Ook al ben ik pas 19, vandaag voel ik me als een vrouw van 86 die door minstens 3 treinen is geschept. AUW! Mijn arm optillen is onmogelijk, uit bed stappen lukt niet meer en zelfstandig van de wc opstaan is een grotere uitdaging dan ooit tevoren. Gênant? Ja behoorlijk! Onhandig? Dacht het wel! Iets ondernemen? Schrap dat maar van mijn to-do-list! Wat ik in godsnaam heb gedaan? Nou gewoon, lesje BodyCombat met mijn moeder.
Van tevoren klonk het als het perfecte plan: een leuke Doutzen Kroes achtige workout waarin knappe, gespierde mannen zich volledig laten gaan. Ik zou dan quasinonchalant met mijn vuisten door de lucht harken, terwijl de mannen hun ogen niet van me af konden houden. Na de les komen ze allemaal even naar me toe om te zeggen hoe goed op de maat ik mijn been hoog in de lucht wist te zwaaien. Als we weglopen hoor ik nog 3 mannen roepen: “Zie ik je volgende week weer?”
REALITY CHECK! Ik loop de zaal in… Eerste wat ik zie: 2 jongentjes van een jaar of 14 die nog even staan op te scheppen over hun schuur-partners van het afgelopen weekend. Tweede wat ik zie: Dramatisch typje. Oranje huid. Blauw trainingspak. Opzichtige look. Wel leuk, maar geen potentiele ‘sparpartner’. Derde wat ik zie: Mijn moeder die met een oude vriendin staat te praten “Jij ook hier? Wat leuk! Hoe gaat het met de kinderen?”. En als ik mijn ogen verder de zaal laat verkennen word ik ook daar niet vrolijker van, geen sexy tell-sell mannen in deze sportschool dus.
Zodra de muziek begint te bonken en de leraar enthousiast door de microfoon staat te gillen besluit ik me toch maar gewoon op de workout te richten. En hoe! Vuist hier, schop daar, heen en weer springen, nog een vuist in de lucht, schop van de buurman ontwijken, schop van de buurvrouw ontwijken, even naar mezelf in de spiegel kijken, HOOOOOOOOOGE sprong, HAAAAARDE landing en weer door…
Jeetje, na een half uur springen, vallen en ontwijken ben ik kapot. En we moeten nog een half uur! Na een grote slok water, motiverend praatje met mijn moeder en grapje met de instructeur kan ik er weer tegenaan. Nog een half uur spring, schop en vlieg ik door de overvolle groepszaal.
Als het eindelijk 8 uur is loop ik in volledige stilte met een rood, bezweet hoofd richting de kleedkamer. Geen complimentjes over mijn ‘high kicks’, geen toespelingen over ‘een herkansing volgende week’ en al helemaal geen nieuwe sparpartner…
Elze -
Volgens mij niet…….want nu zie ik mijn berichtje wel verschijnen….
Denise en je moeder willen graag keertje komen kijken,jou had ik al uitgenodigd.
Het leukste is het als Tanja dan ook aanwezig is.
Wanneer komen jullie 😉
De site is al in de lucht,binnenkort verschijnt het lesrooster erop.
Ben benieuw hoe het met je tentamens is gegaan!
lieve groet,
Elze
http://www.blueoceanpilates.nl
0653431432