Elsbeth: ‘Ik vind het gekregen schilderij spuuglelijk’

Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken toch? Maar wat doe je als je iets krijgt dat je vreselijk lelijk vindt? Geef je het terug, of bedank je vriendelijk en geef je het een prominente plek in huis. “No way, dat vreselijke schilderij dat we van onze zwager kregen, gaat hoe dan ook het huis uit.”

O echt, Elsbeth is er nog steeds woest over. “Harry en ik vierden afgelopen december ons 25 jarig huwelijk. We hadden een aantal heel goede vrienden en onze broers uitgenodigd voor een chique diner in een prachtig kasteeltje. Zeker in een tijd waarin we huwelijken van vrienden om de haverklap zien stranden, wilden Har en ik onze relatie en vriendschap uitbundig vieren. Een kwart eeuw geleden zeiden we ‘ja’ tegen elkaar en we hebben het nog steeds goed. Uiteraard met de nodige tegenwind en hobbels, maar we redden het samen steeds weer.”

Cadeautip: een envelopje

Elsbeth ontfermt zich over de uitnodigingen. “Ik koos voor een foto van Har en mij toen we nog heel jong waren en net verkering hadden. Ik ontwierp de kaart, schreef de tekst en had bij cadeautip een envelopje gezet. We hebben alles al en onze enige wens was samen een mooi kunstwerk kopen. Maar het werk van de kunstenaar waarop we ons oog op hebben laten vallen, is nogal prijzig. Helemaal niet erg, we zijn bereid om daar even voor te sparen en alle kleine beetjes helpen dus vandaar dat we als mensen al iets wilden geven, ze ons het best geld konden geven.”

Wat heeft Ton nou?

So far so good. Op de dag van het feest worden er prachtige rozen voor Elsbeth bezorgd. “Zo lief van Har, vijfentwintig rode rozen. Ik kan daar zo van genieten.” Elsbeth gaat naar de kapper, laat haar nagels doen en aan het eind van de middag gaan ze naar het restaurant. “Ik had er zo’n zin in, heerlijk om zo’n mijlpaal met de liefste mensen om je heen te vieren. Toen we aankwamen waren de genodigden er al. De envelopjes waren in een bus gestopt alleen Ton, de broer van Harry, stond met een heel groot pak in zijn handen. Heel even dacht ik nog: ‘het is niet waar, hij heeft het schilderij waarvoor we sparen gekocht’ maar nee.”

O god, wat lelijk

Als Elsbeth en Harry het papier van het schilderij scheuren, moet Elsbeth moeite doen om haar gezicht in de plooi te houden. In plaats van het stilleven waarop ze hun oog hadden laten vallen, had Ton een schilderij met veldbloemen gekocht. “Ik vond het gelijk een vreselijk schilderij. Hoe kon hij dat nou voor ons kopen? Vermoedelijk is heeft hij er meer dan zevenhonderd euro voor betaald, echt zo zonde. Ik zou niet weten wat ik ermee moet, ik vind het echt een spuuglelijk ding.”

Wat wil hij duidelijk maken?

Het lelijke kunstwerk werpt toch een smet op het verder vrolijke feestje. “Waar ik zo van baal is dat Ton zich nooit iets van anderen aantrekt en altijd zijn eigen plan volgt. Dodelijk vermoeiend is dat. Het is een eigengereid mannetje, altijd al. Hij luister niet, dendert over alles en iedereen heen en negeert onze cadeauwens volledig. Buiten dat alles slaat het natuurlijk helemaal nergens op dat hij ons zo’n duur cadeau geeft. Har en ik kunnen dat nooit teruggeven en ik vind het ook werkelijk buiten alle proporties. Waarom zo veel? Wat wil hij hiermee duidelijk maken?”

Joh, maak niet zo’n heisa

Harry is er nuchter in en snapt niet dat zijn vrouw zo’n heisa maakt over het cadeau van zijn broer. “Dat is altijd al zo geweest. Harry vindt zijn broer soms erg vermakelijk en houdt hem altijd de hand boven zijn hoofd. Zegt dat hij er ook niets aan kan doen, hij is tenslotte maar een man alleen en heeft geen vrouw die hem kan corrigeren. Het zal allemaal wel, maar ik heb hier geen zin in. Ik weiger om dat afschuwelijk bloemenschilderij boven de bank te hangen want ik heb mijn zinnen gezet op het kunstwerk dat Harry en ik samen mooi vinden.”

Hij geeft het maar terug

Het niet ophangen van het schilderij zorgt voor spanningen tussen Elsbeth en Harry. “Har vindt dat we het niet kunnen maken om het niet op te hangen. Dat is sneu voor zijn broer en bovendien enorm onbeleefd. En zo lelijk is het toch ook weer niet, vindt hij. Nou, ik pieker er niet over. Die veldbloemen zetten we mooi buiten de deur. Ik heb al voorgesteld om het terug te geven aan Ton maar daar wil Harry ook niets van weten. Hij wil de band die hij met zijn broer heeft graag goed houden en wil geen toestanden en al helemaal niet over een cadeau.” Elsbeth is daar voor gaan liggen.

Weg met die veldbloemen

Sterker: ze vindt dat Harry moet gaan praten met zijn broer en de hele toestand bespreekbaar moet maken. “Zo erg is dat toch niet? Je kunt toch soms de plank misslaan, zonder dat je daarin erg hebt? Dat is menselijk. Maar het is ook menselijk om daarover te praten, gewoon als volwassen mensen onder elkaar. Harry wil dat niet en vindt dat ik erover op moet houden. Hij wil het schilderij op gaan hangen, maar ik trek het er net zo hard weer van af. We hebben er veel woorden over, het blijft een terugkerende bron van ergernis tussen Harry en mij en ik vind dat vervelend. Ik wil dat het gewoon weer goed is tussen ons en dat we samen ons droom kunstwerk kunnen ophangen en niet de veldbloemen van mijn zwager.”

Heb jij wel eens iets gekregen dat je foeilelijk vond? Hoe loste je dat op? Vertelde je de gever ervan dat het niet helemaal je smaak is of zweeg je? Wat raad je Elsbeth aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Nena: “Mijn man ging met een tandenborstel in zijn anus naar het ziekenhuis en kwam thuis met een stoma’

Ongelukken tussen de lakens gebeuren vaker dan je denkt. Mensen lopen er alleen niet graag mee te koop. Nena (48) weet daar alles van. Toen zij aan het werk was, kreeg ze een paniekerig telefoontje van haar man. Hij had een elektrische tandenborstel in zijn anus gestopt en kreeg het ding er niet meer uit. “Ik hoor de wanhoop in zijn stem toen hij zei: ‘Please Nena, help me…. Lees verder’