Het gebeurt zelden dat ouder en kind al het contact verbreken. En als dit gebeurt; dan is dit over het algemeen niet zonder reden. Zo ook bij Kathy, die al twintig jaar geen enkel contact meer heeft met haar moeder. Destijds nam ze zich voor haar nooit meer te willen zien, maar door het nieuws dat haar moeder niet lang meer te leven heeft kijkt ze daar nu anders naar. Wat kan ze doen?
Te laat voor abortus
“Mijn moeder had nooit kinderen moeten krijgen. Toen ik geboren werd was ze zwaar drugs- en alcoholverslaafd, had mentale problemen en leefde op straat. Ik ben verwekt tijdens een verkrachting en mijn moeder was te laat voor een abortus. De gemeente zorgde voor woonruimte, een uitkering en begeleiding bij het afkicken. Haar leven werd iets beter tijdens en na de zwangerschap, maar af en aan worstelde ze met depressies en alcoholmisbruik.”
Jeugdzorg
“Hoewel Jeugdzorg er vroeger bovenop zat bij ons thuis, gebeurde er veel dingen die niet door de beugel konden. Ze liet mij geregeld dagenlang alleen en toen ik pas zeven jaar was draaide ik het hele huishouden. Destijds zag ik niet goed in dat dit niet normaal was en wilde ik gewoon bij mijn moeder blijven wonen. Ik wist niet beter en loog tegenover Jeugdzorg dat alles koek en ei was.”
Sloten vervangen
“In de jaren die volgen zag ik steeds verder in dat het helemaal niet in orde was bij ons. Bij vriendinnen zag ik dat het er bij hen thuis heel anders aan toe ging. Er werd aan tafel gegeten, ze kregen hulp met hun huiswerk en als ze moesten huilen werden ze getroost. Dit alles kende ik niet… Toen ik 16 was besloot ik bij een vriendin te gaan wonen. Mijn moeder zei dat ze mij nooit meer hoefde te zien en heeft alle sloten vervangen.”
Liefdevolle plek
“De ouders van mijn beste vriendin hebben mij als pleegkind in het gezin opgenomen en tot op de dag van vandaag voelen zij als mijn echte ouders. Hun huis is een liefdevolle plek, waar mijn eigen kinderen inmiddels ook regelmatig over de vloer komen. Ze noemen ze zelfs ‘opa’ en ‘oma’ en weten nog niet dat dit niet mijn echte ouders zijn. Hier zijn ze nog te jong voor.”
Kanker
“In de supermarkt hoorde ik laatst van een oude buurvrouw dat het erg slecht gaat met mijn echte moeder. Ze had kanker en had niet lang meer. De buurvrouw vroeg mij of ik niet bij haar langs wilde gaan en ze vertelde dat het mijn moeder vast goed zou doen. Jeetje… Wat schrok ik hiervan. Ergens was mijn moeder al dood voor me, maar haar alleen laten op haar sterfbed? Dat voelt ook niet goed.”
Wat moet ik doen?
“Ik twijfel enorm wat ik moet doen. Ga ik een laatste keer op bezoek en neem ik afscheid of accepteer ik haar wens dat ze mij nooit meer wilde zien?”
Deze lezeres op respectvolle wijze van advies voorzien? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Maja -
Ik zou niet gaan,als je voor de deur staat en ze wilt je niet zien k9mt de klap erg hard aan.. als zij je nog wil zien belt ze zelf maar. Ik zou de buurvrouw niet zomaar gpeloven. Wie meet wat ze de buurvrouw op de mouw heeft gespeld..