Al jaren staat Amsterdam bekend als de ‘Gay Capitol’ of the world. Maar, steeds vaker laait de discussie op of deze titel nog wel terecht is… Volgens experts lijkt de hoeveelheid agressie tegen homo’s te zijn toegenomen, maar exacte cijfers zijn niet bekend. Dit komt doordat er in veel gevallen van homo-haat geen aangifte wordt gedaan.
Wie zijn nou die mensen die problemen hebben met homoseksualiteit? Het is ons niet gelukt om iemand voor deze reeks van ‘Openhartig’ te vinden die openlijk over zijn/haar haat voor homoseksuelen wilde praten. Met wie we wel in contact zijn gekomen, is Loes. Loes werd opgevoed door een homofobe vader, maar wist zich uiteindelijk los te maken van zijn opvattingen.
Geen vriendinnen
“Toen ik naar de middelbare school ging en in de klas kwam met nieuwe kinderen lukte het me niet goed om vrienden te maken. Ik was verlegen en niet de knapste. Gepest werd ik niet, maar was ook zeker niet populair. Gedurende de eerste weken zat ik tijdens de lessen veel alleen, zat in de pauze in mijn eentje te eten en nam nooit vriendinnen mee naar huis.”
Ruben
“Op een zonnige dinsdagmorgen kwam daar verandering in. Ik zat in de aula te eten, toen er een jongen naast me kwam zitten. ‘Jij ook alleen?’ vroeg hij. Ik vertelde hem dat ik nieuw was en nog geen vriendinnen had gemaakt. Hij vertelde dat ook hij maar moeilijk aansluiting kon vinden. Hij stelde zich voor als Ruben en besloten dat we elkaar vanaf dat moment gezelschap zouden houden in de pauzes.”
“Al snel hadden we het erg gezellig tijdens ons lunches. We werden zelfs vrienden en ik kwam regelmatig bij Ruben over de vloer. Mijn ouders vonden het prima. Dachten dat ik voor de eerste keer een vriendje had. Ik vertelde ze meerdere keren dat Ruben en ik gewoon vrienden waren, maar dat lachten ze toen altijd weg.”
Woest
“Halverwege het schooljaar vroegen mijn ouders wanneer ze nou eindelijk eens mijn ‘vriendje’ mochten ontmoeten. Ik vertelde ze nogmaals dat Ruben dat niet was en beloofde hem die middag mee naar huis te nemen. Dit verliep echter anders dan gedacht… Toen Ruben en ik met mijn ouders aan tafel zaten, deed mijn moeder het ondenkbare. Ze vroeg Ruben of we al een keertje gezoend hadden.”
“Woest was ik na die vraag. Ze wisten toch dat Ruben mijn vriendje niet was? Net op het moment dat ik boos van tafel wilde stormen, zei Ruben: ‘nee mevrouw, ik heb nooit met uw dochter gezoend. Ik val op jongens en dat zal dus niet snel gebeuren’. Op dat moment viel het helemaal stil aan tafel. Voor heel even maar. Nog geen twintig seconden later ging mijn vader volledig door het lint. Hij ging enorm tekeer tegen Ruben. Noemde hem een vieze flikker en vroeg zich hardop af waarom hij een dochter had die met homo’s omging. Ik had geen idee wat me overkwam.”
Vieze flikker
“Ruben is meteen naar huis gegaan. Ik zag dat hij moest huilen. Ruben een homo? Dat wist ik helemaal niet. En eigenlijk maakte het me niks uit, hij was gewoon aardig en daar ging het mij om. ‘Ik zal het jou eens haarfijn uitleggen’ zei mijn vader toen ik hem vroeg waarom hij zo boos was. ‘Die vieze flikker komt er hier niet meer in, begrijp je?’ ze hij. ‘Beloof het me, Loes’. Hoewel ik me nog steeds afvroeg wat er nou zo erg was aan de geaardheid van Ruben, knikte ik instemmend en ging geschrokken naar mijn kamer.”
“De volgende dag heb ik alleen gegeten in de pauze. Ruben wilde niet meer naast me zitten. Ik voelde me alleen en verward. Wat was er mis met homo’s? Later die week besloot ik zelf Ruben op te zoeken om mijn excuses aan hem aan te bieden. Hij wilde het niet horen en liep weg. We hebben elkaar daarna eigenlijk niet meer gesproken.”
Geschrokken
“Op school maakte ik uiteindelijk andere vriendinnen en deed wat mijn vader zei: geen vrienden worden met homo’s. Waarom wist ik eigenlijk niet, maar ik was zo geschrokken van de reactie van mijn vader. Sinds het Ruben-incident hoorde ik mijn vader steeds vaker afgeven op homoseksuele mannen. ‘Flikkers’, ‘bruinwerkers’ of ‘vieze nichten’ noemde hij ze. Ik wist ergens wel dat dit niet kon, maar ik durfde niet tegen mijn vader in te gaan.”
Een nieuwe kijk op de wereld
“Toen ik 18 was verhuisde ik naar Amsterdam. Ik ging om economie te studeren, maar kan achteraf zeggen dat ik daar pas écht de wereld heb leren kennen. Ik kwam er achter dat de wereld heel anders in elkaar stak dan hoe mijn vader het mij voorhield. Dat er niks mis was met homoseksualiteit en dat hoe mijn vader dacht hopeloos ouderwets was. In één klap keek ik totaal anders tegen mijn opvoeding aan.”
“Inmiddels ben ik 39 jaar en heb ik geen contact meer met mijn vader. Mijn moeder spreek ik nog heel af en toe om te laten horen hoe het met mij gaat. Mijn vader heeft nog wel contact geprobeerd te zoeken, maar toen ik hem liet weten dat ik alleen contact met hem wilde als hij stopte met die achterlijke homo-haat, heb ik nooit meer iets gehoord. Natuurlijk mis ik het idee van een vader, maar een man die zo naar de wereld kijkt ben ik liever kwijt dan rijk.”
We nodigen jullie van harte uit om (op respectvolle wijze) te reageren op het verhaal van Loes.
