fb

Joanne: “Mijn vader wil niet mantelzorgen voor mijn moeder”

Als Joanne in de drukste periode van haar leven zit, wordt haar 75-jarige moeder ziek. Hoewel er professionele hulp wordt geboden, is er ook veel mantelzorg nodig. De vader van Joanne is thuis en kerngezond, maar weigert zijn vrouw te helpen. “Hallo, ik heb toch ook een leven?” vindt hij.

Het maakt Joanne verdrietig maar ook boos. “Mijn moeder is een heel lieve vrouw die haar leven lang heeft klaargestaan voor iedereen die haar hulp nodig had. Drie jaar geleden is geconstateerd dat zij de ziekte van Parkinson heeft en sindsdien hollen haar conditie en gezondheid achteruit.” Dagelijks komt een verpleegkundige die haar wast en haar helpt bij haar medicijnen.

Lekker zeilen

“Door de Parkinson kan mijn moeder nauwelijks meer lopen. Tot voor kort maakten mijn ouders dagelijks een wandelingetje en ze waren als het maar enigszins kon te vinden op hun zeilboot. Maar ook dat lukt niet meer omdat mijn moeder de stap in de boot niet meer kan maken. Zeilen is de lust en leven van mijn vader en hij is niet van plan dat op te geven. Hij gaat nu dus alleen of met de buurvrouw naar zijn boot.”

Plan van aanpak

Toen bekend werd dat de moeder van Joanne ziek was en dat ze niet meer beter zou worden, riep Joanne de familie bij elkaar. “Mijn broer Willem woont samen met zijn vrouw en twee kinderen in Limburg en ik woon op een half uur afstand van mijn ouders. We bedachten een plan van aanpak. Ondanks dat mijn broer hartstikke druk is, is hij bereid een dagdeel mijn moeder te helpen. Ik werk vier dagen, dus ik kan haar ook een dag helpen en toen dachten we: dan kan mijn vader de rest opvangen.”

Hij doet niks

Maar daar dacht vader heel anders over. “Hij vertikt het gewoon om voor mijn moeder te zorgen. Hij kookt niet, laat de was dagen liggen en houdt haar helemaal niet in de gaten. Ik loop mijn benen uit mijn lijf, ik heb ook een gezin met drie kinderen en een man, en mijn vader pakt zijn hengel en fietst naar de boot. Toen ik hem daarop aansprak werd hij boos en zei: ‘Hallo, ik heb toch ook nog een leven? Dat je moeder ziek is, betekent toch niet dat ik de hele dag thuis moet zitten om haar handje vast te houden. Of wel soms?’ Ik was met stomheid geslagen.”

Ik regel van alles

Want nee, niemand verwacht dat hij de hele dag thuis is, maar Joanne en Willem verwachten wel dat hij voor hun moeder zorgt. Dat hij lief is voor haar en haar helpt. “En als ik er ben of mijn broer er is, is het prima als hij lekker een paar uurtjes de hort op gaat, maar wij zijn er maar twee dagen per week. De rest van de dagen zou het fijn zijn als hij voor onze moeder zorgt. Dit gaat me zo aan mijn hart, maar ik weet ook niet hoe ik nog meer kan helpen. Ik regel al veel achter de schermen, bel met instanties en artsen, ik kan het er niet zo goed bij hebben. Mijn kinderen hebben me ook nodig.”

Met de buuf zeilen

Haar moeder klaagt niet, maar is dankbaar voor alle hulp die ze krijgt. En dat vindt Joanne misschien nog wel het moeilijkste. “Altijd heeft zij zieke tantes en buurvrouwen geholpen, ze kookte voor ze, deed boodschappen. Echt niets was haar teveel en nu ze zelf hulp nodig heeft, weigert haar eigen man haar te helpen. Ik weet zeker dat het haar raakt als mijn vader met de buurvrouw naar de zeilboot gaat, hoe kan hij dat nou doen? Toen ik hem zei dat hij dat echt niet kon maken, haalde hij zijn schouders op. Wat maakte het nou uit? Nou veel. Hij trapt mijn moeder op haar hart.”

Ik ben kapot

Joanne is verdrietig, boos maar inmiddels ook heel moe. De zorg voor haar moeder drukt zwaar op haar schouders en ze heeft het gevoel dat ze juist het gat dat haar vader laat vallen, moet opvullen. “Ik merk dat mijn batterij leeg raakt. Ik ben geïrriteerd, kan niet zoveel van mijn kinderen hebben, ik ben moe en huil snel. Mijn man en ik doen nauwelijks meer iets leuks samen, hebben geen seks, omdat ik steeds maar zo afgepeigerd ben. Dat lijkt me niet de bedoeling, maar als ik het niet doe, wie dan wel?”

Wat kan Joanne het beste doen? Snap je haar vader en vind je dat Joanne meer hulp moet zoeken, of vind je dat haar vader een grote egoïst is die niet moet zeuren en gewoon voor zijn vrouw moet zorgen? Want: getrouwd betekent er voor elkaar zijn in goede en slechte tijden. Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door SHVETS production via Pexels

3 reacties

Yolanda -

Fijne vader, die jouw moeder al heeft ingeruild voor de buurvrouw.
Of denken jullie nu echt dat het alleen maar om het zeilen gaat.
Hij is n egoïstische zak die alleen aan zichzelf denkt, zou hem in de strand laten zakken, opsodemiteren naar de buurvrouw en daar blijven.

Petra van Dorp -

Regel zoveel mogelijk professionele hulp voor je moeder, doe een beroep op de WMO of andere voorzieningen en bewaak je grenzen goed. En denk erom, zodra je vader enigszins hulpbehoevend wordt, kook je geen eten voor hem, was je geen kleding voor hem en laat je hem lekker in zijn eigen stront zitten. En mocht hij klagen of vragen waarom, dan antwoordt je doodleuk “ik heb ook een leven hoor!’ Zo men doet, zo men ontmoet. Maar me dunkt dat die leuke buurvrouw hem wel wil verzorgen. Ook prima, hoef jij dat niet te doen en je daar niet over op te vreten. Trek lekker je handen ervan af. Het heeft geen zin om zo’n egoïstische zak aan te spreken. Karma komt nog wel voor hem. En dan kun jij hem met z’n woorden om zijn hoofd slaan. Kinderachtig? Vast wel. Maar tegen zoveel egoïsme kun je gewoon niet op.

Reageer ook