Ik fiets door Amsterdam op weg naar een afspraak waar ik helemaal geen zin in heb. Veel liever ga ik ergens anders heen en vooral met iemand anders. Vanmorgen zag ik in de krant een aankondiging van het bezoek van George Clooney aan onze hoofdstad voor een of ander goed doel. Kijk daar zou ik nou wel een afspraakje mee willen hebben. Iedereen fantaseert toch welk eens over een date met een filmster? Of ben ik de enige? Stel je toch eens voor…
Hij geeft me natuurlijk een van zijn vele creditkaarten. Voor de kapper en schoonheidsspecialist. Voor een beeld van een jurk met bijpassende en hoogst gevaarlijke schoenen. Hij komt me halen in een limo. Hij ziet er tiptop uit en trakteert me onderweg op een glaasje bubbels. Hij complimenteert me met van alles en overhandigt me een langwerpig doosje. Op het donkerblauwe fluweel flonkert een zilveren armband met heel veel glitterstenen me tegemoet. Het sierraad past me precies. Even later stoppen we voor het theater. Zodra we uitstappen worden we verblind door flitsers van fotografen. Sjors glimlacht en knikt vriendelijk en hij leidt mij trots door de haag van nieuwsgierigen. We hebben de beste plaatsen. In de intieme loge legt hij achteloos een arm om mij heen. Met zijn andere hand reikt hij mij nog een glaasje. Ik vind zijn ogen veel interessanter dan de voorstelling. Na afloop prikken we nog een vorkje in een privéruimte van het meest chique hotel van Amsterdam. Hij eet pizza, zijn lievelingsgerecht. Ik vergeet te eten. We hebben zoveel te bespreken, te vragen, te vertellen en te ontdekken van elkaar. Dan kust hij mijn vingertoppen en vraagt of ik nog goeie ideeën heb voor de rest van de avond…
Gloeiende, gloeiende!!! Opeens val ik bijna van mijn fiets! Nog net kan ik voorkomen dat ik tegen een grote glanzende zwarte auto klap. Voornemens een batterij scheldwoorden los te laten op deze belabberde chauffeur, zie ik een achterraampje van getint glas langzaam openzoeven. Ik kijk recht in de bruine ogen van…George Clooney! Met zijn warme stem vraagt hij ‘Are you allright?’. En wat doe ik? Nu ik mijn idool zomaar in het wild tegenkom? Nu ik in een dusdanige positie verkeer dat ik hem kan chanteren? Dat ik een date kan afpersen? Dat ik die malle Amal met d’r jaloersmakende schoonheid en irritante intelligentie kan doen verbleken? Welke kans grijp ik met beide handen? Ik bloos. Ik knik. Ik ben mijn stem kwijt. Ik ben mijn hersens kwijt! Nog één verblindende glimlach en George glijdt mijn leven uit.
Ik was ook nog eens te laat voor die vervelende afspraak.
