Elke: ‘Ik lijk zwanger, maar ben het niet…’

Twee jaar geleden heeft Elke haar eerste kindje gekregen en leeft eigenlijk nog steeds op een roze wolk. Ze geniet enorm van het moederschap. Haar oude figuur heeft ze nog niet terug, sterker: ze is zelfs wat aangekomen. Dat leidt af en toe tot zeer ongemakkelijke situaties….

Liters softijs

“Roos is het mooiste meisje van de hele wereld. Echt, ik ben zo verliefd op die hummel. Ze is nu twee en ik vind dat een erg leuke leeftijd. Ik geniet me suf.” Elke kwam flink wat kilo’s aan tijdens de zwangerschap, maar dat maakte haar helemaal niets uit. Het was tenslotte voor een goed doel. “Ik heb zoveel gegeten toen ik zwanger was van Roos. Liters softijs lepelde ik naar binnen en ik reed stad en land af op zoek naar blonde Lions. Ik had pas rust als ik de wikkel van de reep kon scheuren en de zoete chocolade in mijn mond proefde. Bizar gewoon.”

Voelde me niet aantrekkelijk

Nu Roos twee jaar is, wordt de omgeving van Elke onrustig want: waar blijft nummer twee? “Ja, waar blijft nummer twee? Rik en ik zijn er druk mee bezig, maar ik raak maar niet zwanger. Omdat het bij Roos bijna gelijk raak was, dacht ik dat het bij een tweede zwangerschap net zo snel zou gaan. Maar dat is dus niet zo. Ik heb ook een tijdje niet zo’n zin gehad, was moe van de gebroken nachten en voelde me nou niet bepaald aantrekkelijk. Rik vindt dat geen enkel probleem en steunt me waar hij kan.”

Mijn rondingen

Zelfs nu Elke een maatje meer heeft, vindt Rik haar nog steeds prachtig. “Hij zegt dol te zijn op mijn rondingen. Van boven 🙂 ben ik huge geworden en stiekem hoop ik dat dat zo blijft. Waar ik minder blij mee ben, is mijn buik. Die is slap en hangt terwijl ik voor de zwangerschap een redelijk strakke buik had. Ik doe braaf buikspieroefeningen maar zie eigenlijk nauwelijks resultaat. Zeer frustrerend maar ik probeer me er niet druk om te maken; straks als het me is gegeven dat ik voor de tweede keer zwanger ben, word ik toch weer dik.”

El, zie ik het nou goed?

Waar Elke tamelijk moe van wordt, zijn de opmerkingen die ze naar haar hoofd krijgt geslingerd. “Laatst stond ik in een drukke trein toen er een jongen voor me opstond. Ik zei dat het niet nodig was en toen antwoordde hij: ‘Jawel mevrouw, mijn moeder heeft me geleerd dat ik voor zwangere vrouwen plaats moet maken.’ Ik kon wel door de grond zakken.” Toen Elke laatst bij de kapper zat, praatte ze over koetjes en kalfjes. Totdat de kapper zijn handen op haar schouders legde en haar via de spiegel zei: ‘Zeg, El, zie ik het nou goed? Krijgt Roos een broertje of een zusje?”

Denk effe na zeg!

Super beschamend vond Elke het. Ze maakte er maar een grapje van, maar de opmerkingen van Jan en alleman raken haar steeds zo hart. “Ik denk dan steeds: joh, denk eens even na voordat je wat zegt. Ik zal never ever aan een vrouw vragen of ze zwanger is. Het kan zo pijnlijk zijn. Want hoeveel vrouwen worstelen niet met hun gewicht, zeker na een zwangerschap? En dan strooit iedereen lekker zout in de wond, hoppa, kan ons het schelen. Zo pijnlijk.” Want hoe zet je het gesprek weer gezellig voort na zo’n opmerking?

“Dat is precies wat ik wil weten. Hoe pareer ik die opmerkingen zonder dat ik lomp overkom? Het lukt me niet meer om het met humor af te doen, ik word er oprecht verdrietig van. Ik wil dat die opmerkingen stoppen, maar hoe dan?”

Is het jou wel eens gevraagd of je zwanger was terwijl je dat niet was? Hoe reageerde je daarop? Had je een gevat antwoord of werd je boos? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Andrea Piacquadio via Pexels