Esther en Bram zijn zeven jaar samen. “In het begin leek alles perfect. We hadden dezelfde vrienden, deelden hobby’s en hielden van dezelfde gezelligheid. Ik dacht dat we als stel een hechte vriendengroep zouden vormen, waarin we elkaar altijd zouden steunen. Niets bleek minder waar…”
Heerlijke jaren
Toen ze elkaar net hadden leren kennen, waren Bram en Esther onafscheidelijk. “We deden alles samen: feestjes, concerten, weekendjes weg met onze vrienden. Alles leek vanzelf te gaan, we hadden lol en het voelde alsof we samen met de groep één team vormden. Het waren fijne, zorgeloze jaren waarin we ons gesteund voelden door iedereen om ons heen.”
Komt vast goed
Toen hun relatie serieuzer werd en ze gingen samenwonen, veranderde er langzaam iets in de dynamiek. “We bleven tijd doorbrengen met onze gezamenlijke vrienden, maar ik merkte dat Bram zich vaker richtte op de mensen die hij al langer kende. Ik dacht eerst dat het erbij hoorde, dat er natuurlijke voorkeuren ontstaan. ‘Komt vast goed’, zei ik tegen mezelf.”
Uren kletsen
Ook in de eerste jaren van samenwonen probeerde Esther actief te blijven binnen de groep. “Ik organiseerde borrels, stelde activiteiten voor en deed mijn best om bij iedereen in de smaak te vallen. Ik wilde dat onze vrienden ons beiden als stel zouden zien en niet alleen Bram. Aanvankelijk werkte dat, maar langzaam veranderde de balans.”
Geluk kon niet op
Problemen ontstonden vooral als er conflicten waren of keuzes gemaakt moesten worden binnen de vriendengroep. “Telkens kiest iemand automatisch Bram’s kant, zelfs als ik gelijk heb of een heel redelijk punt maak. Het voelt alsof ik altijd alleen sta. Het is niet dat iedereen expliciet tegen me is, maar je merkt dat je niet gehoord wordt en dat mijn mening minder telt.”
Achter mijn rug
Het wordt nog pijnlijker als gesprekken achter mijn rug plaatsvinden. “Ik hoor via-via dingen die Bram en onze vrienden bespreken over situaties waar ik bij had moeten zijn. Ze lachen samen over dingen die ik serieus vind of zetten mijn ideeën weg als onrealistisch. Het voelt alsof ik er niet bij hoor, zelfs in een groep die ik dacht dat van ons beiden was.”
Gemak staat me tegen
Wat Esther het meest frustreert, is hoe makkelijk iedereen zich schikt naar Bram. “Zelfs als ik iets belangrijks wil delen, lijkt er geen ruimte voor mijn stem. Het gemak waarmee ze allemaal automatisch zijn kant kiezen, staat me tegen. Ik voel me buitengesloten in een groep die ik juist zo waardeer.”
Hele dag aangekeken
Het effect op haar dagelijkse leven is groter dan ze had verwacht. “Ik ga minder vaak mee op borrels, spreek minder af, en voel me gespannen als we allemaal samenkomen. Terwijl het ooit plezierig was, wordt het nu een bron van frustratie en verdriet. Het is vermoeiend om constant te moeten vechten voor mijn plek.”
Kan ik toch niks aan doen?
Esther probeerde het gesprek met Bram aan te gaan. “Ik legde uit dat ik me buitengesloten voelde en dat ik wilde dat hij ook mijn kant zou uitleggen bij onze vrienden. Hij zei dat het niet zo is, dat ik overdreef, en dat iedereen gewoon hun eigen mening heeft. Ik knikte, maar diep vanbinnen voelde ik me nog steeds gekwetst en machteloos.”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Gezamenlijke vrienden. Juist. Het leest alsof het zijn vrienden waren en jij hebt geprobeerd te infiltreren, wat vroeger beter lukte dan tegenwoordig. Ga lekker borrelen met je eigen vrienden en laat je vriend met z’n maten.