fb

Tamar zette haar zoon uit huis: “Ik koos eindelijk voor mijn eigen geluk”

Als ik naar mijn dochtertje kijk, wil ik er niet over nadenken dat ze over een jaar of 18 haar vleugels uit zal slaan. Ik vind het zo lekker dat ik haar elke dag nog uitgebreid mag knuffelen en dat wanneer ze pijn heeft, ze het aller liefste door mama getroost wil worden. Toch zal ik er op een dag aan moeten geloven dat dit stopt… En dat maakt me stiekem best verdrietig. Bij wie het precies andersom is, is bij Tamar. Haar zoon van 33 wilde graag bij haar blijven, maar Tamar was het zat. Ze zette hem eruit.

“Alex was altijd een lieve en rustige jongen. Mijn vriend was er toen ik zwanger was vandoor gegaan en we waren dan ook altijd op elkaar aangewezen. Geen probleem, vonden we. We hadden het goed en fijn samen” vertelt Tamar. “Het was voor mij dan ook geen verrassing dat toen Alex ging studeren, hij het liefste thuis wilde blijven wonen. Hij moest dan wel wat op en neer reizen, maar hij vond het vooral fijn dat hij zo geen kosten aan een dure studentenwoning hoefde te besteden. Als moeder vind je het dan natuurlijk nog heerlijk om je kind bij je te hebben.”

Nieuwe vriend

Na het afstuderen van Alex, kan hij niet meteen een baan vinden. “Ook nu bleef hij ‘nog even’ bij mij wonen. Zodra hij een baan had gevonden, zou hij wel op zoek gaan naar een huis. Maar ook toen hij een (goede!) baan had gevonden, maakte hij geen elke beweging om een eigen woning te zoeken.” In deze periode ontmoet Tamar een leuke man op de tennisclub; Piet. Ze worden verliefd en al snel willen Piet en Tamar gaan samenwonen. “Als het goed voelt, dan voelt het goed. Ik was al jaren alleen, mijn zoon kon inmiddels op eigen benen staan en ik gunde mezelf het geluk. Piet was tien jaar geleden gescheiden en dacht er precies hetzelfde over.”

Alex zit niet op Piet te wachten

Wie er niet hetzelfde over dacht, was Alex. “Hij mocht Piet best, maar wilde hem absoluut niet bij ons in huis hebben. In het begin dacht Tamar dat Alex gewoon even moest wennen aan Piet, maar toen Alex na anderhalf jaar nog steeds niet wilde dat Piet bij ze introk, was ze het zat. “Ik heb toen een enorme ruzie met Alex gehad. Hij vond mij egoïstisch en noemde me zelfs een slet. Ik heb jarenlang voor hem gezorgd en nog nooit naar een andere man gekeken… Het voelde als een stomp in mijn maag toen hij dat zei.”

Helemaal klaar mee

Die nacht slaapt Tamar bij Piet en hebben ze het uitgebreid over Alex. “Piet bleef heel lief over Alex. Hij begreep wel dat het voor hem wennen was dat zijn moeder een nieuwe vriend had en dat die ineens bij hem in huis kwam wonen. Hij bood aan het samenwonen nog wat langer uit te stellen, maar ik was er echt helemaal klaar mee. Alex was 33 jaar oud, droeg financieel niks bij en dacht wel even te mogen bepalen wat zijn moeder wel of niet deed.”

De deur gewezen

De volgende dag gaat Tamar nogmaals in gesprek met Alex. “Ook nu hield hij voet bij stuk: Piet kwam er niet in. Toen heb ik hem de keuze geven; blijven of weggaan. In beide situaties zou Piet erbij komen. Woest is hij naar zijn voetbaltraining gegaan en gaf pas antwoord toen hij terugkwam. ‘Ik blijf en Piet komt er niet in’ zei hij stellig.” Tamar is woest en neemt de beslissing om Alex de deur te wijzen. “Ik vond het vreselijk, maar ik heb tegen Alex gezegd dat hij een maand had om een nieuw huis te zoeken. Hier ging hij mee akkoord. We hebben de hele maand geen woord gewisseld en ik ben vooral bij Piet geweest. Alex verhuisde op een vrijdag, op zaterdag is Piet bij me ingetrokken.”

Uitnodiging

In de weken die volgen hebben Tamar en Alex geen contact met elkaar. “Ik heb hem natuurlijk wel duizend keer geprobeerd te bellen, maar Piet zei dat ik hem even de ruimte moest geven. Uiteindelijk kreeg ik een berichtje van hem of ik zijn nieuwe huis wilde komen bekijken. Ik ben toen in mijn eentje naar hem toegegaan. Toen Alex de deur voor mij opendeed zijn we elkaar huilend in de armen gevallen. ‘Het spijt me mam, ik had niet zo mogen doen. Ik weet dat je altijd voor mij hebt gezorgd en je hebt jezelf altijd op de tweede plek gezet. Piet is een goede vent en ik gun het jullie echt wel. Ik denk dat ik gewoon een beetje jaloers was…’ zei Alex tegen me.”

Alles kwam goed

Sindsdien is alles weer goed en zijn we er allemaal op vooruit gegaan. Alex vindt zijn eigen plek eigenlijk wel heel lekker en Piet en ik genieten van ons gezamenlijke huishouden. Piet en Alex zijn inmiddels dikke vrienden en drinken regelmatig samen een biertje. Ik had niet gedacht dit ooit te zullen zeggen, maar het uit huis zetten van mijn zoon, heeft mijn leven écht beter gemaakt.”

Heb jij ooit in een vergelijkbare situatie gezeten? Hoe pakte jij het toen aan?

Foto door Engin Akyurt via Pexels

4 reacties

Petra Rodenburg -

Hoi, ik zit ook met hetzelfde probleem! Mijn zoon wordt september 18 maar hij moet alles zelf gaan betalen en hij zit ook nog op school en hij werkt 2 dagen! Ik ben hem zat!

Margreet -

Hi Mary, is natuurlijk een heel andere situatie en Tamar is haar zoon uiteindelijk niet kwijt. Ik vind het heel erg voor je dat je je zoon bent verloren. Ik snap ook wel dat je graag zou willen dat hij nog bij je was. Ik hoop voor je dat je hem dat kan “zeggen”, dat je nog ergens verbinding voelt en dat dat de pijn van het gemis wat minder maakt.
Knuffel voor jou.

Mary -

Nou ik wou dat mijn zoon er nog was.
10 jaar geleden, zelf doding gedaan.

Joris -

Het lijkt me tamelijk gezond als iemand op z’n 30e niet meer thuis woont.

Reageer ook