Sandrine is 36 jaar oud en voor de eerste keer zwanger. Ze zit momenteel in het derde trimester en het toeleven naar de bevalling is nu echt begonnen. Waar veel vrouwen uitkijken naar de bevalling (ja, het doet pijn maar ik wil mijn kind), ziet Sandrine er als een berg tegenop. De reden: extreme angst voor wat er komen gaat. Ze is zelfs zo bang dat ze overweegt om een keizersnede te plannen. Eerst wil ze graag de adviezen van andere vrouwen die ook ooit zijn bevallen.
“Al voor mijn zwangerschap kreeg ik de kriebels bij het idee van een bevalling. Een volledig kind dat via de vagina naar buiten komt en er zelfs voor kan zorgen dat je uitscheurt… Toch kreeg ik van vriendinnen te horen dat de angst naarmate de zwangerschap vordert vaak minder wordt. Zij vertelden dat ze juist uitkeken naar de bevalling en dat ze het gevoel hadden er helemaal klaar voor te zijn.”
“Al direct na het doen van de positieve zwangerschapstest, kreeg ik een paniekaanval. Het was zelfs zo erg, dat mijn vriend een ambulance heeft moeten bellen omdat ik niet meer rustig te krijgen was. De reden? Het idee van de bevalling. Dit heb ik tijdens het eerste consult met mijn verloskundige ook met haar besproken en zij zei (net als mijn vriendinnen) dat ik er in de loop van de zwangerschap langzaam naartoe zou gaan leven.”
“Maar de angst werd niet minder. De angst werd zelfs met de week groter… Ik ben nu ruim 34 weken zwanger en waar de meeste vrouwen nu steeds meer zin krijgen om moeder te worden, ga ik alleen maar meer tegen de bevalling opzien. Ik ben zelfs gestopt met mijn beval-cursus omdat de informatie die we daar kregen mij alleen maar heel veel stress en angst bezorgde.”
“Mijn verloskundige heeft mij na veel gesprekken met haar doorverwezen naar een psycholoog. Ze heeft het gevoel dat er bij mij meer aan de hand is en dat het goed is om eens met iemand over mijn angst te praten. Ik vind het heel lief van haar, maar voor mij zou een geplande keizersnede in plaats van een vaginale bevalling een veel betere oplossing zijn. Mijn verloskundige geeft aan dat een vaginale bevalling in principe de voorkeur heeft en dat ze weet dat alles goedkomt. Het inplannen van een keizersnede wil ze nu nog niet doen in ieder geval.”
“Ik ben heel erg benieuwd of er andere vrouwen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt en hoe dit uiteindelijk is afgelopen. Ik zit niet op horrorverhalen te wachten, maar ik wil wel graag eerlijke antwoorden lezen.”
Op respectvolle wijze meepraten over dit artikel? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Marijke -
Ik was ook ontzettend bang! Ik was vooral bang dat ik een paniekaanval tijdens de bevalling zou krijgen. Daardoor de weken voor de bevalling al helemaal misselijk en gespannen. Maar gek genoeg was ik heel erg relaxed tijdens de bevalling. Je komt in een soort oer-modus waar je de hele wereld aankunt en niks anders telt dan het kindje eruit krijgen. Ik heb echt 2 fantastische bevallingen gehad waar ik met trots en een goed gevoel op terug kan kijken. Als je een positief verhaal en fijne bevalling wil zien, check kolkdingen op youtube. Ik heb de bevalling egfilmd van onze jongste (die vandaag 3 is geworden!)