Irma en Niels zijn al jaren bevriend met Lia. Lia is een alleenstaande moeder met twee zoontjes. Tijdens een etentje vorige week vertelde Lia hen dat ze bezig is om haar testament te maken en dat ze nu ook nadenkt wat er met haar kinderen moet gebeuren als zij onverhoopt wegvalt. “En of ik voogd wil worden. Van haar zoontjes? Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken, maar mijn man staat daar anders in.”
Single moeder
Irma zit er behoorlijk met het verzoek van Lia in haar maag. “Ik ken Lia al heel lang. We hebben allebei een hond en leerden elkaar kennen op het uitlaatveldje. Ik vond haar leuk en nodigde haar uit voor de koffie en later ook regelmatig om mee te eten. Niels is ook erg op haar gesteld en we hebben het gezellig met elkaar. Ze is al heel lang single en heeft ervoor gekozen om moeder te worden zonder man.”
Mijn mening doet er niet toe
Toen Lia dat vertelde aan het Irma, moest Irma even slikken. “Misschien ben ik ouderwets, maar ik vind dat kinderen twee ouders nodig hebben. Het liefst een man en een vrouw, een vader en een moeder. Lia wilde heel graag kinderen en heeft aangeklopt bij de zaadbank. Ik moet er zelf niet aan denken en dat hoeft ook niet want Niels en ik hebben twee kinderen een jongen en een meisje. Omdat ik de moederwens van Lia wel begreep, heb ik er nooit wat van gezegd. Wat doet mijn mening ertoe?” Lia raakt zwanger en acht jaar geleden bevalt ze van Sam, een jongetje. Twee jaar later wordt haar zoon Max geboren. Irma is blij voor Lia, maar ziet ook het geworstel van een alleenstaande moeder.
Haar kinderen zijn niet leuk
“Logisch, Niels en ik kunnen elkaar aflossen. Als de een er even doorheen zit, kan de ander de zorgtaken voor de kinderen op zich nemen. Lia kan dat niet, zij moet het altijd alleen doen.” Om heel eerlijk te zijn, is Irma niet zo gecharmeerd van Lia d’r kinderen. Ze zijn druk, super gevoelig en huilen veel. “Sam en Max vragen super veel aandacht. Het lijkt wel of haar kinderen een vader missen. Soms passen Niels en ik op Sam en Max, maar echt leuk vind ik dat niet. Mijn kinderen vinden Sam en Max helemaal niet leuk en willen niet met ze spelen. Erg gênant, maar het is niet anders. Onze kinderen zijn heel rustig en lief en vragen niet zoveel aandacht steeds. Vermaken zich prima alleen.”
Willen jullie voogd zijn?
De laatste tijd is Lia druk met het vastleggen van haar wensen voor als ze er onverhoopt niet meer is. “Dat snap ik heel goed, want Lia is enig kind en de biologische vader van haar zoontjes speelt geen rol in haar leven. Toen ze vorig week bij ons kwam eten, zei ze dat ze iets met ons wilde bespreken. Out of the blue vroeg ze ons of wij, als haar iets zou gebeuren, voor Sam en Max willen zorgen. Ik verslikte me zowat in mijn aardappel. Niels redde de situatie door te zeggen dat hij het fijn vond dat ze zoveel vertrouwen in ons heeft, maar dat hij er even goed over moet nadenken. Ik kon niet anders dan me bij hem aansluiten.”
Ik wil het gewoon niet
Irma hoeft er niet over na te denken: ze wil het gewoon niet. “Ik zie het niet zitten om voogd te worden van Sam en Max. Ik moet er niet aan denken om dag en nacht voor ze te zorgen. Niels denkt er ook zo over maar vindt dat we het gewoon moeten doen. De kans dat Lia wat overkomt is volgens Niels toch heel klein. Is ook zo, maar stel je nou voor dat er wél iets gebeurt? Dan zitten wij met die twee jongetjes die totaal niet binnen ons gezin passen. Ik weet niet hoe ik Lia dit op een vriendelijke moet zeggen …”
Hoe zou jij dit aanpakken? Hoe vertel je een goede vriendin dat je geen voogd wil zijn over haar kinderen? Zeg je de waarheid of verzin je een smoes? En wat voor een smoes gebruik je dan? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door George Milton via Pexels
Bianca -
Ik zou in ieder geval de exacte reden waarom achterwege laten, aangezien je vriendin inderdaad niks aan jouw ongezouten mening over haar kinderen en levenskeuzes heeft en de kans groot is dat dit tussen jullie in zou komen staan. Dat de kinderen een vader missen en zich daarom “misdragen” is ook iets wat je zelf hebt ingevuld vanuit je eigen vooroordeel. Dat gezegd hebbende is het toch niet onredelijk om te zeggen “we hebben er heel erg goed over nagedacht. We waarderen je vertrouwen en houden van je als vriendin, maar we zijn tot de conclusie gekomen dat wij geen goede voogd kunnen zijn voor vier kinderen. Dat is meer dan wij aankunnen, en we willen niet zo’n grote verantwoordelijkheid accepteren wanneer we eigenlijk al weten dat we niet de veilige haven kunnen zijn die twee jongetjes die net hun enige ouder zijn verloren, zo hard nodig hebben. Daarnaast moeten wij ook aan het welzijn van onze eigen kinderen denken, dit gaat zoals je zelf als moeder ook weet boven alles, en het zou voor hun ook niet de juiste beslissing zijn.” Zoals anderen ook hebben aangegeven kun je wel op andere manieren klaar staan voor de kinderen van jullie vriendin mocht het nodig zijn, maar als Lia echt op zoek is naar iemand die voor de jongens gaat zorgen mocht er iets met haar gebeuren (iets wat ze overigens wel al eerder had mogen doen maar goed), dan moet je wel duidelijk zijn dat jullie dat jullie daar niet toe bereid zijn.