Toen Fleur drie jaar geleden Lars ontmoette tijdens een verjaardag van een gezamenlijke vriendin, sloeg de vonk meteen over. Hij was charmant, attent en had een geweldige lach. “Hij bracht me een drankje zonder dat ik erom vroeg en maakte de hele avond grappen,” herinnert Fleur zich. Het voelde goed, alsof ze eindelijk iemand had gevonden met wie ze echt kon lachen en praten. Na een paar dates was het officieel: zij en Lars waren een stel.
Kleine dingen
De eerste maanden waren magisch. Lars verraste haar regelmatig met bloemen, kaartjes of een spontaan etentje. Fleur vond het lief, maar voelde niet altijd de behoefte om iets terug te doen. “Ik ben gewoon niet zo van de grote romantische gebaren,” legt ze uit. “Voor mij zit liefde in kleine dingen, zoals samen koken of een wandeling maken.” Lars dacht daar anders over.
Veel verwachtingen
Al vrij snel begon hij opmerkingen te maken. “Hij zei bijvoorbeeld: ‘Je hoeft geen dure cadeaus te kopen, maar het zou leuk zijn als je eens iets bijzonders doet voor ons.’ Eerst lachte ik dat weg, maar na een tijdje werd het serieuzer.” Fleur vroeg zich af of ze echt te weinig deed of dat Lars gewoon veel verwachtingen had.
Waarom zo groot
Na hun eerste jaar samen merkte Fleur dat Lars steeds vaker klaagde. Op Valentijnsdag gaf zij hem een kaart en kookte ze zijn lievelingseten. “Hij bedankte me wel, maar later zei hij dat hij het jammer vond dat er geen verrassing was, zoals een weekendje weg. Ik dacht: waarom moet het altijd zo groot?” Fleur begon zich onder druk gezet te voelen.
Eraan werken
Volgens Lars gaat romantiek niet alleen om cadeaus, maar om moeite doen. “Hij wil dat ik spontaan ben, dat ik hem laat zien hoeveel ik van hem hou met kleine verrassingen,” vertelt Fleur. “Maar voor mij is samen op de bank zitten met een glas wijn ook romantisch.” Het verschil in verwachtingen werd steeds duidelijker. Fleur probeerde eraan te werken. Ze organiseerde een picknick in het park en schreef hem een lief briefje dat ze in zijn jaszak stopte. “Ik dacht echt: dit gaat hij leuk vinden. Maar toen ik hem vroeg wat hij ervan vond, zei hij: ‘Ja, leuk… maar ik mis nog steeds iets.’ Dat deed pijn, want ik had mijn best gedaan.” Voor Fleur voelde het alsof ze niet goed genoeg was, hoe hard ze ook probeerde.
Moet ik veranderen?
Het gesprek kwam weer op tafel tijdens een etentje. Lars zei letterlijk: “Ik heb het gevoel dat jij niet romantisch bent, Fleur. Jij houdt niet van dat soort dingen.” Fleur schrok. “Ik hou wél van romantiek, maar niet op jouw manier,” antwoordde ze. “Voor mij zit romantiek in samen zijn, niet in cadeaus of dure diners.” Toch leek Lars niet overtuigd. Fleur vroeg zich af: moet ze zichzelf veranderen om hem gelukkig te maken? Of is dit een verschil dat te groot is om te overbruggen? Ze praatte erover met haar beste vriendin, die zei: “Fleur, je hoeft niet iemand anders te worden. Maar misschien kun je uitzoeken wat romantiek voor jou betekent en kijken of jullie daarin een middenweg kunnen vinden.”
Lijstje maken
Dat probeerde Fleur. Ze stelde voor om samen een lijstje te maken: wat vindt hij romantisch, wat vindt zij romantisch? Lars noemde dingen als weekendjes weg, massages, een verrassingsdiner. Fleur schreef op: samen koken, lange gesprekken, een boswandeling. “We merkten dat we echt verschillend zijn, maar dat er ook overlap is,” vertelt ze. “Hij vond het leuk dat ik een keer een borrelplank maakte en kaarsjes aanstak. Dat voelde voor mij niet geforceerd.”
Auditie doen
Toch blijft de onzekerheid knagen. Soms vraagt Fleur zich af of Lars ooit tevreden zal zijn. “Hij zegt dat hij van me houdt, maar dat hij soms meer passie mist. Dat maakt me bang dat hij op den duur iemand zoekt die dat wél geeft.” Aan de andere kant wil ze zichzelf niet verliezen in het proberen te voldoen aan zijn beeld van romantiek. “Ik wil niet dat het voelt alsof ik auditie doe voor mijn eigen relatie.”
Hou van hem
Voor Fleur is dat de uitdaging: de balans vinden. “Ik wil hem gelukkig maken, maar ik wil ook mezelf blijven,” zegt ze. “Misschien moeten we beter leren communiceren over wat we allebei nodig hebben. Niet uit verwijt, maar om elkaar beter te begrijpen.” Ze weet nog niet of dat genoeg zal zijn. “Soms denk ik: als hij dit écht zo belangrijk vindt en ik dat niet voel, dan komen we er misschien niet uit. Maar ik wil het in elk geval proberen, want ik hou van hem.”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Die jongen weet niet wat ie nou zelf precies vindt. Sneu eigenlijk. Zo’n iemand heeft hulp nodig. Maar die vermaledijde wachtlijsten in de zorg, hè.