Ik ben klein, en dan bedoel ik echt klein: 155 centimeter lang. Officieel overigens 154,5 centimeter, maar voor mijn gemoedsrust ronden we het even af naar boven. Ik ben sinds mijn geboorte 1 meter en 9 centimeter gegroeid rekende ik laatst uit. Nu is het makkelijk om daar lengte aan toe te voegen door hakken te dragen, maar helaas heb ik een gecompliceerde relatie met dit soort schoeisel. Een kleine greep uit mijn leven op hakken.
Pasgeboren hertje
In het leven van elk meisje komt er een punt: je gaat hakken dragen. Of in ieder geval proberen te dragen. In het begin voelt dat voor iedereen hetzelfde, alsof je een pasgeboren hertje bent wat probeert op te staan. Sommige meisjes hebben talent (of geen gevoel in hun voeten, kuiten, benen) en dartelen binnen luttele seconden de rest van hun leven met het grootste gemak rond op 10 centimeter hakken. Zo ook mijn beste vriendin die van zichzelf al een indrukwekkende 1.80 meter lang is. Ik bleef een beetje hangen op het niveau van het pasgeboren hertje dat uiteindelijk opgegeten wordt omdat het niet kan lopen, al deed ik nog zo mijn best. Ik ging stappen op hakken, maar ergens halverwege de avond schopte ik ze uit en danste verder op mijn sokken. Stond ik daar naast die lange vriendin die op hakken danst alsof het pantoffels zijn. Ook voor één van de eerste chique diners met mijn vriend, we waren net twee maanden samen, hield ik het niet meer en liep ik van de tram naar het Amstel Hotel op mijn pantykousen. Om mijn hakken voor de neus van de portier weer aan te trekken en het sterrenrestaurant te betreden. Elegant is anders.
Italiaanse vrouwen
Hoe erg ik het ook probeerde, ik vond het vreselijk pijnlijk en oncomfortabel. Nu ik ouder en wijzer ben, heb ik mijn verlies een beetje geaccepteerd. Ik draag veel sneakers, platte stoere laarsjes en van die brogues maar dan voor vrouwen. Als ik echt gek doe, voor een bruiloft bijvoorbeeld, heb ik een pump met een hakje van maximaal 5 centimeter. Ik red me prima, mensen vinden me schattig en ik heb gelukkig een goede kont, dus de extra lift die hakken je achterste geven, is niet nodig. Toch blijven hakken lonken. Als ik naar het aanbod online kijk van bijvoorbeeld BENT, gaan mijn ogen toch altijd naar het hoogste paar, ook al hebben ze ontelbaar veel toffe sneakers en enkellaarzen. Soms zou ik willen dat ik Italiaans was, voor die vrouwen zijn hakken een soort tweede natuur. Al zijn er niet voor niks Italiaanse merken als Nero Giardini die ook gewoon comfortabele hakken en sneakers hebben. Zelfs in die cultuur zijn er vast ook vrouwen die pasgeboren hertjes blijven. Toch?
De uitzondering op de regel
Gelukkig is er hoop voor mijn toekomst op grotere hoogte heb ik recent ontdekt. Mijn lichaam maakt wonderbaarlijk genoeg één uitzondering voor torenhoge hakken: paaldansen. Ik beoefen voornamelijk de sportieve variant op blote voeten, maar een andere populaire stijl binnen paaldansen is Exotic Pole. Exotic is een sensuele stijl en die dans je op torenhoge plateaus van minstens 15 centimeter. En wat is dat verslavend. Het is niet altijd comfortabel, maar de magie van hoe je erop kan dansen maakt de pijn het dubbel en dwars waard. Je bent zo gefocust op de choreografie dat je compleet vergeet dat je voeten pijn doen en het gaat me dus best prima af. Misschien moeten merken met traditionele hakken ook zo’n soort afleidingsmanoeuvre bedenken. Want waarom lopen op hakken als je er ook op kunt dansen?
