Zwanger zijn is een hele bijzondere en vrolijke tijd. Je hebt nieuw leven in je buik, je wordt moeder en houdt vanaf moment één al zielsveel van je kindje. Om ervoor te zorgen dat je kindje gezond en gelukkig ter wereld komt doe je er alles aan om gezond te leven; je drinkt geen druppel alcohol, stopt met roken en let op je voeding. Toch gaat het niet bij alle vrouwen op deze manier. En ook voor hunzelf is dat verschrikkelijk!
Ik sprak met de 29-jarige Ella. Acht jaar geleden beviel ze na een heftige zwangerschap van haar zoon James.
Mishandeld en misbruikt
“Ik heb een vreselijke jeugd gehad. Mijn ouders dronken allebei teveel en mijn vader had losse handjes. Op de dagen dat ze veel gedronken hadden, wist ik het alweer: papa laat mama vanavond alle hoeken van de kamer zien. Als mijn zusje en ik er wat van zeiden, dan kregen ook wij tikken.” Ella verliet op haar 16e het ouderlijk huis en ging bij een vriendin wonen. “Ik hoopte hier veiligheid te vinden, maar uiteindelijk ben ik door haar vader meerdere malen misbruikt. Ik voelde me nergens veilig meer en ben uiteindelijk in mijn eentje naar Amsterdam verhuisd.”
Achter de ramen en verslaafd
Als 18-jarig meisje komt Ella in Amsterdam achter de ramen te staan. “Al mijn eigenwaarde was weg, ik had geld nodig en dit leek mij op dat moment mijn enige optie. Het werk vond ik vreselijk en de mannen waren vies. Om de dagen vol te houden, begon ik steeds meer te drinken. De roes vond ik lekker en hielp me alles te vergeten.” Toen Ella 19 jaar oud was, dronk ze ruim vijf flessen wijn per dag. “Ik stond mijlenver van de realiteit en dat vond ik heerlijk.”
Tijdens haar werk als prostitueé was het de bedoeling dat Ella altijd een condoom gebruikte. “Ik deed het meestal wel, maar als een man het voor extra geld zonder condoom wilde doen, dan deed ik dat. Op dat moment was ik vaak dronken en de volgende dag herinnerde ik het me niet eens. Dit is twee jaar lang goed gegaan… Tot ik er achter kwam dat ik zwanger was”
20 weken zwanger
“Mijn buik werd dikker en ik had last van vermoeidheid. Ook de meiden naast mijn raam was het opgevallen dat mijn buik steeds boller werd. ‘Je zal toch niet zwanger zijn?’ zei één meisje nog. Op dat moment zei ik dat het vast niet zo was, maar diezelfde dag heb ik toch maar een test gedaan. En ja hoor: ik zag twee streepjes en was dus zwanger.” Het teststreepje op de test van Ella was erg licht en ze dacht daarom dat ze waarschijnlijk nog niet zo lang zwanger was. “Maar toen ik bij de verloskundige kwam en zij een echo maakte, bleek dat ik al bijna 20 weken onderweg was. Het streepje was zo licht doordat het hCG hormoon na 12 weken zwangerschap wat afneemt en de test dus minder betrouwbaar is.”
Hij mag er zijn
Ella was in shock. “Ik voelde de grond onder mijn voeten wegzakken. Ik werkte achter de ramen, had geen idee wie de vader was en was ook nog eens verslaafd aan alcohol. Mijn verloskundige heeft mij toen enorm geholpen en de volgende dag een extra lange afspraak met mij ingepland om te bekijken wat mijn opties waren.” Die nacht doet Ella geen oog dicht. Ze overweegt een abortus, maar haar gevoel zegt dat ze het moet houden. “De volgende ochtend heb ik met mijn verloskundige mijn opties doorgenomen. Ze zei dat, als ik dat wilde, er veel hulp voor mij zou zijn om me te helpen te stoppen met drinken. Ze zei dat ook mijn kindje er mag zijn en ik alleen een abortus moest overwegen als ik het kindje echt niet wilde. Ik heb op dat moment besloten het te houden en er alles aan te doen mijn leven op de rit te krijgen.”
Afkicken en therapie
Het was erg zwaar, maar het is Ella gelukt om te stoppen met drinken. “Ik heb mij direct laten opnemen in een verslavingskliniek. Hier ben ik onder begeleiding gestopt met drinken. Ook sprak ik met psychologen en therapeuten over mijn jeugd en de trauma’s die ik daar aan heb overgehouden. Mijn alcoholverslaving hing hier sterk mee samen en de uitgebreide therapie heeft mij echt geholpen te stoppen met drinken.” Na haar ontslag uit de kliniek blijft Ella therapie volgen, gaat ze op zoek naar een andere baan en krijgt ze een sociale huurwoning toegewezen vanuit de gemeente.
Grote zorgen
“Hoewel ik tegen het einde van mijn zwangerschap mijn leven weer een beetje op de rit had, maakte ik mij grote zorgen over de gezondheid van mijn zoontje. De verloskundige en artsen hadden mij er al een beetje op voorbereid dat hij mogelijk iets over zou houden aan mijn alcoholmisbruik in de eerste helft van de zwangerschap. Dit konden ze echter pas na de bevalling vaststellen en dit zorgde natuurlijk voor alles behalve een zorgeloze zwangerschap.”
Foetaal Alcohol Syndroom
Na de geboorte blijkt dat James inderdaad het Foetaal Alcohol Syndroom (FAS) heeft. “Hij was kleiner dan andere kinderen, zijn gezicht ziet er anders uit en ontwikkelde zich minder goed. Ik was er helemaal kapot van, maar was aan de andere kant ook heel blij met mijn kindje. Het klinkt gek, maar hij heeft mijn leven gered. Als ik hem niet had gekregen, had ik nu nog steeds achter de ramen gestaan en mezelf misschien wel doorgedronken. Hij is nu op de leeftijd waarop hij ziet dat hij anders is dan andere kinderen en ik ben er eerlijk over waarom dat zo is. Aan de ene kant schaam ik me kapot, aan de andere kant ben ik trots. Trots dat ik het tij heb weten te keren en trots dat ik nu een goede moeder ben. Ik kijk uit naar de toekomst met James, maar met het schuldgevoel zal ik altijd moeten leven.”
Meepraten over dit verhaal? Wij vragen jullie om op respectvolle wijze te reageren!
