Astrid: “Ik ben zo jaloers op de reis van mijn broer en vermijd zijn Facebook en appjes”
Hoewel Astrid normaal gesproken een verwoed Facebooker is, mijdt ze het deze weken zorgvuldig. “Ik kan al die vrolijke vakantiefoto’s die continu voorbij komen, niet meer zien. Vooral die van mijn broer vind ik lastig. Ik merk dat ik jaloers op hem ben omdat hij dit jaar de reis maakt die Bart en ik al zo lang op ons lijstje hebben staan.”
Jarenlang runden Astrid en haar man een goedlopend restaurant. “We hebben dat drie jaar geleden noodgedwongen moeten verkopen. De man die onze boekhouding deed, sjoemelde met de cijfers. Wij wisten daar niks van, gingen er vanuit dat alles in orde was en dat klopte. Totdat de Belastingdienst op de stoep stond en een heel groot bedrag vorderde.” Een vreselijke tijd breekt aan en vooral Bart heeft er veel last van. “Vooral de deuk in zijn ego doet hem zeer. Nog steeds vragen mensen waarom we het restaurant hebben verkocht. Om te overleven dus. Ik vond vrij snel een administratieve baan in de zorg en heb het er op zich best naar mijn zin, maar ik mis de horeca. De gasten, de reuring en de gezelligheid.” Ondanks dat probeert Astrid er wat van te maken terwijl Bart steeds somberder wordt.
Ik werk de zomer wel door hoor
“Bart werkt momenteel niet omdat hij dat niet aankan. We kunnen van mijn salaris rondkomen maar dan moeten we geen gekke dingen doen.” Een vakantie zit er dit jaar dus niet in en daarvan balen ze stevig. “We zijn dol op reizen en elk jaar zijn we naar een bijzondere bestemming gegaan. Tijdens de vakantie genieten we van de zon, al het moois dat we zien en elkaar. Toen mijn baas vroeg wanneer ik op vakantie ging, gaf ik aan dat ik liever doorwerkte deze zomer. Hij keek er een beetje van op, maar was ook opgelucht omdat hij nu geen vakantiekracht hoeft in te schakelen.”
Broer Arie spamt de familie-app
Astrid en Bart hadden gehoopt dit jaar een rondreis door Canada en Alaska te kunnen maken; vooral een grote droom van Bart. “Helaas zit die reis er niet in. Ons spaarpotje is nog niet genoeg gevuld voor die trip dus moeten we nog even doorsparen. Ja natuurlijk baal ik daarvan, maar het is niet anders.” Wat Astrid wel erg vindt, is dat haar broer Arie dit jaar het ene reisje na het andere maakt. Een weekendje Parijs, een week Istanboel en als klap op de vuurpijl maakt hij de rondreis die Astrid en Bart hadden willen maken. Broer Arie post op Facebook dagelijks de meest fantastische foto’s uit Canada en Alaska en bovendien spamt hij de familie-app met duizelingwekkende plaatjes en avonturen. “Mijn ouders en jongere zusje reageren steeds enorm enthousiast op elk bericht van Arie en ik weet nauwelijks wat ik moet zeggen omdat ik groen van jaloezie zie.”
Ik kan het simpelweg niet aanzien
Met de gevoelens van zusje Astrid houdt Arie geen rekening. “Ik geloof dat hij niet eens in de gaten heeft dat het voor Bart en mij nogal pijnlijk is. Heel zijn Facebook en ook die van mijn schoonzusje, staan vol foto’s. Bovendien houdt mijn schoonzusje een blog bij waarop vrienden en familie reuze enthousiast reageren.” Arie en zijn familie zijn dus stralend middelpunt, terwijl Astrid en Bart zich zitten te verbijten op de bank. “Mijn moeder heeft het in de gaten en zij vroeg laatst waarom ik helemaal niet reageer op de berichtjes van Arie. Ik mompelde dat ik het te druk heb om dat allemaal bij te houden, maar de waarheid is natuurlijk dat ik het simpelweg niet kan aanzien. Dat ga ik mijn moeder natuurlijk niet aan haar neus hangen.”
Ik werk me het rambam
En dus probeert Astrid zoveel mogelijk over te werken en uren te maken, zodat ze misschien volgend jaar weer een mooie reis kunnen plannen. “We zijn er zo aan toe om er samen tussenuit te gaan. Om nieuwe avonturen in een ander land te beleven, de geur van zomer op te snuiven en nieuwe culturen te ontdekken. Dit jaar moeten we echt even op onze tanden bijten. Als er moet worden overgewerkt, bied ik mij onmiddellijk aan. Elk uur is er weer eentje.”
Krijgen we allemaal een souvenirtje
Het meest ziet Astrid op tegen het moment dat Arie en haar schoonzusje weer thuiskomen. Bomvol verhalen. “We krijgen dan ook allemaal een souvenirtje van hem en daarop reageert mijn moeder altijd super overdreven. Ik heb zo geen zin in die poppenkast. Het liefst zou ik niet gaan, maar dat kan ik niet maken. Bart heeft er al slapeloze nachten van en zit niet op de sterke vakantieverhalen van Arie te wachten. Maar ja, het is niet anders. Ik ga niet zeggen dat Bart en ik die reis hadden willen maken en dat we het lastig vinden om te zien dat Arie steeds maar op reis is terwijl wij geen cent te makken hebben.”
Snap je dat Astrid het moeilijk heeft met het reisgedrag van haar broer Arie? Of vind je dat ze zich maar moet vermannen en niet zo moeilijk moet doen? Wat raad jij haar aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Samantha Garrote via Pexels
22 reacties
Ongelofelijk, wat een reacties hier, van aansteller tot schop onder de kont. Zelf net enkele zeer moeilijke jaren achter de rug, waarin ik wel heb geleerd wie mijn echte vrienden zijn, en wie zo ongeveer de meelevendheid van een schoenveter hebben.
