Benthe (52 jaar) is twee jaar geleden oma geworden. “Ik voel me nog super jong en vitaal en heb er moeite mee dat ik ineens ‘oma’ ben. Natuurlijk ben ik dol op mijn kleinzoon, maar ik vind het altijd lastig als hij mij in het bijzijn van anderen zo noemt. Ik vraag mijn dochter daarom om haar zoontje te leren dat ik ‘Benthe’ en niet ‘oma’ heet. Mijn dochter vindt dat helemaal niet leuk en wil dat haar zoontje mij wél gewoon oma noemt.”

Wat? Word ik oma?

De dag dat haar dochter haar vertelde dat ze oma zou worden, moest Benthe even slikken. “Ik dacht: ‘huh? Oma, word ik oma? Dat kan toch helemaal niet, ik ben nog maar net 50. Ik las alles dat los en vast zat over oma zijn maar kon me er nog steeds niet echt in herkennen. Vrouwen die het prima vonden om vaste oppasdagen te hebben en te pas en te onpas als kinderopvang fungeerden, ik snapte er niks van. En het waren vrouwen van mijn leeftijd, he? Als je net begin vijftig bent, dan heb je toch nog gewoon een bruisend leven?”

Ontroerende echo

Toen Evelien zes maanden zwanger was, begon Benthe wat enthousiaster te worden. “Helemaal toen ik met haar meeging naar de verloskundige en op de echo mijn kleinzoon zag, kreeg ik tranen in mijn ogen. Heel ontroerend, maar vooral om te zien dat mijn dochter straks gewoon moeder zou zijn. Dat ik daardoor oma zou worden negeerde ik maar een beetje.” Als Benthe met vriendinnen over het aanstaande omaschap praat, krijgt ze bijval. “Mijn beste vriendin snapt dat ik er eigenlijk nog niet aan toe ben om oma te zijn. Zij heeft hetzelfde. Haar zoon en zijn vriendin waren jong toen ze een kindje kregen en dus werd mijn vriendin jong oma. Hoewel ze dol is op haar kleinkind, is ze gewoon haar eigen leven blijven leiden. En dat wil ik ook.”

Het is een schatje hoor

Inmiddels is Jayden twee jaar en Benthe geniet met volle teugen van het jochie. “Het is een schatje, ook om te zien. Blonde krullen, blauwe ogen, echt om op te vreten. En ja, ik pas zo nu en dan op hem als Evelien me dat vraagt. Maar een echte oma ben ik niet en zo voel ik me ook helemaal niet. Ik vind ook dat Jay gewoon moet meevaren in mijn dag. Van Evelien krijg ik regelmatig een lijstje met dingen waaraan ik moet denken. Bijvoorbeeld dat Jay om tien uur een fruithapje moet en dat ik om het uur zijn luier moet checken. Nou dat doe ik dus niet. Ik doe wat goed voelt.”

Ik kan wel door de grond zakken

Wat helemaal niet goed voelt, is dat Jay Benthe ‘oma’ noemt. “Ja ik snap ook wel dat ‘oma’ het meest voor de hand ligt, maar ik vind het vreselijk. Zeker in het openbaar. Als we samen op pad zijn en hij roept opeens heel hard ‘Omaaaa’ dan kan ik wel door de grond zakken. Het zorgt ervoor dat ik me heel oud voel en onaantrekkelijk. Want zeg nou zelf, bij het woord ‘oma’ denk je toch aan een grijze taart in een bloemetjesjurk? Nou, dat ben ik dus niet. Verre van dat.”

Mijn dochter is boos

Benthe is het gesprek met Evelien aangegaan. “Wat ik graag wil, is dat zij Jayden leert om mij Benthe te noemen in plaats van oma. Zo moeilijk lijkt me dat niet. Maar Eef vindt het geen goed plan. Zegt dat hij dan niet leert respectvol met ouderen om te gaan. Ik heb haar uitgelegd dat ik het graag wil, dat ik me prettiger voel als hij me bij mijn voornaam noemt, ik voel me jong en bruisend en daar past het woord ‘oma’ niet bij. Evelien is het oneens met me en weigert Jayden te zeggen dat hij me ‘Benthe’ moet noemen. Ik vind het een heel nare situatie. Evelien is na dat gesprek boos weggegaan en er niet meer op terug gekomen. Ze brengt Jay gewoon nog wel bij me en praat wel, maar ik merk dat het haar niet lekker zit. Hoe moet ik dit nou oplossen?”

Wie heeft hiermee ervaring? Snap je dat Benthe graag wil dat haar kleinzoon haar bij haar voornaam noemt? Zo erg is dat toch niet? Of snap je Evelien die graag hoort dat haar kind haar moeder ‘oma’ noemt? Hoe zou jij dat oplossen? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Nataliya Vaitkevich via Pexels

Ira: ‘De huwelijksspeech van mijn schoonmoeder viel helemaal verkeerd’

Na een relatie van acht jaar besloten Ira en Abel vorig jaar in het huwelijksbootje te stappen. Omdat ze een bruiloft uit een boekje wilden, spaarden ze flink. Het werd een droomhuwelijk met alles erop en eraan. “Alleen kreeg de dag een uiterst vervelend staartje….. VERDER LEZEN”