Niet klagen maar dragen. Een eenvoudige zin, maar er zijn volksstammen die de uitvoering ervan stoïcijns negeren. En er vrolijk op los klagen. Over het weer. Over de buurman. Over de overheid. Over dat alles zo duur is. Als het even kan, mijd ik klagende mensen. Omdat ik geen zin heb in klagende, zeurende mensen. Omdat ze mijn energie vreten en ik niets met hun geklaag kan.
Maandag 17 augustus is het Klaagvrije Maandag, een initiatief van Sandra Brandt. Zij is werkplekonderzoeker en coach in bedrijf en gezin en heeft op Facebook een oproep geplaatst. Wie doet er mee aan klaagvrije maandag? Meer dan 15.000 deelnemers doen mee aan de uitdaging. Op haar facebookpagina schrijft zij: “De uitdaging voor mij is juist klaagvrij en oprecht te zijn naar wat er van binnen leeft. Dit vraagt om bewustzijn van wat er in mijn koppie omgaat.” Volgens Brandt zijn bijna alle klaagmomenten te voorkomen door de hele dag gewaar te zijn van je gedachten. “Een dag niet klagen levert veel op. Niet klagen in je hoofd en niet klagen hardop. Wat komt er voor in de plaats? Zeggen wat je wilt, je bedenken waarom je klaagt en loslaten waar je toch niets kunt veranderen.”
Mensen zeuren omdat ze aandacht willen. Of omdat ze druk voelen of simpelweg omdat hun verwachtingen te hoog zijn gespannen. Soms kan klagen een mooie aanleiding zijn voor een gesprek met een vreemde. Als mensen lang moeten wachten, kun je er vergif op in nemen dat er altijd een wachtende is die roept: “Hebben ze een zaterdaghulp ingehuurd ofzo? Sjonge, wat duurt het allemaal weer lang.” Gelukkig is het weer altijd een mooi en veilig onderwerp om met een volstrekt vreemd iemand over te klagen. Dus dat doen we dan ook massaal.
Klagen betekent onvrede. En over iemand klagen heeft weinig zin. Het heeft wel zin om diegene aan te spreken. Ik las een artikel op internet over Bart Flos. Flos is een professionele klaagcoach. Hij schreef het Anti-klaagboek, eerste hulp bij zeuren en zaniken. Met daarin een wetenschappelijk onderzoek dat uitwijst dat chronisch zeuren een groot effect op de gezondheid heeft. Vrolijke mensen maken positieve stoffen aan, klagers niet. Zij leven korter, zijn vaker ziek en hebben minder mensen om zich heen. Want niemand houdt van klagers.
Er zijn oudere mensen die klagen tot topsport hebben verheven. Ik mijd ze. Wat makkelijk is omdat ze doorgaans traag in beweging zijn. Zo heb ik alle tijd om te vluchten.
Of ik dan nooit klaag? Jawel. Ik klaag ook. Maar tegen mensen die heel dicht naast me staan en die me zo nu en dan even lekker laten klagen. Want soms lucht het ook op. Maar vandaag klaag ik tegen niemand. Ik ga fluitend de maandag door. Fluiten en klagen gaan immers niet samen.
Karin van Leeuwen (42 jaar) schrijft vanuit uit haar eigen bedrijf De Gooise Pen en is drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen.
