De man van Jacqueline werkt als manager bij een staalbewerkingsbedrijf en zit dicht tegen zijn pensioen aan. “Adrie is daar begonnen toen hij twintig was. Zonder chique opleiding heeft hij zich weten op te werken tot manager. Daar ben ik heel trots op, en hierdoor hebben wij een goed leven zonder geldzorgen. Adrie kijkt uit naar zijn pensioen. Maar ik begin me steeds vaker af te vragen of zijn pensioen wel goed is voor ons huwelijk…”
Een ouderwetse start
Toen Jacqueline en Adrie door hun ouders aan elkaar gekoppeld werden, hadden ze er een hard hoofd in. “Onze ouders waren van de oude stempel en stelden ons aan elkaar voor. Hoewel ik helemaal geen zin had om iets af te spreken met de zoon van kennissen van mijn ouders, bleek er toch een klik te zijn. Adrie en ik werden verliefd, trouwden en kregen kinderen. Ook voor die tijd al best ouderwets.”
De eerste jaren van het huwelijk
De eerste jaren van het huwelijk van Adrie en Jacqueline zijn fijn. “We waren verliefd en dan gaat het allemaal makkelijk. Toen de kinderen kwamen en we slecht sliepen, kwamen we wat verder van elkaar af te staan. Heel normaal, en we hebben daar nooit een groot probleem van gemaakt. We vertrouwden erop dat we elkaar wel weer zouden vinden als de kinderen groter waren.”
Ups en downs in het huwelijk
In de jaren die volgen, kent het huwelijk van Jacqueline en Adrie ups en downs. “Ik denk dat dit bij iedereen zo is die lang samen is. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Adrie en ik maken veel lol en leven een zorgeloos leven. We kunnen samen lachen en zullen ons niet snel vervelen. Wat ik wel vervelend vind, is dat Adrie mij niet altijd serieus neemt. Soms voel ik me gewoon helemaal niet gehoord of gezien.”
Niet gehoord of gezien voelen
Zich niet gehoord of gezien voelen, komt door Jacqueline vooral doordat Adrie vaak niet luistert als zij wat vertelt. “Dan vertel ik iets over mijn werk of de atletiekvereniging waar ik veel doe. Hij kijkt vaak niet op van zijn telefoon en knikt alleen maar een beetje. Als ik vraag of hij me gehoord heeft, raakt hij geïrriteerd. ‘Ik ben bezig, dat zie je toch wel’, zegt hij dan. Het geeft me altijd een rotgevoel.”
Het probleem met de telefoon
Maar waar Adrie eigenlijk altijd zijn telefoon in zijn handen heeft, neemt hij nooit op als Jacqueline hem belt. “Echt, hij neemt zijn telefoon altijd op. Zitten we in een restaurant nét aan het hoofdgerecht en hij wordt gebeld? Hij neemt op. Hebben we een belangrijk gesprek aan de keukentafel? Hij staat op en neemt zijn telefoon op. Zijn we aan het oppassen op onze kleindochter en zijn beste vriend belt? Ja hoor, hij loopt weg om te bellen. Het gekke is alleen: wanneer ik bel, gaat hij over en springt dan snel naar de voicemail.”
Twijfels over het huwelijk
Het stoort Jacqueline dat Adrie alles en iedereen belangrijker lijkt te vinden dan zijn vrouw. “Ik vraag me steeds vaker af of ik wel belangrijk voor hem ben. Als ik tegen hem zeg dat ik het vervelend vind hoe hij doet en dat ik ook weleens zijn onverdeelde aandacht wil, zegt hij dat hij het niet bewust doet en dat hij van me houdt. Toch twijfel ik er enorm aan… De mannen van mijn vriendinnen gaan heel anders met hun vrouwen om. Tuurlijk, ook zij hebben soms problemen. Maar een man die nooit luistert naar wat ze zeggen? Daar hoor ik ze niet over.”
Het naderende pensioen
Met het pensioen van Adrie in het vooruitzicht, twijfelt Jacqueline steeds meer of ze wel zin heeft in haar man. “Enerzijds denk ik: het is zonde om een huwelijk van bijna vijftig jaar gewoon in de prullenbak te gooien. Anderzijds denk ik ook: ik ben 66 jaar oud. Ik heb nog heel wat goede jaren voor me. Ik verdien een man die me ziet staan, luistert als ik iets vertel en opneemt als ik bel.”
Afbeelding: Shutterstock
Fiene -
Ken je het gezegde het gras is altijd groener bij de buren of haastige spoed is zelden goed, angst is een slechte raadgever (=laat je niet leiden door angst. / Emoties zijn gevaarlijk)…