Marion: ‘Door dat rotvuurwerk krijg ik het aan de stok met de buurvrouw’

Dat de start van de verkoop van vuurwerk drie dagen voor oud en nieuw is, juicht Marion alleen maar toe. Elk jaar houdt ze namelijk weer haar hart vast. Niet dat ze er bang voor is, maar omdat dan het gezeur met de buurvrouw begint. “Net als de pieten-discussie, is vuurwerk een net zo’n groot twistpunt aan het worden,” vindt Marion, “en met twee jongetjes die het geweldig vinden en buurvrouw die briesend haar huis uitrent als ze knallen hoort, zit ik mooi in een spagaat.”

Om eerlijk te zijn: van Marion hoeft het niet zo nodig, die keiharde knallen. “Dat sierwerk vind ik prachtig en daarnaar kijk ik graag, maar die rotjes en strijkers vind ik nou ook niet echt een feestje.” Haar zonen van tien en twaalf jaar, wel. Hoe harder hoe beter is hun motto. Samen met vriendjes in de straat steken ze vuurwerk af. En nee, dat vindt Marion niet leuk, maar ze snapt het wel. “Toen ik moeder werd van mijn eerste dacht ik: hoe is het mogelijk? De liefde voor auto’s, wegwerkzaamheden met bergen zand en pistooltjes zit gewoon in hun dna. Zonder dat ik het hem aanbied, vindt hij dat leuk. En zijn broertje net zo. Kan ik heel dramatisch over doen, maar dat heeft geen enkele zin. Ik probeer ze zo goed mogelijk te begeleiden bij al die stoere jongensdingen die ze leuk vinden.”

Jongensdingen

Op het stoere jongensdingenlijstje staat vuurwerk met stip op één. Marions man Jeff vindt dat ook geweldig en koopt elk jaar met de jongens vuurwerk. Toen ze kleiner waren, was dat vooral siervuurwerk, knalerwtjes en sterretjes, maar tegenwoordig willen de mannen thunderkings. “Mijn oudste gaat naar de middelbare school en daar wordt gehandeld in nitraten, echt keiharde knallen. Hij vroeg of hij er een paar mocht kopen via via.

Woeste buuf

Omdat ik er geen verstand van hem overlegde ik met Jeff. Zijn ogen begonnen te glanzen toen hij het hoorde.” In de boekenkast ligt het zakje met negentien nitraten. “Eentje is er al afgestoken en veroorzaakte een ruzie met de buurvrouw. Haar twee dwerg keeshondjes kregen zo ongeveer een hartaanval en dat kwam ze me woest vertellen.” Marion kon haar hysterische buuf tot bedaren krijgen, maar haar man is nog steeds woedend op haar. “Ik ben een beetje bang voor hem, hij is behoorlijk asociaal en ik zit helemaal niet op ruzie te wachten.”

Trillende zeikhondjes

De boze buuf zoekt nu medestanders in de straat en laatst greep ze de oudste van Marion in zijn nek. Het jochie holde overstuur naar huis. “Stoom kwam uit mijn oren. Ze moet van mijn kind afblijven en ophouden met haar geroddel. Ik heb mijn jongens gezegd dat ze vuurwerk mogen afsteken maar niet voor de deur en dat ze hun rommel moeten opruimen. Ik wil ze niet verbieden om vuurwerk af te steken want dan ben ik het zicht erop kwijt omdat ze het dan stiekem gaan doen en dat wil ik absoluut niet. Ik heb Jeff maar niet verteld dat ze ons kind vastgreep want hij kan haar wel schieten met haar trillende zeikhondjes zoals hij die beestjes altijd noemt.”

Oordoppen in

Maar het zit Marion niet lekker. Ze snapt dat er mensen last van hebben en dat huisdieren het nauwelijks trekken de dagen dat er geknald mag worden, maar ze wil het plezier dat haar zonen erin hebben niet afpakken. “Daar zijn het toch jongetjes voor? Onze buren hebben geen kinderen, ja die hondjes, en weten dus niet hoe het werkt en hoe leuk kids het vinden. Ze kan haar hart ophalen om twaalf uur als de jongen los mogen. En oordoppen in doen….”

Wat vind jij? Moet Marion rekening houden met de hondjes van de buurvrouw? Of haar jongens lekker hun gang laten gaan? Hoe zou jij het oplossen? Praat met mee in de comments onder dit artikel.