Ik Laura, nymfomane #29: Op Felix kun je altijd rekenen

De volgende morgen werd ik wakker met een kriebel in mijn buik. Zo één die ik vroeger had op de dag dat ik jarig was. Het moment dat ik mijn ogen opendeed en me afvroeg: er is iets, maar wat? Ik wist het nu meteen: de parenclub. Hoewel Paul aarzelde, had ik ‘m vrij snel overgehaald. “Maar Laura, hoe gaat dat dan? Wat moet ik aan?” Ik grijnsde. Mijn bestie. Achter de bar was hij heer en meester, draaide hij het vrouwenvolk om zijn vinger. Maar voor een parenclub was hij huiverig.  

De gedachte dat we er naar toe zouden gaan, maakte me blij. Ik vulde de hondenbakken en zette ze op de zwartwit geblokte keukenvloer. Munchkin kwam aanlopen. Ach. Nee. Ik huilde zachtjes. Ik vergat dat Cash dood was. Zijn broertje sprong tegen mijn benen. Ik tilde hem op om te knuffelen. “We moeten er allebei aan wennen dat we nu met zijn tweeën zijn, he?” fluisterde ik in zijn oor. Hij likte mijn wang. Ik had het buurman Adrie nog niet verteld. Durfde niet zo goed omdat ik bang was dat hij zou denken dat het zijn schuld was dat mijn buldoggie dood was.

Toen ik mijn mobiel pakte, zag ik dat David had geappt. “Oi, lil’ fucker. Ik heb zin in je. Zie ik je vanavond?” Met een diepe zucht legde ik mijn mobiel op tafel. Bleef staren naar zijn appje. Gisteren had ik me voorgenomen het contact met hem te verbreken. Hij maakte mij kapot. Hield me aan het lijntje. Ik wilde hem. Hij mij niet. Zolang ik hem kende, speelden we met elkaar. Draaiden om elkaar heen. We neukten als bezetenen, als hongerige wolven, maar na de ontlading was alle magie verdwenen. Soms bleef hij voor de vorm slapen. Meer om mij een plezier te doen, dan dat hij daadwerkelijk wilde blijven. Ik had het vermoeden dat ik niet de enige was waarmee hij spannende nachten beleefde. Ik kwam daar niet achter. “Hoeft ook niet meer. Ik ben klaar met hem.” Ik schrok van mijn eigen stem. Zat ik nou hardop in mezelf te praten? Zonder het te beantwoorden, wiste ik zijn appje. “Contact verwijderen?” vroeg mijn mobiel. Mijn vinger zweefde boven het schermpje. Nee. Dat kon ik niet. Nog niet.

Ik liet me op mijn knieën zakken. Hij keek me aan. “Pijp me dan, slet.” Met mijn handen gekruist op mijn rug, nam ik zijn lul in mijn mond. Hij pakte mijn hoofd vast en bewoog het ritmisch. Ik voelde hoe zijn lul hard werd tussen mijn tanden. Aan mijn haar trok hij me omhoog. Stopte zijn tong in mijn mond, graaide in mijn kut. “Ik wil je beffen en daarna snoeihard neuken.” Ik zweeg. Liet me vallen op mijn bed, spreidde mijn benen. Ik voelde zijn natte, warme tong. Zijn vinger in mijn kut. Ik rilde. Ik pakte zijn hoofd, trok aan zijn haar. Hij kroop op me. Toen hij me zoende, proefde ik mezelf. Zoet. Geil. Hij pakte mijn benen onder mijn knieën vast en stootte trefzeker naar binnen. Ik gilde. Vingerde mezelf. Na vijf diepe halen kwam ik klaar. Ik sloot mijn ogen. Liet het orgasme over me heen komen terwijl hij door pompte. Ruw rolde hij me op mijn buik en nam me vanachter. Ik voelde zijn greep verslappen en hoorde hem kreunen. Ik wist: hij was gekomen. Hij liet zich over me heen vallen. “Aargh, Laura. Dit was weer goddelijk. Thank you.”

Ik had David dan uit wel uit mijn leven verbannen, maar ik moest wel gewoon worden genomen. Gelukkig kon ik altijd op Felix rekenen. Omdat ‘ie gelukkig was met zijn vriendin, was hij een veilige neukpartner waar ik zo nu en dan een beroep op kon doen.

Terwijl het zaad uit me drupte, kuste Felix me gedag. “Tot snel, lief meisje.” Ik knikte. Ik rookte in bed en belde mijn bestie. “Morgen gaan we, Paulus. Kijk je er ook zo naar uit?” Hij lachte. De parenclub. Voor ons allebei de eerste keer. Ik kon niet wachten en viel in een geile, onrustige slaap…

Lees ook de andere blogs van nymfomane Laura!

Laura (35 jaar) is een nymfomane die woont en werkt in Amsterdam. Ze woont samen met haar Engelse Bulldogs, Cash en Munchkin. Elke week schrijft ze voor ons een blog over haar spannende leven als nymfomane. In verband met privacy redenen schrijft Laura onder een andere naam.