Toen Sanna na 21 jaar huwelijk plotseling single werd, stond haar wereld op zijn kop. “Ik was achttien toen ik Lester ontmoette,” vertelt ze. “Hij was mijn eerste grote liefde, mijn veilige haven. We deden alles samen, kregen kinderen, bouwden een huis op en leefden een rustig leven. Uitgaan, stappen, avontuurtjes? Dat kende ik niet. Mijn leven draaide om gezin, werk en Lester.”
Maar dat veilige leven kreeg een barst toen hun huwelijk eindigde. De kinderen zijn inmiddels tieners, oud genoeg om de scheiding bewust mee te maken, maar jong genoeg om nog thuis te wonen. “Het was heftig, maar ook een opluchting. De laatste jaren waren we allebei niet gelukkig. We leefden langs elkaar heen, zonder spanning, zonder plezier. Toen het klaar was, voelde ik verdriet, maar ook… vrijheid.”
Een tweede jeugd
Vrijheid is precies wat Sanna nu omarmt. Voor het eerst sinds ze volwassen is, hoeft ze geen rekening meer te houden met een partner. Geen gezamenlijke agenda’s, geen stille avonden op de bank uit gewoonte. “Ik heb een groep vriendinnen, waarvan een deel ook gescheiden of alleenstaand is. We hebben elkaar gevonden en ontdekken samen het uitgaansleven. We gaan naar leuke bars, festivals en soms gewoon lekker borrelen. Het voelt alsof ik een tweede jeugd heb gekregen.”
En het blijft niet alleen bij dansen en drankjes. Sanna ontdekt ook iets anders: aandacht van mannen. “Ik ben 45, maar ik voel me soms weer 25. Het is spannend om weer te flirten, om complimentjes te krijgen, om af en toe een avontuurtje te hebben. Niet omdat ik op zoek ben naar een nieuwe relatie, maar gewoon omdat ik het nu kan. Omdat ik het wil.”
De kritiek van haar moeder
Niet iedereen is blij met deze nieuwe kant van Sanna. Vooral haar moeder heeft er moeite mee. “Ze zegt steeds: ‘Moet dat nou, al dat gefeest? Je bent geen twintig meer.’ Ze vindt dat ik een slecht voorbeeld geef aan de kinderen. Dat ik mijn tijd beter kan besteden aan ‘rust en stabiliteit’. Alsof ik een losgeslagen puber ben.” Wat Sanna het meest steekt, is de dubbele standaard. “Lester gaat óók uit. Hij heeft zelfs een vriendin die tien jaar jonger is dan hij. Mijn moeder zegt daar helemaal niets van. Geen woord. Maar bij mij is het ineens een probleem. Waarom? Omdat ik een vrouw ben? Omdat ik weiger stil in een hoekje te zitten met een kop thee?”
Waarom Sanna dit zo nodig heeft
Voor Sanna voelt dit nieuwe leven niet als een midlifecrisis, maar als iets wat ze altijd gemist heeft. “Ik ben 27 jaar getrouwd geweest. Vanaf mijn achttiende tot mijn vijfenveertigste. Ik heb nooit de fase gehad van op jezelf wonen, stappen met vriendinnen, daten, ontdekken. Dat doe ik nu. Misschien lijkt het voor buitenstaanders heftig, maar voor mij voelt het alsof ik eindelijk leef. Ik heb zó lang gezorgd voor anderen – voor mijn man, voor mijn kinderen, voor mijn werk – nu mag ik even aan mezelf denken.”
Toch knaagt de kritiek. Niet alleen van haar moeder, maar ook van anderen. “Soms hoor ik fluisteringen: ‘Ze gaat wel heel vaak op stap, hè?’ Mensen hebben altijd een mening. Maar niemand weet hoe het voelt om na bijna drie decennia opeens vrij te zijn. Je kunt twee dingen doen: in een hoekje zitten en treuren, of het leven vieren. Ik kies voor het laatste.”
En de kinderen dan?
De kinderen wonen nog thuis en zien dat hun moeder een actief sociaal leven heeft. “Ik ben er altijd voor hen. Ik mis geen schoolgesprekken, geen sportwedstrijden. Maar ik ben ook eerlijk: mama heeft nu haar eigen tijd nodig. Ik leg uit dat het niets verandert aan mijn liefde voor hen. Dat werkt gelukkig goed. Ze vinden het soms grappig, maar vooral zien ze een blije moeder. Is dat niet belangrijker dan een verdrietige vrouw die zichzelf wegcijfert?”
Hoe nu verder?
Sanna weet dat dit niet voor altijd is. “Ik ga echt niet tot mijn zestigste elk weekend op stap. Maar nu wel. Omdat het kan. Omdat het mij gelukkig maakt. En ja, misschien vind ik op een dag weer iemand om mijn leven mee te delen. Maar nu geniet ik van mijn vrijheid, mijn vriendinnen en het plezier dat ik zolang niet heb gehad.”
Ze denkt nog vaak aan wat haar moeder zegt, maar probeert het van zich af te zetten. “Misschien begrijpt ze het nooit. Misschien denkt ze dat ik onverantwoord bezig ben. Maar ik weet: ik ben er voor mijn kinderen, ik regel mijn werk, ik zorg voor mezelf. En dat beetje plezier? Dat heb ik dubbel en dwars verdiend.”
Nieuw: Expert reactie
Sanna voelt zich na 21 jaar huwelijk ineens vrij en vol energie, maar tegelijk wordt ze geconfronteerd met kritiek van haar moeder en anderen. Ze heeft jarenlang gezorgd voor haar gezin, haar werk en haar partner, en heeft nauwelijks aan zichzelf gedacht. Nu ze haar eigen leven kan leiden, geniet ze van uitgaan, flirten en sociale contacten. Tegelijk voelt ze zich soms onbegrepen en beoordeeld, vooral omdat haar vrijheid bij haar moeder en anderen verkeerd wordt geïnterpreteerd. Dat botst met haar behoefte aan plezier en zelfontdekking.
Psychologen benadrukken dat het na een lange relatie normaal is om een periode van herontdekking te hebben. “Na jarenlang samen te zijn geweest, kan iemand vergeten wat hij of zij zelf leuk vindt of nodig heeft,” stellen experts. Het advies: geef jezelf de ruimte om nieuwe ervaringen op te doen, maar blijf verantwoordelijk voor werk, kinderen en andere verplichtingen. Het gaat niet om roekeloos gedrag, maar om het opnieuw vinden van je eigen ritme en plezier. Zo kan Sanna ontdekken wie ze is buiten haar huwelijk, terwijl ze haar verantwoordelijkheden blijft vervullen.
Afbeelding: Freepik
Joris -
Was je nu 21 of 27 jaar getrouwd? Best een aardig verschil. Verder heeft je moeder niets ze maken met jouw ex-man, dus waarom zou ze daar iets van moeten vinden? Verder, waar kunnen mannen jou tegenkomen…?