fb
Damespraatjes Damespraatjes

Feline verbiedt haar 17-jarige dochter op kamers te gaan: “Ik vind haar te jong en te naïef”

Wat is de leeftijd waarop jouw kind zijn vleugels uitsloeg en de eerste echte grote stap naar zelfstandigheid zette? Voor veel ouders is dit het moment waarop hun kind gaat studeren en op kamers gaat. Voor zowel ouder als kind een spannend moment. In één klap krijgt je kind er een enorme hoeveelheid verantwoordelijkheden bij. Het zal zorg moeten gaan dragen over praktische dingen als de was, boodschappen en koken, maar ook zaken als de administratie en omgaan met eventuele huisgenoten. Een hele grote stap dus! 

Verboden

Bij wie deze kwestie momenteel ook speelt, is Feline en haar 17-jarige dochter Noëlle. Noëlle zit in het laatste jaar van de havo en gaat volgend jaar in Amsterdam studeren. “Samen met haar vriendinnen is No al maanden op zoek naar appartementen waar ze met elkaar zouden kunnen wonen. En waar alle andere ouders de meiden helpen met hun netwerk en financiële bijdragen, ben ik de enige die dat niet doet. In tegendeel; ik heb Noëlle verboden om dat eerste studiejaar op kamers te gaan.”

Schoonmaakster

De reden van het verbod ligt niet zo simpel. “Er zijn een aantal redenen waarom ik niet wil dat Noëlle na de zomervakantie uit huis gaat. Op de eerste plaats vind ik haar nog te jong. Hier in huis doet ze helemaal niks zelf. Ze is echt nog een puber. De schoonmaakster maakt haar kamer schoon, ik doe haar was en mijn man smeert elke ochtend nog haar boterhammen. Als ze op kamers zou gaan moet ze dat in één klap allemaal zelf doen. En dat terwijl ze net aan een nieuwe studie is begonnen…”

Te jong en te naïef

Ouders van de vriendinnen van Noëlle denken er anders over en steunen het idee van hun kinderen wel. “Ik begrijp daar werkelijk helemaal niks van. Ze lijken zich niet te realiseren dat studeren er tegenwoordig iets anders aantoe gaat dan in de tijd waarin zij jong waren. Tegenwoordig moet je het eerste jaar behoorlijk wat punten halen, anders moet te direct van de opleiding af. Dat studeren is al nieuw en heel erg wennen. Moet ze in dat zelfde jaar ook meteen wennen aan op kamers wonen en de enorme verantwoordelijkheden die dit met zich meebrengt? Ik vind haar daar te jong en te naïef voor.”

Heleboel fouten

Feline en Noëlle hebben veel gesprekken gehad over het uit huis gaan. “Mijn moeder begrijpt niet dat juist het uit huis gaan zo’n belangrijk onderdeel is in het zelfstandig worden. Hoe kan ik ooit op eigen benen leren staan als zij mij krampachtig bij zich wil houden? Ik ga vast een heleboel fouten maken, maar ik weet zeker dat het uiteindelijk allemaal goed zal komen. Het zou voor mij echt verschrikkelijk zijn als al mijn vriendinnen wél samen zouden wonen en ik hier bij mijn ouders moet blijven.”

Propedeuse

De frustratie van Noëlle snapt Feline maar al te goed. “Natuurlijk begrijp ik dat ze uit huis wil. Toen ik haar leeftijd had wilde ik dat ook. Het is ook niet zo dat ze helemaal niet mag, wij willen gewoon dat ze eerst haar propedeuse haalt. Is deze in the pocket? Dan gaan wij haar helpen bij het vinden van een kamer. Als het aan ons ligt betalen wij er dan zelfs voor, zodat zij niet hoeft te werken en meer tijd overhoudt voor haar studie.”

Winnaars en verliezers

De ouders van de vriendinnen van Noëlle hebben al diverse keren met Feline en haar man contact opgenomen om ze te overtuigen Noëlle mee te laten gaan met hun kinderen. “Ik vind dat echt reuze irritant. Ik respecteer hun keuze om hun veel te jonge kinderen samen naar de grote stad te laten gaan. Ze moeten onze keuze om No nog wat langer te begeleiden ook respecteren. En als Noëlle volgend jaar met haar propedeuse op zak naar Amsterdam verhuist, weet ik zeker dat zij de kamer kan overnemen van een vriendinnetje dat haar studie niet heeft gehaald en dus weer thuis moet gaan wonen. Deze maatschappij kent winnaars en verliezers en ik kies ervoor om mijn dochter tot de eerste groep te laten behoren.”

Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel. 

Afbeelding: Maria Lupan on Unsplash

7 reacties

Sandra -

Ik was 17 toen ik ging samenwonen met mijn vriend die 22 was
Wat hebben we een commentaar gehad
Nu ben ik 49 en we zijn nog steeds samen

Juist als je ze het verbied loop je de kans dat ze het toch doen en dan kwaad uit huis gaan
Je kunt beter in goede harmonie uit huis gaan en dan helpen en sturen

Mijn beperkte dochter was 18 toen ze uit huis ging
Ze heeft begeleiding
En ik ging er elke week heen schoonmaken en opruimen
Ze heeft nu HO via WMO dus ik hoef niet meer elke week
Maar vaak vraagt ze me of ik even kan helpen iets op te ruimen en een kast op orde te maken
En dan help ik met liefde
Ze is nu bijna 23 maar krijgt het nog niet op regel
Maar dan zou ze nooit op zich mogen wonen?

