De feestdagen zouden warm en gezellig moeten voelen, maar voor Carla (38) zijn ze dit jaar vooral donker. Haar vriend Hanno, wetenschapper en onderzoeker, vertrok begin december naar de Amazone voor veldwerk. “Hij doet daar belangrijk onderzoek naar biodiversiteit en ecosystemen,” legt Carla uit. “Ik ben natuurlijk trots op hem, maar dat hij met kerst niet thuis is… dat doet pijn.” Het is niet de eerste keer dat Hanno weg is voor zijn werk, maar nooit eerder tijdens de feestdagen. “En misschien is dat normaal geen probleem geweest, maar dit jaar voelt anders, zwaarder.”
Werkbubbel
Carla slikte toen ze over het afgelopen jaar begon. “Mijn vader viel weg in februari, mijn zus kort daarna, totaal onverwacht. We waren nog bezig met rouwen om papa toen we dat nieuws kregen.” Tien jaar geleden verloor Carla al haar moeder, dus nu is ze als enige over. “Geen broers, geen zussen meer. Geen ouders. Dat besef komt juist met kerst hard binnen.” Ze had gehoopt die dagen met Hanno door te brengen, ergens normaliteit vinden, warmte, iemand die naast haar zit als de stilte te groot wordt. Maar Hanno ziet dat anders. “Hij zit in zijn ‘werkbubbel’, zoals hij dat noemt,” zegt Carla wrang. “Hij zegt dat hij zich volledig moet focussen, dat het project te belangrijk is. Hij heeft gevraagd of ik niet wil komen.”
Afwijzing
Carla is docent en heeft vrij tijdens de kerstperiode. “Ik dacht eerst: dan vlieg ik gewoon naar hem toe. Alleen zijn hoeft niet. Maar hij maakte het duidelijk dat hij dat liever niet heeft.” Dat kwam keihard aan. “Ik snap natuurlijk dat het werk intensief is, maar als je van iemand houdt, wil je toch juist dat diegene bij je is als het moeilijk is?” Carla ervaart het als afwijzing. “Het voelt alsof hij zijn werk boven mij zet, alsof ik moet wachten tot hij tijd heeft.” En met elke dag die dichter bij kerst komt, groeit het gevoel van leegte.
Juist pijnlijk
Haar vriendinnen hebben haar uitgenodigd. “Lief, echt waar. Een vriendin zei: kom bij ons brunchen, we maken het gezellig. Een ander stelde voor om bij haar familie aan te schuiven.” Maar Carla voelt zich bezwaard. “Ik wil geen gast zijn bij een gezin dat compleet is, dat samen lacht. Dan voel ik juist pijnlijk wat er ontbreekt.” Ze overweegt om alleen thuis te blijven, kerstfilms kijken, kaarsjes aan, maar zelfs dat voelt nep. “Want wie steek je die kaars voor aan als je niemand naast je hebt?”
Het is maar een datum
Carla heeft meerdere keren geprobeerd met Hanno te praten. “Ik zei: het is zwaar voor me, ik vind het moeilijk zonder jou.” Maar Hanno reageerde rationeel. “Hij zei: je redt je wel, kerst is maar een datum, we kunnen toch videobellen, trek het je niet zo aan.” Carla kreeg het gevoel dat hij haar emoties wegwuift. “Hij begrijpt niet wat verlies met je doet. Hij heeft zijn ouders nog. Hij heeft nooit zoiets meegemaakt.” En ergens voelt Carla wrok. “Moet ik rekening houden met zijn werk, maar houdt hij geen rekening met mijn rouw?”
Twijfelen
Sinds zijn vertrek is Carla gaan twijfelen. “Als je partner weg is op moeilijke momenten, wat zegt dat dan? Is dat zijn karakter? Zijn prioriteit?” Ze houdt van Hanno. “Hij is briljant, lief, integer. Een man met passie voor natuur en wetenschap. Daar werd ik verliefd op.” Maar juist die passie maakt dat hij niet altijd gevoelig is voor haar behoeften. “Hij leeft in zijn hoofd, niet in zijn hart. Hij denkt dat gevoelens je afleiden van je doelen.” Carla vraagt zich af of ze dat op lange termijn kan dragen.
Circel
In de weken voor kerst merkt Carla dat ze in een soort cirkel zit. “Ik voel me alleen → ik wil dat Hanno er is → hij kan er niet zijn → ik ben boos → en dan voel ik me schuldig.” Ze probeert manieren te zoeken om de dagen door te komen, misschien vrijwilligerswerk doen, wandelen in het bos, herinneringen schrijven aan haar ouders en zus, toch bij een vriendin langsgaan, al is het maar even. “Als ik niets doe, zakt het verdriet alleen maar dieper,” zegt ze.
Moet ik wel doorgaan?
Carla durft het nauwelijks uit te spreken, maar de gedachte blijft terugkomen: moet ik wel doorgaan met hem? “Kan ik een toekomst opbouwen met iemand die in de belangrijkste momenten afwezig is? Of vraag ik te veel? Want wie ben ik om hem te vragen zijn werk op te geven voor mij?” Carla houdt van hem, maar voelt dat liefde soms niet genoeg is. “Je hebt aanwezigheid nodig, iemand die ziet dat je pijn hebt, die naast je zit als je stilte niet meer kunt verdragen.”
Afbeelding: Freepik
