch een gezellig avondje hebben samen? “Toen ze dat zei, sprong ik echt uit mijn vel. Ik schreeuwde en huilde door de telefoon en gooide alles eruit. Ik zei haar dat ik het belachelijk en onfatsoenlijk vond dat ze altijd maar haar telefoon opnam, ook als ze in gezelschap was. Dat je dat gewoon niet doet, zeker niet als je gezelschap in tranen uitbarst.”

Doe niet zo overdreven!

Renske vindt de reactie van haar nichtje overdreven en hangt op. “Ze zei nog als laatste tegen me: ‘bel me maar terug als je bent gekalmeerd’. Echt zo naar. Ik ben boos maar vooral ook erg verdrietig. Het maakt me zo onzeker en ik had van Rens gewoon veel steun verwacht.” Gelukkig heeft Josje nog meer vriendinnen die ze gelijk belden. Zij hadden wel tijd om naar haar verhaal te luisteren en haar te steunen in deze onzekere tijd. “Een van mijn vriendinnen bood zelfs uit zichzelf aan om met me mee te gaan naar de mammografie. Waarom deed Renske dat niet? Ik ben nog zo boos van dit alles dat ik mijn nichtje voorlopig niet meer hoef te zien.”

Wat vind jij? Vind je dat Renske gelijk heeft en dat Josje zich niet zo druk moet maken? Misschien is er weel helemaal niets aan de hand en maakt ze zich zorgen om niks. Of snap je Josje dat ze snakt naar een luisterend oor en troost en begrip? Hoe denk jij hierover? Praat mee in de comments onder dit artikel.