In het onderwijs is de afgelopen jaren veel veranderd. Ouders van toen hadden respect voor de directeur van de school. Twijfelden niet aan het advies dat een meester of juf over hun kind gaf. Tegenwoordig zijn we een stuk mondiger met z’n allen. Nemen niet meer alles klakkeloos aan. Hebben overal een mening over. Zeker als het onze bloedjes aangaat.
Op hoge poten
Ik zie het regelmatig gebeuren. Ouders die op hoge poten verhaal halen bij de juf omdat bijvoorbeeld hun kind wordt geslagen door een medeklasgenootje. Ze ervan overtuigd zijn dat hun kind dat niet uitlokt. Ook zie ik hoe voorzichtig de juf het nieuws moet brengen als blijkt dat een kind niet zo goed kan meekomen. Of moeite heeft met rekenen. Of als ze tijdens een rapportbespreking opperen de leerling het een jaartje over te laten doen.
Respect voor meesters en juffen
Als moeder weet je dat het lang niet altijd meevalt om je kinderen in het gareel te houden. En het lukt de juf of meester gewoon om dat wel bij 30 kinderen voor elkaar te krijgen. Ik ben best wel jaloers op de vaardigheden die zij hebben. Welke dat zijn? Lees maar:
1. Vriendelijkheid. Ik heb de juf nooit kunnen betrappen op een slecht humeur. Kinderen die aan haar mouw trekken om hun verhaal te trekken, ouders die op haar schouders tikken omdat ze iets belangrijks willen overleggen… ze blijft glimlachen. Hoe dan?!
2. Kalmte. Niet zelden heb ik briesende ouders de klas in zien benen na schooltijd, die de juf wel eens even zouden vertellen hoe het allemaal zat met hun kind. Daar waar ik zou ontploffen van de onbeschoftheid waarmee ik werd benaderd, blijft de juf ijzig kalm. Vraagt of de woedende ouder koffie wil.
3. Creativiteit. Hoe kan het dat elke juf zo mooi kan tekenen? Elke week een tekening op het bord maakt waarnaar niet alleen kinderen met open mond naar staren, maar ook ouders. Het ziet er zo simpel uit. Ik ben niet veel verder dan de koppoter gekomen.
4. Lef. Juffen hebben lef. Durven kinderen aan te spreken op hun gedrag. Nemen ze apart en vinden de juiste woorden om een heel boos of verdrietig kind toe te spreken. Ze zorgt ervoor dat het kind snapt waar zijn emotie vandaan komt. En ja, dat maakt ze duidelijk met gebruik van haar engelengeduld.
5. Stembeheersing. Ja hoor, ik beken: ik schreeuw soms. Nou ja, niet heel hard. Snauwen. Dat is misschien een beter woord. Hoe de juf het doet, weet ik niet, maar haar stem houdt ze altijd onder controle. Slaat niet over, geen irritatie is hoorbaar.
Welke vaardigheden die veel juffen bezitten zou jij willen hebben? En: kom jij in de knel door de staking? Snap je dat er wordt gestaakt, of vind je het onzin? Vertel het ons in de comments onder dit artikel. Vinden we leuk!
