fb
Damespraatjes Damespraatjes

Geesje mag haar kleinzoon niet zien: “Ik ga stiekem langs het schoolplein”

Geesje mag haar kleinzoon niet zien

Door het dolle heen, was Geesje toen ze zeven jaar geleden hoorde dat ze oma zou worden. “Van dat plezier is nu weinig meer over. Door een vervelende ruzie tussen mijn dochter en mij, mag ik mijn kleinzoon niet meer zien. Zijn pasgeboren zusje heb ik ook nog niet in mijn armen gehad. Het is mijn dochter’s keuze dat ik niet welkom ben en ik ben het daar niet mee eens. Ik ga tijdens de pauze soms stiekem langs school om mijn kleinzoon te zien.”

Per ongeluk zwanger

Geesje weet nog goed hoe het voelde om moeder te worden. “Ik was pas 16 jaar oud en per ongeluk zwanger geraakt. Mijn vriendje ontliep alle verantwoordelijkheid en daarom zat ik als tiener alleen met een baby. Ik heb nog even bij mijn ouders gewoond, maar toen ik mijn middelbare schooldiploma op zak had, heb ik een huisje voor mij en mijn Kaylee gezocht”, vertelt Geesje. “Dat was heel zwaar. Ik werkte bij een grote bakkerij en verdiende net genoeg om van rond te komen. We hadden het niet breed, maar ik heb mijn dochter alles kunnen geven wat ze nodig had. Daar ben ik nog steeds trots op.”

Heftige puber

Als de dochter van Geesje in de puberteit komt, komt de relatie flink onder druk te staan. “Kaylee was een hele heftige puber. Ze begon op haar elfde al met roken, spijbelde regelmatig en dronk alcohol tijdens schooltijd. In die tijd is het zelfs een aantal keer ter sprake gekomen dat Kaylee misschien beter ergens anders kon gaan wonen. Uiteindelijk is ze wel gewoon bij mij blijven wonen, maar de grip op haar was ik snel kwijt.”

Geen optimale situatie

Het is Geesje haar grootste angst dat haar dochter ook jong moeder wordt. “Ik heb zo hard gewerkt om ervoor te zorgen dat zij niks tekort zou komen. Als geen ander weet ik hoe zwaar het is om als tiener een kind te krijgen”, zegt Geesje. “Maar door de levensstijl van Kaylee was ik als de dood dat ik zou horen dat ook zij vroeg zwanger zou worden.” De angst van Geesje blijkt gegrond: zeven jaar geleden raakt Kaylee zwanger van een man op vakantie. “Ze was net 19 jaar oud, woonde nog thuis en had geen werk. Niet bepaald een optimale situatie dus.”

Beste maatjes

Tegen alle verwachting in is Geesje tóch heel blij met het nieuws. “Heel gek. Enerzijds was het mijn grote angst, anderzijds is oma worden het mooiste wat er is. Samen met Kaylee besloten we er het beste van te maken.” Wanneer Kaylee bevalt van haar zoontje James, blijven ze samen bij oma wonen. “Wat was dat een heerlijke tijd! Kaylee kon weer snel aan het werk en ik paste op James. We waren beste maatjes en ik vond het heerlijk om dat jochie te verwennen. Des te pijnlijker is het dat ik hem nu niet meer zie…”

Stemmingswisselingen

Hoewel Kaylee geen puber meer is, heeft ze nog wel regelmatig flinke stemmingswisselingen en woede-uitbarstingen. “Dat was pittig. Voor mij, maar ook voor James. Zeker toen hij ouder werd, merkte je dat hij het moeilijk vond om met zijn moeders boze buien om te gaan. Je kon zien dat hij er alles aan deed om zijn moeder gelukkig te maken, maar vaak trok zij het gewoon niet. Hierdoor kon ze op belangrijke momenten de zorg voor James niet aan. Als oma spring je dan bij en neem je het over.”