Ik wens haar het beste toe, en hoop dat voor ook weer betere tijden aanbreken.
Je man moet in elk geval met zichzelf aan de slag, of serieus met therapie of met een baan aan het werk. Verder snap ik dat je graag zelf ook op vakantie zou gaan, zeker als jullie er altijd zo van genoten. Maar het niet eens op kunnen brengen om blij te zijn voor je broer en schoonzus is wel heel kleinzerig. Moet iedereen zijn leven on hold zetten omdat jouw ego gekrenkt wordt? Zij hebben er waarschijnlijk ook voor gespaard en naar uit gekeken. Uiteraard wil je dat dan delen met mensen van wie je houdt. Dat is niet om jou te pesten, niet alles draait om jou. Het is heel kinderachtig om hun blijdschap te verpesten omdat jullie nu in een klotefase zitten. Wees eerlijk tegen je familie als je man het echt niet aankan en schuif zelf je ego opzij. Denk bij jezelf, had jij dan helemaal geen foto’s en verhalen gedeeld als het andersom zou zijn? Of zou je vinden dat je er ondanks alles, wel van zou mogen genieten?
Wij, en waarschijnlijk vele met ons, zijn al 9 jaar niet op vakantie geweest. Eerst door ziekte en aansluitend door afkeur door ziekte en de enorme inkomensdaling. Gelukkig nu een leuk huis met mooie tuin dus we genieten!! Leer weer de kleine dingen te waarderen en geniet mee met anderen. Geniet van elke dag alsof morgen je laatste is!!!!
Ik zou zelf ook enorm balen, en ik hou er ook helemaal niet van om naar foto’s te kijken van een bestemming waar je nog geen wilt. Dan is de verrassing we helemaal af als je daar bent.
En dat kun je ook prima zeggen!
Sowieso vind ik het heftig hoeveel er niet gezegd kan worden in dit verhaal. Logisch dat niemand rekening met je houdt als ze niet weten dat het fijn zou zijn. Als je het bij jezelf houdt dan kun je toch prima vertellen dat je toe bent aan vakantie en dat je het er moeilijk mee hebt dat het nu even niet kan? Dat je dan best jaloers wordt op die mooie foto’s? Iedereen begrijpt dat toch?
En de man in dit verhaal heeft het er zwaar mee. Ik zou zeggen dat een schop onder z’n kont nu minder zin heeft dan ook weer een luisterend oor. Ik snap het heel goed dat hij denkt dat niet alles gezegd mag worden. Dat hij niet kan zeggen hoe waardeloos hij zich voelt nadat blijkt dat zijn goedlopende restaurant een grote grap bleek. Wat kan hij dan nog wel? En bij wie kan hij terecht met zulke grote levensvragen. Misschien moet hij een hele nieuwe carrière kiezen en is hij in de rouw om de vorige.
Mensen, praat met elkaar, wees eerlijk!
Focus op jezelf en je man.En je man moet ook weer aan de bak ipv te blijven hangen in het verleden.jullie zijn zelf verantwoordelijk voor het uit laten komen van jullie dromen.Geniet van het positieve en avontuurlijke wat je broer uitstraalt,dat is namelijk wat jullie zelf ook willen.het heden kan je niet meer veranderen,maar je toekomst wel
Het word tijd dat je je man een schop onder zijn kont geeft. Het is heel erg dat jullie zaak zo verkeerd liep. Maar dat had je kunnen voorkomen door die oplichter van een boekhouder te controleren. En het word dat jij volwassen word. Want op dit moment lijk je wel een zeurend kind dat zijn zin niet krijgt.Stop met dat zelfmedelijden. Zoals je je nu gedraafd,kan ik geen medelijden met je hebben. Ga ALLEBEI aan het werk ?
Ik ben een gescheiden ouder en ik kan al jaren niet op vakantie. Ik kan mijn kinderen ook geen reisje aanbieden. We doen maar wat we wel kunnen. Als die man van jou ook weer eens gaat werken kom je dichter bij je doel.
Natuurlijk is het jammer voor je maar probeer ook blij te zijn voor iemand. Het gras lijkt altijd groener bij de buren
Dat het pijnlijk is voor Astrid begrijp ik alleen kan ze dit haar broer niet verwijten. Hij was niet verantwoordelijk voor hun restaurant of de de verkoop ervan. Als eigenaren van een onderneming ben je altijd verantwoordelijk voor alles wat er in de zaak gebeurd. Je dient dus ook de boekhouder te controleren.
Dat haar man Bart een klap heeft overgehouden aan de situatie en werken niet aankan begrijp ik ook. Alleen kan hij jou niet alleen de kar laten trekken. Ik zou zeggen: het is tijd voor een stevig gesprek.
Ja en Nee… Als ze haar man eens een schop onder zijn kont geeft zodat hij gaat werken, dan kunnen ze ook leuke dingen doen…
Van thuis blijven zitten wordt hij alleen maar depressiver…
Dat haar broer nu hun droomreis maakt ligt niet aan hem… wees blij dat het goed met hem gaat en dat hij geniet van zijn leven.. ipv jaloezie!
Doe er wat aan werkgelegenheid zat tegenwoordig..
Carla -
Jullie gevoelens doen ertoe. Het is heel begrijpelijk, dat je er moeite mee hebt en dat heeft niets te maken met een ander zijn geluk niet gunnen. Kom met je gevoelens voor de dag; het is niets, om je voor te schamen. Het zal opluchten, als je ze deelt en wie weet ontstaat er zodoende toch ruimte, om interesse op te kunnen brengen. Nu worden jouw gevoelens alleen groter en sterker.