Helene worstelt. Weet niet zo goed wat ze moet doen. “Ik ben een alleenstaande moeder en heb een drukke en verantwoordelijke baan. Toen ik moeder werd wilde ik blijven werken en met kunst en vliegwerk kreeg ik alles rond. Sinds mijn man er niet meer is, zit ik regelmatig met mijn handen in mijn haar. Een jaar geleden heb ik een oppasmoeder gevonden. Ik ben heel blij met haar, maar ze is al twee keer mijn kinderen kwijtgeraakt. En dat baart me grote zorgen.”
Het valt niet mee als alleenstaande moeder alles draaiende te houden maar Helene klaagt nooit. “Toen Erik door een noodlottig ongeluk overleed, kreeg ik een enorme overlevingsdrang. Ik wilde vader en moeder tegelijk voor Liv en Aimee zijn, maar ook die dertig man op kantoor blijven aansturen en coachen. Dat kon ik niet zonder hulp en mijn moeder past een dag in de week op, ik werk twee dagen thuis en de overige twee dagen zijn mijn kinderen bij de oppasmoeder.” De zoektocht naar een geschikte oppasmoeder, was een lange.
Lieve vrouw
Helene wilde haar twee dochtertjes niet bij de eerste de beste achterlaten. “De meisjes waren drie en vijf jaar toen hun papa doodging. Ik heb denk ik zo’n tien vrouwen op bezoek gehad die mijn meiden wilden opvangen en Door sprong er voor mij gelijk uit. Een lieve vrouw van bijna zestig, zelf vier kinderen groot opgevoed en ik vind het fijn om mijn meiden in een huiselijke sfeer op te laten vangen.”
Huilend bij de kaaskraam
Door en de meisjes hadden onmiddellijk een klik en Helene had er een goed gevoel over. De tweede keer dat Liv en Aimee bij Door waren, ging het al mis. Op de wekelijkse markt raakte Door de meiden kwijt. Huilend en in paniek trof de oppasmoeder ze aan bij de kaaskraam. “Ik vond dat alarmerend, dacht: je hebt maar één taak en dat is mijn meisje in de gaten houden. Door nam het zelf niet zo zwaar op: er was toch niets gebeurd? Het was toch goed afgelopen?” Omdat Helene niet gelijk wilde wisselen van oppasmoeder omdat dat haar niet goed leek voor de kinderen, besloot ze het te laten rusten.
Ik ben Liv en Aimee kwijt
Tot vorige week. “Ik zat midden in de vergadering toen Door belde. Omdat ze nooit belt, vermoedde ik al dat er iets aan de hand was, en ik verontschuldigde me en nam op de gang mijn telefoon op. Ze was Liv en Aimee kwijt. Ze waren vanuit de speeltuin weggelopen en ze wist niet waar ze waren.” Helene krijgt een torenhoge hartslag en rijdt gelijk naar huis. Als ze bij Door d’r huis aankomt, zitten de meisjes met limonade op de bank alsof er niets is gebeurd. “Ik dacht: wat gebeurt hier? Waarom let Door niet op?”
Nonchalant
Wederom heeft de oppasmoeder een nonchalante houding. Ja, ze was even in paniek, maar heeft met de meiden gepraat en ze op het hart gedrukt dat ze dit nooit meer mogen doen. “En daarmee was voor Door de kous af. Maar voor mij niet. Ik ben daar rustig gebleven en de meisjes in de auto gezet en ’s avonds heb ik Door gebeld. Ze vond dat het de schuld van de meiden is, zij weten dat ze niet mogen weglopen. Ze bleef maar zeggen dat ze niet vond dat zij daaraan iets kon doen. Ze verweet me nog net niet dat ik ze beter moet opvoeden wat dat betreft, maar dat ontbrak er nog maar aan.”
Wat moet ik doen?
Helene is nog steeds in de war en weet niet goed wat ze moet doen. “Ik blijf erbij dat Door het veel te nonchalant opneemt en ja het is goed afgelopen, maar wat gebeurt er een volgende keer? Liv en Aimee zijn dol op Door, dus als ik ze niet meer bij haar breng maak ik ze intens verdrietig en ze hebben al zoveel moeten doorstaan. Ik heb een oppasmoeder nodig en vind niet zo maar een, twee, drie een andere. De dagen dat de meisjes bij Door zijn ben ik gespannen en aan het eind van de dag blij dat ik ze weer veilig in mijn armen sluit. Ik probeer erop te vertrouwen dat Door goed is, maar vind dat niet altijd makkelijk. Zolang ik geen andere oplossing heb, blijven ze naar haar toe gaan. Het is niet anders.”
Hoe is jouw ervaring met oppasouders? Herken je het verhaal van Helene? Wat raad jij haar aan? Praat mee in de comments onder dit artikel!
Foto door Karolina Grabowska via Pexels
Hextha -
De bso raakt ook kinderen kwijt, dus dat is helaas geen garantie. Ja, ze waren mijn dochter kwijt, die bleek meegenomen door iemand van een andere bso, die niet in school zat maar 3km verder op. Dus ook bso zegt helaas niets.