Veel ouders herkennen het gevoel: naast werk, huishouden en alle dagelijkse verplichtingen lijkt de school steeds meer te verwachten. Extra lezen, oefenen, gesprekken, thuiswerk – soms voelt het alsof de verantwoordelijkheid langzaam verschuift van de klas naar de keukentafel. Maar is dat terecht? Bij de stelling “De school verwacht te veel van mij als ouder” lopen de meningen uiteen. Twee moeders vertellen hoe zij dit ervaren. Jorinde voelt zich overvraagd en vindt dat de school meer zou moeten doen voor haar dochters. Elvira ziet het anders: volgens haar hoort ondersteuning thuis net zo goed bij ouderschap als een gezonde maaltijd of een bedtijdritueel. Hun verhalen laten zien hoe verschillend gezinnen deze druk ervaren.
Jorinde: “Ik doe mijn best, maar soms voelt het alsof ik tekortschiet”
Jorinde (37) is moeder van twee dochters: Hannah (8) en Guusje (6). Ze werkt fulltime, runt het huishouden in haar eentje en probeert haar dochters door een lastige periode heen te loodsen. Sinds de scheiding wonen de meiden alleen om de week een weekend bij hun vader. De rest van de tijd is Jorinde alles: moeder, kostwinner, trooster, kok en degene die de broodtrommels vult.
De school ziet dat de meiden het zwaar hebben. Guusje heeft moeite met lezen, Hannah komt niet goed mee met de tafels en begrijpend lezen. En dus klinkt er steeds vaker een dringende vraag: of Jorinde thuis extra wil oefenen. Tien minuten lezen met Guusje, tien minuten met Hannah, en daarna nog eens tien minuten tafels. “Het is maar dertig minuten per dag,” zei de juf laatst. Maar voor Jorinde voelt het als veel meer.
“Als ik thuiskom van werk moet ik koken, luisteren naar hun verhalen, ze helpen in bad, ruzies sussen, en proberen ze op tijd in bed te krijgen. Dan ook nog drie keer oefenen… Ik begrijp het nut, natuurlijk. Maar het put me uit.” Ze zegt het schoorvoetend, alsof ze bang is om als slechte moeder over te komen. Het doet haar pijn dat de school vooral wijst naar wat zij thuis moet doen. “Ik heb gevraagd of ze op school extra met ze kunnen zitten, maar daar is geen tijd en geen geld voor,” vertelt ze. “Ik snap dat het systeem overbelast is, maar het voelt soms alsof ik er alleen voor sta.”
Voor Jorinde is het duidelijk: de school verwacht te veel. “Ik wil helpen, ik wil dat mijn dochters groeien. Maar ik kan niet nóg meer ballen in de lucht houden. Soms zou ik willen dat school ook zag hoe hard ik ren.”
Elvira: “Ouders moeten niet wegkijken, je draagt die verantwoordelijkheid samen”
Elvira (42) heeft drie kinderen: eentje in groep 4, eentje in groep 6 en eentje in groep 7. In haar gezin draait alles om structuur: vaste bedtijden, vaste eetmomenten, elke dag een beetje oefenen. “Rust, reinheid en regelmaat klinkt ouderwets, maar het werkt bij ons,” zegt ze nuchter.
Ze leest elke avond met de kinderen, al vanaf dat ze peuters waren. Niet omdat het moest, maar omdat ze het belangrijk vond om school en thuis met elkaar te verbinden. “Als ouders verwachten dat school álles oplost, dan lopen kinderen vroeg of laat vast. Onderwijs is teamwork.”
Elvira en haar man hebben hun eigen rituelen. In de auto naar vakantie oefenen ze sommetjes. Eén dag per week spreken ze thuis alleen Engels. Na schooltijd praten ze even na: wat ging goed, wat was lastig? Daardoor zien ze problemen vroeg, zegt ze. “Ik wacht niet tot een juf me zegt dat mijn kind moeite heeft met rekenen. Ik wil dat zelf ook weten.”
Als ze hoort dat sommige ouders het druk vinden om tien minuten per dag te lezen, fronst ze. “Ik zeg dit niet om iemand te veroordelen, maar als ouder heb je ook een verantwoordelijkheid. Het is jouw kind. Je kunt dat niet volledig op school afschuiven. En ja, het kost tijd, maar het levert veel meer op dan het vraagt.”
Elvira vindt de stelling dan ook onzin. “De school vraagt niet te veel. De wereld verandert. Kinderen komen met meer prikkels, minder concentratie en een voller hoofd de klas binnen. Natuurlijk hebben ze thuis steun nodig.”
Ze heeft begrip voor ouders die worstelen, maar blijft bij haar standpunt: “Als je wilt dat je kind stevig staat, moet je daar thuis bij helpen. School kan het niet alleen, en eerlijk gezegd: dat hoort ook niet.”
Wat is jouw mening?
Hoe kijk jij hiernaar? Ben jij het eens met Jorinde en vind je dat school te veel van ouders verwacht? Of kijk je er meer naar als Elvira en geloof je dat ouders zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen? Praat mee in de reacties onder dit artikel.
Sanderien van Mul -
Een alleenstaande moeder die fulltime moet werken en waarbij overduidelijk de ex-man geen donder uitvoert met z’n kostbare weekend per twee weken, vergelijken met een echtpaar waarvan de vrouw niet werkt (aanname, in het stukje wordt er met geen woord over haar baan gerept) en dus sámen de opvoeding kan doen en tijd en energie kan besteden aan (extra) taken van school. Dat gaat dus ongelooflijk mank. Dan kan ik ook mijn gepoederde neus ophalen en ‘begrip opbrengen voor ouders die worstelen’ (wat overduidelijk het geval niet is, maar goed). Laat mevrouw uit het tweede stukje maar eens van plek verwisselen met de alleenstaande hardwerkende moeder, dan ben ik benieuwd hoe georganiseerd, gestructureerd en ’traditioneel’ het gaat lopen.