Volgende maand gaat een collega van Ursula, na veertig jaar bij het bedrijf te hebben gewerkt, met pensioen. “Een bitterzoet moment. Joke was een zeer betrouwbare en integere collega en ze heeft echt heel veel mensen zien komen en gaan. Omdat Joke alles weet wat er te weten valt, mocht zij alle nieuwe collega’s inwerken. Ook ik ben ingewerkt door Joke en mede dankzij haar had ik een goede start bij het bedrijf. Alleen, als ik heel eerlijk ben, heb ik op persoonlijk vlak niets met Joke. Dat is dan ook de reden dat ik me heb afgemeld voor haar afscheidsdiner.”
Nooit een klik gehad
Joke en Ursula hebben nooit een lekkere klik gehad. “We zijn te anders. Joke is zacht en altijd correct. Ik geloof daar niet in en vind dat je soms ook standvastig moet zijn. Zonder in details te treden, maar in ons werk kan dat behoorlijk clashen. Ik ben er daarom zelf niet heel rouwig om dat Joke met pensioen gaat; ik denk dat ik prettiger werk als zij er niet bij is. Maar de rest van ons team denkt daar anders over…”
Diner en workshop
Omdat Joke zo’n populaire collega is en ze zo lang bij het bedrijf heeft gewerkt, heeft de werkgever een afscheidsdiner voor Joke georganiseerd. “Ze hebben een heel restaurant afgehuurd en hier doen ze ook een mocktailworkshop. Die mocktails zijn zeker het idee van Joke; lekker correct en inclusief. Ik word helemaal niet warm van het idee om eerst mocktails te maken en daarna uren met mijn collega’s aan tafel te moeten zitten. Om deze reden heb ik dan ook laten weten dat ik niet bij het etentje kan zijn. Het is buiten werktijd en dus geen probleem.”
Lied en duur cadeau
Al weken zijn Ursula’s collega’s bezig met de voorbereidingen voor het afscheid van Joke. “Ze hebben een lied geschreven en kopen een gezamenlijk cadeau: een kajak. Een megaprofessioneel en duur ding, maar omdat iedereen meebetaalt, was het mogelijk. Met de groep hadden ze besloten dat iedereen 50 euro kan inleggen, zodat we haar dit als collega’s kunnen geven. Ook ik zit in de groepsapp en ontving het Tikkie. Maar omdat ik al had aangegeven niet naar het afscheid te komen, was ik er ook vanuit gegaan dat ik niet mee hoefde te betalen. Wel dus…”
Niet betaald
Vorige week ontving Ursula een herinnering voor het Tikkie. “Ik was de enige die nog niet had betaald. Als mijn betaling binnen was, zouden ze de kajak bestellen. Nou, mooi niet dus. Ik appte terug dat ik niet naar het feest kom en ook nooit heb gezegd dat ik meedoe aan het gezamenlijke cadeau. Mijn collega’s nemen mij dit niet in dank af en dat vind ik heel erg flauw. Waarom moet ik meebetalen aan iets waarvan ik nooit heb gezegd dat ik mee zou doen én als ik niet eens bij het afscheid ben?”
Zo flauw
Een andere collega benaderde Ursula op kantoor om te vragen waarom ze niet mee wil doen en om te zeggen dat het wel zo leuk is als ze gewoon betaalt. “Ik vond dat flauw. Op mijn werk ben ik om te werken, niet om kajaks te financieren voor collega’s die met pensioen gaan. Joke heeft jarenlang goed verdiend en kan best zelf een kajak kopen. En als mijn collega’s dan al zo’n cadeau willen geven, vind ik dat ik me niet verplicht moet voelen om mee te doen. Ik heb nogmaals gezegd dat ik niet ga betalen. En sindsdien doen mijn collega’s alsof ik niet meer besta. Zo ongelofelijk kinderachtig…”
Bovenste afbeelding: Freepik
Joris -
Een bijdrage aan aan cadeau moet altijd facultatief zijn, al ging je wel naar het afscheidsfeestje. Het klinkt alsof je bij een wat groter bedrijf werkt (gezien er een “heel restaurant” wordt afgehuurd). Dan lapt het bedrijf die 5 tientjes maar bij, als het zonder echt niet lukt…