Wat is die Eva Jinek toch een super stoer wijf. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat zij mannen als Jeroen Pauw en Humberto Tan in de schaduw zou zetten. Maar ze flikte het en haar talkshow laat op de avond is een succes. En ondertussen is ze ook gewoon even moeder geworden en is weer terug op de buis. In haar blog op de website van KRO NCRV vertelt ze over de problemen die ze na haar bevalling ondervond bij het geven van borstvoeding. Mogelijk herkenbaar voor iedereen die is bevallen. Wat wij zo goed vinden van dit artikel is dat Eva zo open is. Het af en toe ook niet meer weet, maar toch haar weg zoekt en er doorheen komt.
All-you-can-eat buffet voor pasgeboren babymensen
Eva: “Borsten zijn geweldig om te hebben. Om aan- en uit te kleden, om mensen liefdevol tegenaan te drukken, om grapjes mee uit te halen – ook in beeld – én natuurlijk als all-you-can-eat buffet voor pasgeboren babymensen. Voordat ik een baby kreeg, heb ik borstvoeding altijd beschouwd als volkomen vanzelfsprekend. Iedereen kent toch het beeld van bolle, blozende baby’s aan de borst. Die baby’s zien er doorgaans vredig uit, net als hun moeders. Puur natuur, en het zal ongetwijfeld allemaal net zo makkelijk zijn als ademhalen, of lachen.”
Volmaakte plaatjes
Voor de bevalling had Eva best ideeën over hoe ze haar kindje zou gaan voeden. “Ik wist zeker dat ik sowieso zes maanden exclusief borstvoeding zou geven want dat is goed voor de baby, ook al presenteer ik dagelijks een late nighttalkshow. In mijn hoofd zag ik volmaakte plaatjes: ik, slank en stralend op een zomers terras (aangezien Pax in september is geboren, best vreemd) met mijn baby aan de borst terwijl ik lachend met vriendinnen het leven doorneem en aardbeien eet. Ja, ja. Totdat ik zelf een baby kreeg.”
Tandeloos mondje het schattigste op aarde
Maar het geven van borstvoeging was pijnlijk voor Eva. Vanwege haar keizersnee had ze een grote wond op haar buik. Hierdoor kan ze de kleine Pax niet tegen zich aanleggen. En rechtop zitten was ook lastig. “En binnen een paar dagen had ik een melkblaar. Een tandeloos babymondje is het zachtste en schattigste ding op aarde, tot het moment dat je een melkblaar hebt. Dan word je oprecht bang voor zo’n mondje. Pax wilde iedere 2,5 uur eten, 24 uur per dag, dag in dag uit. En de eerste maanden deed hij er per keer zo’n 40 minuten over. Soms was ik nét aangekleed en huilde hij alweer voor de volgende voeding. Ik kon geen kant op en dan begon het pijnlijke proces weer van voren af aan.”
Ze vroeg zich af waarom het haar niet lukte, terwijl borstvoeding geven de normaalste zaak van de wereld is en zoveel vrouwen dit voor haar hebben gedaan. Uiteindelijk is het haar gelukt. “Het hield op pijn te doen en het werd steeds meer een plezier. Lichamelijk en geestelijk, op een manier die ik moeilijk vind te omschrijven. De omslag was compleet toen ik merkte dat ik ernaar verlangde, dat ik op mijn horloge keek om te zien of het alweer tijd was om Pax te voeden. Omdat ik er zin in had.”
Wil je de hele blog van Eva lezen? Dat kan hier op de website van KRO NCRV
