Nu de kinderen van Fiona en Juriaan het huis uit zijn, voelt de jaren ’30-villa leeg en stil. “We kochten dit huis toen onze jongste zoon werd geboren en hebben hier ruim twintig jaar gewoond. Destijds was het eigenlijk te duur voor ons, maar we hebben de hypotheek grotendeels afgelost en inmiddels is het meer dan goed te betalen. En tóch wil Juriaan hier weg. Daar heb ik heel veel moeite mee…”
Grote plannen
Toen de kinderen klein waren, fantaseerden Fiona en Juriaan eindeloos over hun toekomst. “We droomden van een wereldreis, een campertocht door de Verenigde Staten of zes maanden rondreizen door Australië. Maar nu het zover is en we daadwerkelijk in deze fase van ons leven zitten, voel ik nog niet de behoefte om die dingen te doen.”
Wil geen afscheid nemen
In de afgelopen twintig jaar is Fiona enorm gehecht geraakt aan hun huis. “Al onze herinneringen zijn hier. Bovendien is onze tuin heerlijk, en doordat we zoveel slaapkamers hebben, kan iedereen altijd blijven slapen. Ik droom ervan om ooit een kamer in te richten voor eventuele kleinkinderen, zodat ze hier kunnen logeren. En dan hebben we ook nog onze geweldige buren, met wie we in de loop der jaren echt bevriend zijn geraakt. Daar wil ik helemaal geen afscheid van nemen.”
Afspraak met makelaar
Voor Juriaan ligt dat anders. “Een week nadat onze jongste uit huis ging, had hij al een afspraak met een makelaar. Die maakte een waardeschatting en voor Juriaan was het direct duidelijk: met deze huizenmarkt kunnen we het huis fantastisch verkopen. ‘Zo kunnen andere gezinnen doorstromen en gaan wij lekker kleiner wonen,’ beredeneerde hij.”
Mijn hart zegt iets anders
Juriaan droomt nog steeds van de plannen die hij ooit met Fiona maakte. “Maar ik ben er gewoon nog niet klaar voor. Ik besef dat het eigenlijk asociaal is om in zo’n groot huis te blijven wonen terwijl jonge gezinnen meer ruimte nodig hebben. We hebben echt geen vijf slaapkamers meer nodig. En natuurlijk zou het slim zijn om kleiner te gaan wonen, zodat er geld vrijkomt voor onze reizen. Maar mijn hart zegt iets anders.”
Uitstellen
Fiona en Juriaan hebben nu afgesproken om de verkoop van het huis nog twee jaar uit te stellen. “Stiekem denk ik dat ik er dan nóg niet klaar voor ben, maar zo koop ik wat tijd. Elke dag blijf ik Juriaan benadrukken hoe fijn dit huis is. En ik hoop dat onze oudste dochter tegen die tijd misschien aan kinderen begint. Hoe geweldig zou het zijn als ze hier kunnen logeren?”
Verlang naar rust
Ook vindt Fiona het moeilijk om eerlijk te zeggen dat ze eigenlijk helemaal niet meer zo uitkijkt naar al die reizen. “Vroeger leek het me fantastisch, maar nu verlang ik meer naar rust. Al die jaren heb ik Juriaan beloofd dat we samen op avontuur zouden gaan zodra de kinderen uit huis waren. Nu dat moment daar is, merk ik dat ik die behoefte niet meer voel. Daar voel ik me schuldig over. Moet ik mijn belofte nakomen, of eerlijk zeggen dat mijn gevoel is veranderd?”
Afbeelding: Unsplash+
Joris -
Er is m.i. weinig asociaals aan om in je eigen koopwoning te blijven wonen, hoe groot het huis of hoe klein je huishouden ook is. Kleiner wonen betekent ook niet per se goedkoper wonen. Als je hypotheek grotendeels is afgelost en je woonlasten (dus) laag zijn, mag ik hopen dat je voldoende hebt kunnen sparen en kunt sparen om op vakantie of op reis te gaan. Daar heb je doorgaans geen tonnen aan contant gemaakte overwaarde voor nodig. Maar goed, als je gezamenlijk plannen hebt gemaakt, is het m.i. heel logisch om die plannen uit te voeren óf bespreekbaar te maken dat je dat niet meer wilt. Voor de eventuele verkoop van het huis zul je het toch eens moeten worden (aannemende dat het gezamenlijk eigendom is)…