Koffers gepakt

Toch komt er een punt waarop Geesje vindt dat Kaylee psychische hulp moet gaan zoeken. “Ik maakte me zorgen. Ze kon soms zo boos en neerslachtig zijn en dat is niet goed voor een kind. Toen ik dit bespreekbaar maakte is ze heel boos geworden. Ze vond dat ik me niet met haar leven moest bemoeien en was mij helemaal zat. Ter plekke besloot ze haar koffers te pakken, James mee te nemen en bij een vriendin te gaan wonen.”

Slechte moeder

De toen vierjarige James was in complete paniek toen zijn moeder hem zonder pardon al zijn spulletjes liet pakken. “Hij schreeuwde ‘oma, ik wil bij jou blijven!’, maar mijn dochter nam hem gewoon mee. Ik heb na dit moment zo vaak geprobeerd contact op te nemen met Kaylee, maar ze heeft mijn nummer geblokkeerd. Wel heeft ze mij een mail gestuurd waarin ik overal de schuld van krijg. Zo zou ik een slechte moeder zijn geweest, waardoor zij nu met zichzelf in de knoop zit. Ze neemt het mij allemaal zo kwalijk, dat ze me niet meer wil zien. En ook James wil ze niet meer in mijn buurt hebben.”

Stiekem naar school

Geesje is er helemaal kapot van. Om James toch nog te zien, gaat ze daarom stiekem langs het plein van zijn school. “Het ventje is inmiddels 6 jaar oud en zit in groep drie. Onze band is zo sterk, dat ik hem gewoon móét zien. Tijdens de pauzes loop ik daarom stiekem langs het schoolplein. Ik weet precies op welke tijd ze naar buiten gaan en sta dan klaar. James komt altijd heel blij naar me toe. We geven elkaar een dikke knuffel, hij vertelt over school en hoe het thuis gaat en soms geef ik hem een cadeautje.”

Hoop op verzoening

De stiekeme ontmoetingen doen Geesje goed, maar het confronteert haar ook extra met het feit dat de band met haar dochter zo slecht is. “Ik wil niets liever dan weer contact met Kaylee. Zeker na een hele belangrijke ontwikkeling: ze heeft namelijk een tweede kindje gekregen. James vertelt op het schoolplein veel over zijn zusje, maar ik heb haar nog nooit in mijn armen kunnen houden. Ik wil zo graag dat Kaylee en ik tot een verzoening komen, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken.”

Wat moet ik doen?

Zo lang Geesje haar kleinzoon niet mag zien, is ze van plan om langs het schoolplein te blijven gaan. “Tot nu toe heb ik er vanuit de school nooit klachten van gehad. Ze weten dat ik zijn oma ben en dat ik soms ’toevallig’ tijdens de pauze langsloop. Als Kaylee er ooit achterkomt, weet ik zeker dat ze er alleen maar bozer van wordt. Maar wat moet ik dan? Mijn kleinzoon niet zien is geen optie.”

Afbeelding: Unsplash+

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

5 reacties

Mir -

Ik heb zelf al lang geen contact met mijn moeder al jaren niet … haar negatieve gedrag en het altijd slecht over iemand praten , en constant een ander de schuld geven ik was er klaar mee … vaak hebben jullie moeders meer schuld dan jullie denken . En dan ook nog het kinderpunt willen inschakelen, ik begin te begrijpen waarom ze geen contact wil

Mieke -

Is verschrikkelijk, hier hetzelfde mijn dochter heeft er 4 die ik 4 jaar niet zie . De 3 oudste kennen mij nog . Als ik om mijn andere kleindochter ga zie ik ze kijken , en kijken vlug. Eg . In België kan je wettelijk opeisen maar dat wil ik nie , want hoe worden ze bewerkt . Ziek van maar moet het ergens lossen want heb nog 2 kinderen en daar gaat het super mee dus die draag ik dan ook op handen . Het leven is zwaar . Mijn man zegt ooit komt karma . Maar ja we kunnen de mooie tijd toch niet meer inhalen . Sterkte

Maak -

Ik heb me kleindochter al 4 jaar niet mogen zien me docht ook veel prikkels en boordelijn en nu weer een dochter er bij ik ben er ziek van geweest paar aan de deur geweest ze blijfen heb dicht gooien ik hoop me kleindochter wordt 12 dat ze ons gaat zoeken ook haar neefjes waar ze iedere dag mee was ze heb met ieder gebroken ik ik heb er nu me rust me dochter hoeft nooit meer te komen maar me kleindochter wel en ik wens heel veel sterkte toe maar denk ook aan je zalf

