Phileine kijkt ieder jaar uit naar de kerstperiode. “Mijn man en ik hebben allebei drukke banen en zijn daardoor vaak van huis. We hebben al jaren de afspraak dat de kerstvakantie heilig is: geen werk, geen e-mails, geen telefoontjes, en zeker niet naar kantoor. Het is belangrijk om in die periode alle aandacht aan de kinderen en familie te besteden. Alleen heeft onze oudste daar sinds dit jaar minder behoefte aan…”
Geen zin in het gezin
Berend, de oudste zoon van Phileine en Ewout, is 17 jaar en heeft steeds minder zin in gezinsactiviteiten. “Een paar jaar geleden stond hij op eerste kerstdag nog om zes uur ’s ochtends naast ons bed. Nu komt hij liever pas om zes uur ’s ochtends thuis… Hij zit in zijn eindexamenjaar, en hoewel zijn cijfers uitmuntend zijn, merken we dat het eigenlijk niet zo goed met hem gaat.”
Elke dag strijd
Phileine omschrijft Berend als een typische puber. “’s Avonds is hij met geen mogelijkheid in bed te krijgen, en ’s ochtends is het een gevecht om hem op tijd op te laten staan. Elke dag is het strijd, vooral om de kleinste dingen. Ik weet heus wel dat dit bij pubers hoort, maar als ik naar gezinnen om ons heen kijk, zie ik dat hun kinderen nog wel enigszins hun best doen om het gezellig te houden. Dat is bij Berend niet het geval.”
Weigert mee te gaan
Ook over het kerstdiner is al weken discussie. “Zoals elk jaar vieren we kerst bij mijn moeder. Ze woont in een seniorenflat met beneden een restaurant, waar ze tijdens de feestdagen een uitgebreid diner organiseren voor de bewoners en hun familie. Dit jaar kan weleens de laatste kerst met mijn moeder zijn, en daarom is het belangrijker dan ooit dat we er allemaal bij zijn. Mijn zus en ik hebben er alles aan gedaan om het zo goed mogelijk te organiseren. Alle kinderen hebben er zin in, behalve Berend: hij zegt dat hij niet mee wil.”
Stinkend krot
Berend heeft zijn standpunt duidelijk gemaakt: hij wil niet naar het kerstdiner bij oma. “Zijn reden? Hij vindt het saai en noemt oma’s flat ‘een stinkend krot dat riekt naar het hiernamaals’. Normaal gesproken kan ik lachen om Berends taalgebruik, maar dit keer absoluut niet. Nee, oma’s seniorenflat is geen hippe nachtclub of een tienerparadijs, maar het is wél de plek waar mijn moeder woont en waar ze zich thuisvoelt.”
Geen optie
Omdat Phileines moeder slecht ter been is en snel moe, is het diner op een andere locatie geen optie. “Ik heb serieus overwogen om het bij ons thuis te organiseren, zodat Berend geen excuus meer heeft om niet mee te gaan. Maar dat is praktisch onmogelijk; het kost mijn moeder te veel energie om naar ons huis te komen. Zelfs als ik haar ophaal en thuisbreng, is het simpelweg te zwaar. Daarom zijn we zo blij met het volledig verzorgde diner bij haar thuis. Behalve Berend dan.”
Extreem
Phileine probeert naar oplossingen te zoeken, maar Ewout hanteert een harde strategie. “Hij is duidelijk: Berend gaat mee en doet gezellig, punt. Als hij weigert, stoppen wij met het geven van zakgeld en kleedgeld, zeggen we zijn lidmaatschap bij de sportschool op, en gaat hij voortaan zelf fietsen naar zijn hockeywedstrijden. ‘Als hij zich niet normaal gedraagt, behandelen wij hem ook niet normaal,’ zei Ewout. Ik vind dat nogal extreem, maar misschien is het wel de enige manier om hem mee te krijgen.”
Consequenties duidelijk
Na het dreigement van Ewout zwicht Berend uiteindelijk. “Hij heeft toegezegd mee te gaan en zich te gedragen. Maar ik moet het nog zien. De laatste tijd komt hij vaker afspraken niet na. De consequenties zijn in elk geval duidelijk, dus ik hoop echt dat het niet nodig zal zijn.”
Afbeelding” Andreea Avramescu via Unsplash
Petra van Dorp -
Nou, dat wordt een heerlijk, vrolijk en gezellig kerstdiner met een dwarse puber die tot op het bot gechanteerd en gedreigd wordt om mee te gaan. Ik begrijp heus wel de emotionele lading rond Kerst, zeker als het je moeders laatste kan zijn, maar ik had ervoor gekozen om puber thuis te laten en lekker in zijn sop gaar te koken. Dit gaat nog een staartje krijgen, zoals je zelf vermoedt…