Carice heeft een groot hart en is altijd bereid anderen te helpen. “Dat hebben mijn ouders mij geleerd: als je een ander kunt helpen, dan moet je dat zeker niet laten.” Nu Carice zelf hulp nodig heeft, geeft haar vriend Marcel niet thuis. Het doet haar groot verdriet dat Marcel het belangrijkste dat hij voor haar kan doen, niet doet.
Ik wil het zo graag
Al op de basisschool was het antwoord dat Carice gaf als haar werd gevraagd wat ze later wilde worden: ‘moeder’. Wilden haar vriendinnetjes advocaat, dokter of juf worden, Carice had een groot gezin voor ogen waarin zij aan het roer zou staan. “Zelf heb ik maar één broer en als het aan mijn moeder had gelegen had ik veel meer broertjes of zusjes gehad, maar mijn vader vond het bij twee wel welletjes. Dat zou ik anders doen als ik later groot zou zijn. Ik zou een man zoeken die samen met mij een groot gezin wilde stichten.”
Beste een gekke vraag
De droom moeder te worden jaagde Carice na. “Als ik verliefd werd op een jongen, vroeg ik vrij snel of hij vader wilde worden. Was natuurlijk best een gekke vraag als je iemand net kent, maar het geeft aan hoe graag ik kinderen wilde.” Na de middelbare school twijfelt Carice of ze een studie wil oppakken. “Als ik moeder zou worden van veel kinderen, dan zou ik de eerste jaren toch weinig tijd hebben om buiten de deur te werken, dus waarom al die moeite?” Ze besluit een leuk baantje op een kantoor te nemen en ondertussen op zoek te gaan naar de perfecte man, de vader van haar kinderen.”
Daar is-ie, de vader van mijn kids!
Na een aantal dates ontmoet ze Marcel, een vrolijke en vooral knappe man. “Hij kwam bij ons op kantoor en toen ik hem aankeek wist ik het: ‘dit is de vader van mijn kinderen’. Marcel is super knap om te zien, een echte man en ook nog eens ontzettend lief en leuk. De eerste keer durfde ik hem nauwelijks aan te spreken en toen hij het kantoor had verlaten, had ik daarvan natuurlijk meteen spijt. Gelukkig kwam hij de week erop weer.” Carice ziet haar kans schoon en spreekt Marcel aan. Of hij het leuk vindt om met haar naar de film te gaan. “Tot mijn grote blijdschap wilde hij dat wel. Een week later zaten we samen hand in hand in het donker naar het grote scherm te kijken.”
Alles volgens het boekje
Vanaf dat eerste afspraakje zijn Carice en Marcel onafscheidelijk en doen alles volgens het boekje. “Eerst een paar jaar verkering gehad, toen gaan samenwonen, getrouwd en proberen zwanger te worden. Alle stappen gingen goed, tot de laatste: zwanger worden blijkt een struikelblok.” Want het wil maar niet lukken om zwanger te raken tot groot verdriet van Carice. “Mars baalt natuurlijk ook wel, maar zijn wens en drang is veel minder groot dan de mijne. Echt, ik wil zo graag moeder worden en ik zie het bij al mijn vriendinnen gebeuren. Voor ik het weet zit ik weer ergens op de bank met een beschuit met muisjes in mijn handen en kijk ik een tikje jaloers naar de baby van een vriendin. Ik wil nu diegene zijn met een baby in mijn armen, mijn baby!”
Elke maand weer een teleurstelling
Ze proberen het nu al meer dan anderhalf jaar en elke maand is een teleurstelling voor Carice. “Het lukt niet. En we proberen het vaak genoeg en ook op de dagen dat het erom spant, maar elke keer is het mis. Ik vind het te lang duren en ben naar de huisarts gegaan die me heeft doorverwezen naar een fertiliteitspoli. Vele nare onderzoeken heb ik al ondergaan en nu is Mars aan de beurt, maar hij wil niet. Hij heeft er geen trek in om te laten onderzoeken of de oorzaak van het niet zwanger worden mogelijk bij hem ligt. Als reden geeft hij aan geen zin te hebben in die gênante onderzoeken. Alsof ik gierend van de lach met mijn benen wijd lig om het zoveelste onderzoek te ondergaan? Hij breekt mijn hart door zo koppig te zijn, waarom wil hij dit nou niet gewoon voor me doen?”
Wat vind jij? Is Carice veel te veel bezig met zwanger worden en moet ze proberen de natuur haar gang te laten gaan? Of vind je het juist goed dat ze gelijk al actie onderneemt en de medische molen in gaat om te kijken waarom het niet lukt? Vind je dat Marcel mee moet werken? Of is het zijn goed recht om de onderzoeken te laten voor wat ze zijn? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Afbeelding: Valeriia Miller via Unsplash
Martine van Os -
Ik zou maar eens onderzoeken welke grote leegte in je leven je denkt te compenseren door (veel) kinderen te krijgen en dat je je zelf zo weinig waard vindt dat je niet eens in jezelf wil investeren door een opleiding te doen, want kinderen..! Heb je wel eens op de lange termijn nagedacht wat er kan gebeuren zodra je kinderen het huis zijn, of dat je geliefde Mars (braak, spreek zijn naam fatsoenlijk uit) ervandoor gaat met de buurvrouw? Daar sta je dan met lege handen, niets opgebouwd en volkomen leunend op de kinderen. Triest.