Paardrijden is Bianca (38 jaar) haar lust en leven. “Ik ben hier als achtjarig meisje mee begonnen. Eerst op de pony’s bij mijn oom op de boerderij en later bij een echte manege. Jarenlang fietste ik elke dag op en neer naar de manege. Door stallen uit te mesten, paarden te poetsen en te helpen met op- en afzadelen kon ik jarenlang gratis paardrijden. Inmiddels heb ik een baan en ben ik daar nog maar één keer per week te vinden. Althans, dat was ik. De manege laat mij niet meer rijden…”
Lachend naar de manege
Alleen tijdens haar zwangerschappen, rijdt Bianca geen paard. “Dat risico wilde ik gewoon niet nemen. Paarden zijn lief en slim en over het algemeen gaat het goed. Maar het blijven dieren en een ongeluk zit in een klein hoekje. In die maanden kwam ik dan ook niet op de manege. Maar was ik eenmaal goed en wel bevallen en kon mijn lijf het aan? Dan reed ik lachend naar de paarden. Heerlijk om weer te mogen rijden!”
Op naar de paarden!
Zo ging het ook een paar weken geleden. “Een jaar geleden werd onze derde dochter geboren. Zij kan inmiddels lopen en ik vond dat het tijd werd om weer leuke dingen voor mezelf te gaan doen. ‘Op naar de paarden jij!’, zei mijn man. En hij had gelijk. Ik heb meteen de manege gebeld om een les in te plannen. Ik kon niet wachten om weer in het zadel te zitten. Mijn hoofd is dan écht even leeg en ik ben alleen bezig met het paard.”
Niet paardrijden
Op de manege loopt Bianca enthousiast naar de instructeur. “Ik zei hem vrolijk gedag en zei dat ik er veel zin in had. Hij keek me een beetje vreemd aan en zei dat hij even iets moest overleggen. Vijf minuten later kwam hij terug met de eigenaar van de manege. We kennen elkaar al jaren en ik schrok dan ook enorm toen hij zei dat ik voorlopig niet kan paardrijden…”
Welzijn van de paarden
De eigenaar van de manege valt meteen met de deur in huis. “Om het welzijn van onze paarden te waarborgen, mogen ruiters een maximaal gewicht hebben. Dit is belangrijk omdat we willen dat de paarden zich goed voelen tijdens het rijden en dat ze niet te zwaar belast worden. Als we twijfelen of de ruiter aan deze eis voldoet, moeten we hem of haar wegen. We willen je dan ook vragen om even met ons mee naar het kantoor te lopen.”
Boos naar huis
Vol verbazing loopt Bianca mee naar het kantoor van de manege directeur. “En ja hoor: ik mocht niet meer paardrijden. Hij vond het heel vervelend, maar gaf aan dat het nu gewoon niet mag. Als ik wilde kon ik het geld van de les terugkrijgen en op een later moment alsnog een nieuwe les inboeken. Ik heb gezegd dat dit niet nodig was en heb boos de manege verlaten.”
Voet bij stuk
Bianca komt verdrietig thuis en vertelt het verhaal tegen haar man. “Hij was ook woest en heeft de manege gebeld. Hij zei dat hij het belachelijk vond dat ze daar zo met mensen omgaan. Toen hij merkte dat de manege voet bij stuk hield, heeft hij opgehangen. Had had geen zin. Op dit moment wilden ze mij geen paardrijles geven.”
Mij ontnomen
Even overweegt Bianca om naar een andere manege te gaan. “Maar dat durf ik niet… Straks krijg ik hier hetzelfde te horen. Dat zou mij nog verdrietiger maken. Ik vind het zo jammer dat mijn grootste hobby mij nu ontnomen wordt. Wat kan ik doen?”
Afbeelding: Jade Destiny via Unsplash
Felicia: “Mijn schoonmoeder weigert dichterbij ons te komen wonen”
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn. Laat staan er iets van weten. Felicia weet er alles van sinds haar schoonmoeder steeds meer hulp nodig heeft. Ze wil best mantelzorger zijn op één voorwaarde: dat haar schoonmama Rita dichter bij komt wonen. “En dat vertikt ze. Ze wil niet weg uit de veel te grote villa waarin ze nu woont… LEES HIER VERDER!
Amalia -
Whollah wat een kk dikke varken dit is Amalia x 1000 ga weg bij die paard wezebiiiii