Veerle keek in de spiegel en voelde een lichte frons op haar voorhoofd. Haar ogen leken de laatste tijd steeds zwaarder te worden, alsof de oogleden een beetje op haar wimpers waren gaan hangen. Ze dacht aan een ooglidcorrectie – iets kleins, praktisch, maar dat een groot verschil zou kunnen maken in hoe ze zich voelde. “Het is niet dat ik mezelf lelijk vind,” zegt Veerle, “maar ik merk dat ik me frisser en energieker zou voelen met iets minder hangende oogleden.”
Het gesprek met haar man
Toen Veerle haar wens deelde met haar man, reageerde hij anders dan ze had verwacht. “Hij zei meteen: ‘Waarom zou je dat doen? Je bent mooi zoals je bent.’ Op zich lief bedoeld, maar het voelde als een stopteken.” Veerle voelde een mix van frustratie en verdriet. “Ik dacht: hij begrijpt het niet helemaal. Het gaat niet om lelijkheid, het gaat om hoe ik me voel. En nu heb ik het gevoel dat hij me tegenhoudt.” Ze denkt dat het meer is dan alleen bezorgdheid om haar uiterlijk. “Ik heb het idee dat hij bang is voor verandering, dat hij iets verliest. Alsof hij niet weet hoe hij moet omgaan met een nieuwe versie van mij. Dat voelt beklemmend.”
Waarom Veerle dit belangrijk vindt
Voor Veerle gaat het niet om oppervlakkige schoonheidsidealen. “Het is een klein ding dat mijn zelfvertrouwen een boost kan geven. Niets drastisch, gewoon een correctie van de oogleden. Ik wil niet dat het mijn identiteit verandert, ik wil me alleen iets beter voelen.” Ze legt uit hoe het haar dagelijks leven beïnvloedt. “Soms merk ik dat mensen vragen of ik moe ben, terwijl ik me helemaal niet zo voel. Kleine opmerkingen, maar ze tellen op. Ik zou willen dat mijn blik frisser en opener overkomt, zonder dat het aanmaakt of ik me anders voordoe.”
De spanning in hun relatie
Het verschil in perspectief zorgt voor spanning. Veerle merkt dat ze voorzichtig moet zijn over hoe ze het gesprek met haar man voert. “Ik wil niet dat hij zich aangevallen voelt of denkt dat ik niet tevreden ben met hoe hij mij ziet. Tegelijkertijd wil ik mijn eigen wensen serieus nemen.” Ze legt uit dat het soms ook over controle en vertrouwen gaat. “Hij wil dat ik blijf zoals ik ben, en dat snap ik. Maar ik voel dat het een beetje verstikkend wordt. Het voelt alsof mijn persoonlijke keuzes niet helemaal welkom zijn, en dat is lastig in een relatie.”
Haar gedachten en twijfels
Veerle zit veel te piekeren. “Wat als ik het doe en hij teleurgesteld is? Of wat als ik het niet doe en me er elke dag aan blijf storen? Het voelt alsof ik een keuze moet maken tussen mijn eigen welzijn en het geluk van de persoon van wie ik houd.” Ze probeert zich te verplaatsen in zijn perspectief. “Misschien ziet hij het echt als een bedreiging voor onze relatie, alsof ik niet meer dezelfde ben. Maar voor mij gaat het juist om een subtiel verschil dat niets verandert aan wie ik ben.”
Manier die mij gelukkig maakt
Veerle begrijpt dat haar man uit liefde reageert, maar ze worstelt met het idee dat haar autonomie beperkt wordt. “Ik weet dat hij me mooi vindt zoals ik ben. Maar dat betekent niet dat ik mezelf niet mag willen verbeteren of aanpassen op een manier die mij gelukkig maakt.”
Afbeelding: Unsplash+
Petra van Dorp -
Ik noem dit niet echt uit ‘liefde reageren’, hoor, meer uit ‘dwangmatige controle houden over’. Waar hebben we het hier over – een ooglidcorrectie is een van de kleinste ingrepen en beter voor zowel je mentale als fysieke gezondheid (als je oogleden steeds verder gaan hangen ga je knijpen met je ogen voor beter zicht, wat alleen maar tot spanningshoofdpijn leidt). Als het nu om een enorme borstvergroting of een totale gezichtsverbouwing ging (maar dan nog is het jouw lichaam en jouw keuze) zou ik er als partner er niet echt blij mee zijn. Maar dit… dit is zoiets simpels, zoiets kleins, dat ik achterdochtig word van zijn felle reactie. Zijn ‘ik hou van je als je bent’ is te vertalen als ‘Waag het niet om iets aan jezelf te veranderen’. Een erg onzeker mannetje die jou het liefst onder de duim houdt want stel je voor dat zijn vrouw zich beter gaat voelen! Zeg hem dat hij zich niet zo moet aanstellen en maak een afspraak met de arts. En daarna eens flink ruzie maken – wat zit erachter dat hij je niet eens je eigen welzijn gunt? Is dat ‘houden van’?