Cindy: “Mijn vriend vindt mij niet meer sportief en veel te stevig”

“Toen ik Youri leerde kennen, was ik een echte fitgirl. Ik was dagelijks in de sportschool te vinden. Volgde een koolhydraat-arm dieet, vermeed suikers en dronk geen alcohol. Ik had een blokjesbuik. Daar was ik trots op. Zo trots dat ik ‘m minimaal één keer in de week fotografeerde en op Instagram zette. Van de bewonderende reacties die ik daarop kreeg werd ik blij. Ik kon toen makkelijk zo leven, ik was single. Hoefde met niemand rekening te houden.”

Inmiddels woont Cindy (27) drie jaar samen met Youri. “Mijn wasbordje is nu bedekt met een laagje vet. Koolhydraten eet ik nog steeds nauwelijks, maar ik ben weer dikke vrienden geworden met suiker.” Zoals dat gaat: je bent verliefd. Samen deel je een reep chocolade. Je kijkt elkaar diep in de ogen tijdens een romantisch diner met alles erop en eraan. Koken voor z’n tweeën is leuker dan voor jezelf. Dus nam je vroeger een snelle, gezonde salade, nu schud je de bakaardappels op, haalt de kip uit de oven en zet een tube mayo op tafel. Langzaam doch gestaag word je zwaarder. Who cares? Hij houdt van je. Zoals je bent. Denk je …

Flinke love-handles

“Sinds een paar maanden begint Youri te brommen. Maakt opmerkingen over mijn lichaam. Laatst gingen we met elkaar naar bed en toen we klaar waren zei hij: ‘nou, je love-handles zijn flink gegroeid sinds ik je ken’. Ik kon wel door het bed zakken. Want hij heeft gelijk, maar ik wil het niet horen. Eigenlijk weet ik sinds kort waarom ik jaren terug zo fanatiek sportte: ik dacht op die manier een man te vinden. En dat is ook zo. Want Youri ken ik uit de sportschool. Hij is nog steeds fanatiek. Wij sporten nauwelijks samen omdat ik in de zorg werk en dus onregelmatige diensten heb. Als Youri een sportieve vrouw op tv ziet, zegt hij altijd: zo’n lijf had jij ook. Was toch wel heel mooi.”

Loeren naar fitgirls

Cindy trekt de kritiek van haar vriend nauwelijks. Ze ziet hem heus wel loeren naar andere fitgirls. “Het maakt me onzeker. Het sportleven dat ik toen leidde, kan ik nu niet meer opbrengen. Ik heb er de kracht niet voor. Ben razend druk op mijn werk, met het huishouden en leuke dingen doen met Youri. Eerlijk gezegd heb ik er gewoon geen zin meer in om me dagelijks in het zweet te werken. Soms zeg ik tegen Youri dat ik naar de sportschool ga en dat ben ik dan ook echt van plan, maar dan lig ik ineens onder de zonnebank. Het staat me gewoon tegen.”

Modder maar een beetje aan

“Toch denk ik dat ik echt wat aan mijn conditie moet doen en ervoor moet zorgen dat mijn sportiviteit terugkomt, want ik vrees dat ik Youri kwijtraak. Dat hij me niet meer wil als ik wat steviger en onsportiever ben. Ik moet er niet aan denken dat hij me verlaat. Voor mijn gevoel kan ik dan helemaal op nieuw beginnen. Die gedachte maakt me onrustig en verdrietig en dat eet ik weg. En nee, dat doe ik niet met een zak wortels en een komkommer, nee. Youri weet helemaal niet dat ik hiermee worstel. Ik durf het hem niet te vertellen, bang dat hij dan helemaal hard van me wegrent. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen en hoop steeds maar dat ik op een dag gewoon weer zin krijg om te sporten en me fit te voelen. Tot die dag er is, modder ik maar een beetje aan. Het is niet anders. Of wel? Wie kan mij zeggen wat ik moet doen?”

Nienke: ‘Ik heb zo’n spijt dat ik mijn kindje heb laten weghalen’

Haar jongste gaat na de vakantie naar de eerste van de middelbare, haar oudste zit in drie havo. En haar kindje dat nooit is geboren zou nu naar groep zes gaan. Steeds vaker denkt Nienke over hoe het zou zijn als zij en haar man hadden besloten het kindje wel te laten komen. “Elsa had het syndroom van down, en mijn man en ik besloten de zwangerschap af te breken omdat zoveel zorg niet in ons leven paste. Maar de laatste tijd bekruipt me steeds vaker een gevoel van spijt…. VERDER LEZEN”