Ik ben bang want ik ben in de wolken. Dat wil zeggen, ik heb een nieuwe telefoon en mijn contacten zijn in de wolken. Hoewel, ik ben daar niet helemaal zeker over want telkens als er gevraagd wordt “sync all” dan kies ik toch weer voor een andere optie, of voor annuleren. Want sync dat roept bij mij de associatie op met zinken en dat weer met verdwijnen en ik laat mijn contacten liever niet verdwijnen.
Al langer zat ik er tegenaan te hikken; mijn oude smartphone was aan vervanging toe want het touch screen verdiende niet meer de naam touch screen, zo heftig als ik het beroeren moest. Bovendien was hij aan vervanging toe omdat het geen iPhone was en uiteindelijk willen we allemaal toch een iPhone. Kortom toen mijn geliefde zakenman een nieuwe iPhone had gekocht en zijn oude onreparabel gewaande iPhone ineens toch weer bleek te functioneren zag ik mijn kans schoon. Het overzetten van mijn simkaart naar de veelbelovende iPhone was een fluitje van een cent. Vervolgens braken er enkele spannende momenten aan. Ik moest de contacten uit mijn oude telefoon die om welke reden dan ook niet op de simkaart maar op het oude toestel stonden, naar de simkaart overbrengen. Dus de kaart ging, hup, weer uit de iPhone in het oude toestel en in een paar minuten was het gefixt. Ik synchroniseerde de contacten vanuit het toestel naar de simkaart; dat was een overzichtelijke handeling waarvan ik de gevolgen kon overzien. Hup, simkaart weer overgezet van het oude toestel naar de nieuwe iPhone, klaar was Kees. Dacht ik. Want om het gebruiksgemak van mijn telefoon te vergroten had ik me meteen maar even aangemeld bij iCloud en ik moest natuurlijk ook een Apple-ID.
Ik slaagde voor de aanmeldprocedures maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het grote synchroniseren kon beginnen; de cloud lag aan mijn voeten, klaar om via een druk op de toets sync all mijn gehele digitale doopceel te ontvangen. Ik wist echter niet of ik daar wel klaar voor was. Haalde ik op die manier al mijn linkedin contacten onder de knop van mijn telefoon? Importeerde ik alle foto’s van alle vrienden en onbekenden uit mijn facebook timeline naar mijn eigen fotogallerij? En synchroniseerde ik al mijn contacten richting de cloud of alleen de contacten die op mijn simkaart stonden? Wat synchroniseerde ik eigenlijk met wat en met wie? Tot overmaat van ramp bleek ik een wolk te delen met mijn zakenman, omdat hij zijn oude toestel nog niet had afgemeld. Oftewel ik kreeg uitnodigingen voor werkafspraken met kledingleveranciers in Zeeuws-Vlaanderen en mijn adresboek was ineens aangedikt met een kleine tweehonderd mij niet bekende namen. Ondertussen waren nog steeds niet al de contacten die ik op mijn oude telefoon had gehad zichtbaar in mijn nieuwe, al dan niet gesynchroniseerde, ik was het spoor een beetje bijster, adresboek.
The Police hadden ooit een hitje, Synchronicity. Op internet vond ik de songtekst. “A connecting principle. Linked to the invisible. Almost imperceptible. Logic so inflexible.” Ze waren toen waarschijnlijk allemaal al aan de smartphone, die jongens.
Mirjam Brandenburg (1970) werkt bij de overheid en is schrijfster van de verhalenbundel Vondelingen (Uitgeverij Atlascontact). Ze schrijft aan een roman.
@mirbrandenburg
www.mirjambrandenburg.nl
Foto door: Merlijn Doomernik
