Bijna tien jaar geleden viel Nelleke als een blok voor Toon. “Een bloedknappe man. Goede kop, flinke, zongebruinde armen en een baardje. Een woeste look die past bij zijn vrijgevochten persoonlijkheid. Want zich conformeren aan de bestaande omgangsvormen? Dat doet Toon niet. Toon doet precies waar hij zelf zin in heeft.”
Zingend op de fiets
In het begin van hun relatie vond Nelleke het heerlijk dat Toon zich van niks of niemand wat aantrok. “Hij zat luid zingend op de fiets, liep in gekke outfits over straat en kon in een restaurant ineens een harde boer laten. De mensen om ons heen konden enorm naar hem staren. En niet altijd op een positieve manier. Destijds vond ik het stoer dat hij zich zo opstelde. Tegenwoordig heb ik er wel meer moeite mee…”
Eigen bedrijf
Door Toons eigen kijk op het leven is het hem niet gelukt om voor een baas te werken. “Het is een intelligente man. En toch lukte het hem niet om zijn draai te vinden op de traditionele werkvloer. Hij komt vaak te laat, skipt afspraken waar hij geen zin in heeft en heeft geen behoefte om met zijn collega’s over het weekend te praten. Mede om deze reden heeft Toon zijn eigen bedrijf opgezet. Hij maakt prachtige, handgemaakte houten tafels en die verkopen goed.”
Geen land mee te bezeilen
Nelleke kan zich soms flink aan het gedrag van Toon ergeren, maar aan het einde van de dag houdt ze heel veel van hem. “Soms kan ik hem wel achter het behang plakken, zo vervelend is hij dan. Er valt vaak geen land met hem te bezeilen en ik baal er regelmatig van dat je eigenlijk geen afspraken met hem kunt maken. Maar als we dan ’s avonds samen op de bank zitten en hij kijkt me aan en zegt dat hij zo dol op me is, kan ik niet anders dan concluderen dat hij mij ook heel gelukkig maakt.”
Zo asociaal
Het soms zeer opmerkelijke gedrag van Toon accepteren is dan ook het enige wat Nelleke kan doen. “Maar er is één ding waar we ruzie over blijven maken: het parkeergedrag van Toon. Wil hij ergens staan met zijn auto? Dan zet hij hem daar neer. Dan maakt het hem echt niet uit dat het volgens de regels niet mag of dat het gewoon heel onhandig is. En kan hij echt geen plekje vinden? Dan zet hij de auto regelmatig op de invalideparkeerplaats. Zó asociaal!”
Doe nou niet!
In de drukke winkelstraat waar Toon en Nelleke graag komen, is parkeren altijd een probleem. “Er zijn een aantal invalideparkeerplaatsen waar dan wél plek is. Toon zet hem daar graag neer, want zo hoeft hij niet een kwartier rondjes te rijden of een plek verder weg te zoeken. ‘Doe nou niet! Die plek is voor mensen die hem nodig hebben,’ zeg ik dan. Maar hij negeert mij compleet, zet de auto neer en stapt uit. Al diverse keren is Toon hier door winkeliers en passanten op aangesproken, maar dan doet hij gewoon alsof hij het niet hoort.”
Hoe krijg ik hem zover?
Zo nu en dan krijgt Toon een flinke bon. “Maar dat deert hem niet. Omdat zijn bedrijfje zo lekker loopt, hoeft hij zich over geld geen zorgen te maken. Ik vind dat het niet om het geld gaat, maar om goed fatsoen. Hoe krijg ik Toon zover dat hij zich normaal en beleefd opstelt? Het is onwijs leuk dat hij een rauw randje heeft. Maar dit soort asociaal gedrag is allesbehalve aantrekkelijk.”
Joris -
Los van een eventuele oorzaak, blijft het tokkie-gedrag, Deborah. Ook als hij er niks aan kan doen. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat er een specifieke reden voor is, aangezien er over ‘opstelling’ gesproken wordt.