Kim: “Ik versta mijn eigen kinderen niet meer”

“Seeeeeh, mam, dat zijn coole patta’s, ewajatoch?” is zomaar een zin die de kinderen van Kim regelmatig uitkramen. Wanhopig wordt Kim ervan. “Maar oprecht, ik heb soms geen idee wat mijn kinderen nou eigenlijk tegen me zeggen. Ik voel me daardoor super onnozel.”

Vet leuk

Als iets continu in beweging is, dan is het wel de taal. Zeiden oude mensen vroeger ‘mieters’ als ze iets heel leuk vonden, tegenwoordig is alles ‘vet leuk’, ‘kapot cool’ en ‘echt vies’. “Ik heb een goed gevoel voor taal en vind het belangrijk dat mijn twee zonen van 14 en 16 goed Nederlands spreken. Vandaar dat ik ze vroeger toen ze klein waren elke avond voorlas en ze zodra het kon lid maakte van de bibliotheek. Met Kerst kregen ze een boek en nee, dat vonden ze niet altijd leuk, maar ik vond en vind dat ik het zaadje wel moet planten. Wat er uiteindelijk uitkomt, is afwachten.”

Irritante accentjes

Vooralsnog kramen de jongens van Kim van alles uit, maar voor haar onverstaanbaar. “Mijn jongste gaat veel om met allerlei verschillende buurtkinderen die de Nederlandse taal niet altijd machtig zijn. De accentjes pikt hij feilloos op en dat irriteert me. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen gewoon goed en duidelijk praten. Geen halve zinnen formuleren en Hollandse woorden gebruiken.” Maar dat doen haar jongens niet. Ze pikken allerlei ‘slang’ en gebruiken woorden waarvan Kim nog nooit heeft gehoord. “Het is zo erg dat ik af en toe appjes krijg die ik simpelweg niet begrijp. Ik denk dan: waar heeft-ie het nou weer over?”

Brat? Demure?

Bijval van haar man Bas krijgt Kim niet. “Het kan Bas niet schelen. Hij zegt dat het een fase is en dat dat vanzelf weer overgaat. Ik ben daar niet zo zeker van, eigenlijk ben ik een beetje bang dat de taalafstand tussen mij en mijn kinderen alleen maar groter wordt en er een dag komt dat ik ze helemaal niet meer begrijp. De woorden die ze opeens gebruiken ken ik niet, zoals bijvoorbeeld ‘brat’ en ‘demure’. Toen ik laatst van de kapper terugkwam, sloeg mijn oudste zoon mij joviaal op mijn schouder en zei: ‘hey ma, je moet een mullet laten knippen, dat is veel leuker dan wat je nu hebt’. Een mullet? Toen hij naar boven ging heb ik snel gegoogled wat dat betekent. Maar het kan toch niet zo zijn dat ik continu op internet moet gaan zoeken naar de woorden die mijn zonen gebruiken?”

Spoor bijster

Kim heeft grote moeite met haar puberende zonen die in hun eigen wereld leven, een wereld waarin de rol van Kim niet heel groot is. “Door het aparte taaltje dat ze bezigen, heb ik nauwelijks contact met ze. Ga maar na: in elke zin gebruiken ze minimaal twee woorden die ik niet snap. Ik kan je zeggen dat ik na vier zinnen het spoor volledig bijster ben en geen idee heb wat ze nou zeggen. Ze kunnen net zo goed Chinees tegen me praten, dat versta ik ook niet.”

Ik wil kletsen

Vriendinnen van Kim lachen haar uit als ze weer eens klaagt over haar onverstaanbare kinderen. “Net als Bas zeggen ze: joh, gaat vanzelf over. Op die leeftijd is het toch leuk je ouders buiten te sluiten? Nou, ik vind het helemaal niet leuk, ik vind het super irritant en wil dat het ophoudt. Ik wil gewoon weer gezellig met mijn jongens kunnen kletsen over van alles. Het is zo lang geleden dat ik een goed gesprek met ze heb gehad of dat ze over hun belevenissen vertelden, het is toch niet meer dan normaal dat je communiceert met je kinderen op een manier dat iedereen elkaar begrijpt, of heb ik het mis? Ik ben benieuwd hoe andere ouders hiermee omgaan?”

Ja, ouders, hoe gaan jullie om met de soms onnavolgbare woorden die pubers gebruiken? Haal je je schouders op en denk je: laat maar kletsen? Of erger je je net als Kim enorm aan het onverstaanbare taalgebruik? Hoe ga je ermee om? Wat raad je Kim aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Shutterstock