Cindy -

Hallo Feline,
Hoe fijn is het voor je dochter om zich nu te gaan ontwikkelen en aan jullie (ouders) te laten zien dat ze zelfstandig kan wonen. Ze gaat met meerdere meiden wonen, ik neem aan dat jullie als ouder betrokken blijven en haar vangnet en veilige haven zijn. En hoe fijn is het als ze de weekenden thuis komt en je haar dan kan ontzorgen (verzorgen). Geef haar jullie vertrouwen, dat maakt haar een nog mooier persoon. Of ben je bang voor het empty nest syndroom?
Wij hebben de ervaring, ons kind kon nog geen ei koken, was draaien, maar is nu uitgegroeid tot een heel mooi mens die tegenslag kan handelen. En dat hebben ze nodig om te groeien.

Marina -

Wat jammer dat u als een Leeuwin u dochter vast houdt. Mijn dochter was 17 jaar toen ze vanuit Drenthe naar Amsterdam ging. Niet haar schoonmaakster maar deze mam ruimde af en toe haar kamer op als het echt niet meer kon en smeerde haar bammetjes met liefde. Haar opleiding was alleen in Amsterdam. Wij hebben haar het vertrouwen gegeven, ik ging het eerste jaar eens in de twee maanden aan het eind van de middag naar haar toe, samen onder een plaidje een film kijken, uit eten, op luchtbedje slapen en af en toe geholpen met de puinzooi. En nu 7 jaar later, binnen het jaar glansrijk de propedeuse, twee keer een half jaar naar het buitenland, afgestudeerd en een baan. Gun haar het op kamers gaan, profiteer er van mee door op bezoek te gaan en heb vertrouwen in elkaar.

Joris -

“Hier in huis doet ze helemaal niks zelf. […] De schoonmaakster maakt haar kamer schoon, ik doe haar was en mijn man smeert elke ochtend nog haar boterhammen.”

Misschien hadden de ouders haar vanaf de brugklas alvast wat zelfstandiger kunnen laten worden. Een peuter van 3 kan al zelf een boterhammetje smeren…

Savannah -

Dit is toch de omgekeerde wereld? “Ik heb altijd enige vorm van verantwoordelijkheid uit haar handen genomen, dus ik ga hier nu ook zeker niet mee beginnen” lijkt de stelling wel. “Ze is te jong en naïef” maar wilt haar studie voor haar betalen zodat ze ook niet hoeft te werken? Zo houd je haar precies jong en naïef. De meid is compleet wereld vreemd als ze straks op eigen benen moet staan. Haar blik op studeren klopt immers ook niet meer, bij veel opleidingen mag je 2 jaar over de propedeuse doen en krijg je dus bijna drie á vier toetskansen per vak.

Irene -

Deze maatschappij kent winnaars en verliezers en ik kies ervoor om mijn dochter tot de eerste groep te laten behoren.” Wordt gezegd. Maar waarom krijgt jouw kind niet de ruimte om zelfstandige keuzes te maken, te ervaren, geconfronteerd worden met de gevolgen van deze ervaring en vooral veel fouten maken om te groeien? Want buiten de comfortzone is waar groei ligt.

Ik woon vanaf mijn 17e alleen zonder contact met mijn ouders omdat ik ook de ruimte niet krijg om mijzelf te ontwikkelen. Dus heb ik de ruimte zelf genomen.

Hoe een kind zich gedraagt als die thuis woont is vaak een vastgeroest patroon. Je kind wilt hier zelf uitstappen. Ik zou dat alleen maar aanmoedigen, als je je kind nu niet los laat kan dat grote gevolgen hebben voor de gezonde ontwikkeling op het leven van je kind. Laat ze het script voor hun eigen leven bepalen. Maar vooral, geef je kind de ruimte om levenservaring op te doen.

Arlette van der Kolk -

Ik was ook een 17 jarige puber en hoefde bar weinig te doen thuis. Op kamers gaan maakte dat ik snel leerde. Het voordeel van de jeugd: het gaat spelenderwijs en voelt niet als enorme verantwoordelijkheid.
Ik ben er geen slechter mens van geworden, integendeel. Ik leerde meteen waarderen wat er voor die tijd voor me gedaan werd.

Mams ontneem je dochter deze mooie kans niet, juist omdat ze met vriendinnen gaat is er ook een goed vangnet. En ze is ook met andere studenten die allemaal deze stap maken.

En ik gun haar dat ze een beetje naïeviteit houdt. De wereld is onzeker genoeg. Een vleugje naïef zijn, zorgt voor creativiteit om daarmee om te gaan. Ze klinkt als verstandig genoeg om niet in 7 sloten tegelijk te lopen.

Reageer ook