Het ene gezin geniet intens van het vele samenzijn, het andere gezin kan elkaar wel schieten: niet iedereen heeft dezelfde gevoelens bij het binnenblijven vanwege het coronavirus. Maar wat als je voor de uitbraak van het virus elkaars bloed al wel kon drinken? En je nu verplicht met elkaar op de bank moet zitten… Het gebeurde Sabine en haar (nu nog man) Tom.
Al jaren voorbij
“Ons huwelijk was eigenlijk al jaren voorbij. Waarom we dan toch nog samen waren? Tja, voor de kinderen en uit gemak denk ik. Het voelt zonde om alle jaren samen zomaar in de prullenbak te gooien en opnieuw te beginnen. We stelden het geluk van onze kinderen boven dat van ons. Zo hoort het ook als ouders. Maar ja, wat als je zo veel ruzie hebt, dat je merkt dat de kinderen er onder lijden?”
Verdrietig en opgelucht
Na een huwelijk van 13 jaar besloten Sabine en Tom begin maart dat het klaar was. “Voor het eerst in jaren waren we het weer een keer met elkaar eens. Slechts een paar dagen later vertelden we het onze ouders en de kinderen al. Jelle (14 jaar) en Jim (11 jaar) moesten huilen, maar zeiden dat ze het al wel hadden zien aankomen. Het was een moment dat ons allemaal verdrietig maakte, maar tegelijkertijd ook opluchtte.”
Op elkaars lip
Nog geen twee weken na het besluit de scheiding aan te vragen, komen er landelijke maatregelen om de verspreiding van het coronavirus in Nederland af te remmen. “Ineens mochten Tom en ik niet meer naar ons werk en bleven Jelle en Jim thuis van school. In één klap gingen we van een gescheiden gezin, naar een gezin dat 24 uur per dag op elkaars lip zit.”
Hotel
Vriendinnen van Sabine vragen waarom zij en Tom niet om de beurt in een hotel gaan slapen. “Dat kunnen we gewoon niet betalen. Tom en ik zijn allebei zzp-er en hebben momenteel echt geen cent te makken. Lekker in een hotel gaan zitten, is er dus absoluut niet bij voor ons.” Ook bij hun ouders kunnen ze niet terecht. “Zowel mijn als Tom zijn ouders vallen in een risicogroep voor het virus. Bij hen over de vloer komen is nu niet verstandig. Daar logeren al helemaal niet.”
Bij elkaar in bed
Sabine en Tom proberen het beste van de situatie te maken, maar dat is niet makkelijk. “Ons huis is 110 vierkante meter groot. Van de logeerkamer hebben we vorig jaar een sllapkamer voor Jim gemaakt. Die sliep eerst nog bij Jelle op de kamer. Nu hebben we dus geen extra kamer meer. Tom en ik liggen elke nacht naast elkaar in bed.”
Irritaties
De afgelopen weken zijn de ruzies tussen Sabine en Tom alleen maar erger geworden. “We trokken elkaar al heel slecht als we allebei de hele dag van huis waren, maar nu we constant samenzijn wordt echt alles een irritatie. Hoe hij zijn gebruikte theezakje op het aanrecht laat liggen, zijn kant van het bed niet opmaakt en na het douchen de badkamer als een zeiknat rommelhok achterlaat… Ik kan niet wachten tot dit virus gaat liggen en wij van elkaar af zijn.”
Huilen
Ook Jelle en Jim vinden het maar niks om de hele dag bij hun ruziënde ouders te zitten. “Ik merk dat ze hun best doen om stoer te zijn, maar ik heb ze ’s nachts allebei horen huilen. Tom en ik proberen er voor hun het beste van te maken, maar dat is gewoon heel erg moeilijk.”
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