L van Beers -

En jij denkt dat je James zich nooit zal verspreken tegen zijn moeder over het feit dat hij jou ziet? En jij geeft hem cadeautjes? Wat slim zeg, waar moet hij die verstoppen voor zijn moeder? vind je dat hij het nog niet moeilijk genoeg heeft zo?
Wat er ook wel of niet gebeurd is tussen jou en je dochter: je zult meer afstand moeten bewaren, hoe ,oeilijk dat ook voor je is.
En een melding doen bij veilig thuis, zoals iemand voorstelde? Op grond waarvan? Je hebt geen flauw idee hoe het nu gaat bij je dochter thuis, dus dat kun je helemaal niet doen.
Ze heeft een tweede kindje, misschien heeft ze nu een partner.
Gun haar haar geluk en wring je niet haar leven in.
Je zou brieven kunnen schrijven voor je dochter, kleinzoon en kleindochter. Niet versturen, maar voor ze bewaren in een album. Misschien zul je ze een keer kunnen geven.

En de verjaardagen van Kaylee en James weet je toch? Voor die dagen zou je ze post kunnen sturen: een kort briefje of een kaart. Met Kerst en Oud en Nieuw zou ook kunnen. Gewoon om ze te laten weten dat je aan ze denkt.

Fiene -

Hoi Ceesje, wat een vervelende situatie.
Als jij je zorgen maakt over je dochter en kleinzoon zou je een melding kunnen doen bij veilig thuis. Je zou kunnen bespreken over het gedrag van je dochter en wat je bij jouw kleinzoon zag. Dan zou je ook kunnen aangeven dat je als advies tegen kaylee hebt gezegd dat ze hulp moest zoeken vanwege haar neerslachtigheid en boosheid en dat ze daarom is weg gegaan en dat je daarom geen contact hebt met je dochter en kleinzoon. Dat ze nog bozer op je word, tja dat moet maar. Maar er word misschien wel hulp aangeboden waardoor zij beter in haar vel komt te zitten en goed voor haar zoon kan zorgen. Misschien dat Kaylee veel moet verwerken uit haar verleden (geen vader in beeld, misschien een moeder die veel werkt, niet veel te besteden, familie?, negatieve invloeden, aandacht?) (aannames die ik niet uit jouw verhaal kan opmaken) dat ze dat misschien een “plaatsje” kan geven door een professioneel iemand. wat betreft dat je jouw kleinzoon niet meer mag zien kan je niets doen dat is echt de moeder die erover beslist. School mag daar ook niet over beslissen.
De moeilijkheidsgraad betreft (lees dat het twee jaar geleden is) is wel dat ik niet in jouw verhaal kan opmaken of kaylee en jouw kleinzoon nog steeds hetzelfde gedrag vertoond. Ook als je twee jaar hebt gewacht, is het moeilijk om een melding ervan te maken want je had het eigenlijk meteen moeten doen. De hoop is mocht Kaylee nog steeds neerslachtig en stemmingswisselingen hebben en jouw kleinzoon daardoor opvallend gedrag vertoont dat de school dat opmerkt en met mama gaat praten en een melding doet. Dat moet de school doen (ze krijgen als het goed is trainingen voor). Daarnaast denk je niet dat de school en jouw kleinzoon al lang tegen mama hebt gezegd dat oma even langs was gekomen op het schoolplein voor een knuffel en een praatje. En dat hij dan het cadeautje laat zien? Mocht je toch een poging willen wagen schrijf een lieve brief zonder beschuldigingen maar dat je haar en jouw kleinzoon zo ontzettend mist en dat als ze behoefte aan heeft dat je graag met haar wilt praten en dat als ze antwoorden wilt dat je die graag wilt beantwoorden. En dat je dan hoopt dat ze contact met je zoekt. Leg de bal bij haar en hopelijk gaat ze erop in. Ik wens je veel sterkte met alles!

Reageer ook